Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα

"Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα

Σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν παντάξενος

Κι ήρθε και κατακάθισε πάνω μου σαν σεντόνι

Όλη της γης η σκόνη

Όλη της γης η σκόνη..."

Ο Ιεσσαί, ο πατέρας του Δαυίδ, κοιμάται τον ταραγμένο ύπνο του.

Στο πλευρό του φυτρώνει μια ρίζα παράδοξη.

Ένα γενεαλογικό δένδρο που θέλει να γεφυρώσει την Παλαιά με την Καινή Διαθήκη.

Ίσως ο ύπνος του να είναι ταραγμένος διότι γνωρίζει πως:

"Στου δειλινού την άκρη, δεν βλέπεις όνειρα

Αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα

Βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ' αλήθεια

Τα πόδια του τα ίδια

Τα πόδια του τα ίδια..."

 

*Decani, Κοσσυφοπέδιο, 14ος αιώνας

**Στίχοι του Θανάση Παπακωνσταντίνου από τον Διάφανο

Τάσος Παπαδόπουλος