Ανθρώπινες σχέσεις…. Στο άκουσμα των δύο αυτών λέξεων δημιουργούνται διάφοροι προβληματισμοί και ερωτήματα στο μυαλό μας. Ένα εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: Τελικά, πόσο κοντά είμαστε ο ένας στον άλλον;
Ζούμε σε μια εποχή όπου οι ανθρώπινες σχέσεις και η ουσιαστική επικοινωνία κλονίζονται και επηρεάζονται ποικιλοτρόπως. Oι γρήγοροι ρυθμοί της καθημερινότητας που συνοδεύονται από άγχος, καθιστούν δυσκολότερη την δημιουργία αληθινών σχέσεων με τους γύρω μας. Η χρήση των κινητών δε, όταν βρισκόμαστε έξω με το ταίρι ή την παρέα μας μπορεί να γίνεται ασυναίσθητα, όμως είναι επίσης ένας παράγοντας που φθείρει σταδιακά την εις βάθος επικοινωνία.
Χρησιμοποιώντας για λίγα λεπτά το κινητό σου όταν βρίσκεσαι έξω δεν προσβάλεις ή θίγεις άμεσα τον συνομιλητή σου. Άλλωστε, το scroll στο κινητό και το σερφάρισμα στο διαδίκτυο έγινε μέρος της καθημερινότητας μας. Χάνεις ωστόσο, σημαντικές πληροφορίες και στοιχεία του χαρακτήρα του που αργότερα θα βοηθούσαν στην σύσφιξη των σχέσεων σας.
Κάθε στιγμή έχει την δική της αξία και είναι σημαντικό να την ζούμε απερίσπαστοι. Εξάλλου, μόνο όταν αντιληφθούμε την αξία της στιγμής θα συνειδητοποιήσουμε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι και θα είναι πάντα αναντικατάστατες.
Δεν υπάρχει τίποτα σπουδαιότερο από το να κοιτάς απερίσπαστος το άτομο που βρίσκεται απέναντί σου, να κατανοείς τα συναισθήματα και τα θέλω του. Οι στιγμές είναι πολλές αλλά ο χρόνος δεν γυρνά πίσω. Η κάθε στιγμή, ακόμη και η πιο ασήμαντη έχει την δική της αξία στην δημιουργία δυνατών οικογενειακών, φιλικών και ερωτικών δεσμών.
Η πραγματικότητα δεν έχει μόνο ψηφιακή μορφή! Αυτό καταδεικνύει και η ταινία της μπύρας ΑΛΦΑ. Μέσω της συνάντησης ενός ζευγαριού διαφαίνεται ότι οι ανθρώπινες σχέσεις χρειάζονται σάρκα και οστά για να εξελιχθούν.
Συγκεκριμένα, όταν το ζευγάρι χρησιμοποιεί το κινητό του κατά την νυκτερινή έξοδο του μπαίνουν ανάμεσα τους πρόσωπα, ιδέες και πράγματα με αποτέλεσμα να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο. Με το που αφήνουν τα κινητά έρχονται ακόμη πιο κοντά και ζουν την στιγμή στο έπακρο της.
Μια διαφήμιση με αυτό το κοινωνικό μήνυμα θέλει τονίσει ότι χωρίς ψηφιακούς περισπασμούς, ο ήχος, η έκφραση και το συναίσθημα μεγεθύνονται και αναδεικνύεται η ουσία και η απόλαυση της κάθε συνάντησης.
1 σχόλιο:
... ἐντάξει,
αλλά ἔχοντας προλάβει τὰ χρόνια, που βρισκόμασταν στὰ σπίτια τῶν συγγενῶν μας,
ὄταν δεν ὑπῆρχε οὖτε τὸ ραδιόϕωνο (ἤ ἔστω ὄταν -στὸ ξεκίνημά του- ἄνοιγε ἐλάχιστα)
τὸτε ποὺ μποροὺσαμε ἀκόμη καὶ συνεννοούμασταν...
μιλῶντας
ὅλοι μαζί σὰν ἕ ν α...
καὶ ὁ καθείς, θὰ εἶχε συνεισϕέρει
στὰ κεράσματα
συνήθως μὲ τὰ ψαράκια καὶ τὰ θαλασσινά ποὺ μὸνος του θὰ εἶχε ψαρέψει
τὸτε ποὺ ὁ χ ρ ό ν ο ς , ἦταν ἀκόμη ἄ ϕ θ ο ν ο ς
καὶ ἐνῶ ὁ μεσημεριανός ὕπνος ἤταν ἀκόμη θεσμός...
ἡ μέρα... θὰ μᾶς ἔϕτανε γιά ὅλα...
καὶ στὰ τραπεζώματα, μετὰ τὸ γεύμα, ἀκολουθοῦσε τραγούδι...
ὄταν, ἐν ὀλίγοις,
η χαρά καὶ τὸ κέϕι δὲν εἴχαν γίνει ἀκόμη
ἡ βαρειά βιομηχανία τῆς "διασκέδασης"
και χ α ι ρ ό μ α σ τ α ν χωρὶς νὰ χρειάζεται νὰ πληρώνουμε γι αὐτό...
χωρίς... μεσάζοντες...
τότε ἡ ἐπικοινωνία τῶν...
σ υ ν ά ξ ε ω ν
ἤταν καὶ γινόταν, μὲ ἐκείνην τὴν ἀνεπανάληπτη κι ὀλοζώντανη
ἀ ν θ ρ ω π ι ά ...
ποὺ δυστυχῶς
ἡ ὡς... ἐ μ π ό ρ ε υ μ α
μουσική...
ἐστίαση...
(κρασοκατάνυξη... ) κλπ...
προνόμιο ὡς τότε τῶν... μεγάλων καὶ πολυσύχναστων λιμένων
(καὶ τῶν πέριξ κακόϕημων συνοικιῶν)
σιγά σιγά "ἀναβαθμίστηκε"
καὶ ἀποκτῶντας ἕναν μαζικό χαρακτῆρα... γιγαντώθηκε
στὴν... σόου... μπίζνες
ἔτσι, ἀκόμη καὶ τὸ κουτόχορτο τῆς ἀποβλάκωσης, τοὺ ράθυμου ἀσιάτη,
ἀντικαταστάθηκε ἀπὸ τὶς δολοϕονικές "σκόνες"
καὶ τὰ τραγουδάκια τοῦ πὸνου
τῶν ἀπόκληρων
τῆς ἀστικῆς ζωῆς
ἔγιναν μιά νερόβραστη ποπ κουλτούρα ποὺ δὲν ἐκϕράζει
κανέναν καὶ τίποτα
πέρα ἀπό τὴν τσέπη
καὶ τοὺς λογαριασμοὺς τραπέζης
τῶν παραγωγῶν...
(τῶν... προντιούσερς, ποὺ λὲγαμε στὸ χωριό...)
...
δυστυχῶς, χωρίς ὄρια
ἡ ζωή
ἡ ὑποταγμένη στὸν κερδῶο Ἑρμῆ
σὰν μία ἀχόρταγη μανία ποὺ καταπίνει καὶ
ἀ ϕ ο μ ο ι ώ ν ε ι τὰ πάντα
καὶ δὲν τὴν σταματάει, ϕαίνεται τίποτα
ὄταν πάρει... ϕόρα κατηϕόρα...
σὰν μιὰ πυρκαγιὰ...
Δημοσίευση σχολίου