π. Χριστόδουλος: «Η μεγαλύτερη επένδυση που έκανε ο Κυπριανός στη ζωή του είναι ο Χριστός»

«Η μεγαλύτερη επένδυση που έκανε ο Κυπριανός στη ζωή του είναι ο Χριστός. Δεν Τον έβαλε ποτέ σε δεύτερη μοίρα», ανέφερε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του ο Πατέρας Χριστόδουλος. Μιλώντας στη Νεολαία Νίκης, ανέφερε ότι ο Κυπριανός «έχει να πει πολλά πράγματα, και στους νέους και στους μεγαλύτερους. Ήταν ένα από τα παιδιά μου τα αγαπημένα».

Συμπλήρωσε ότι ο θάνατος του κατά το δυστύχημα των Τεμπών «μας γέμισε με πολύ πόνο, όμως αυτός ο πόνος μετατράπηκε σε πνευματικό εφοδιασμό. Όχι μόνο για μας ως οικογένεια, αλλά λειτουργεί ως πρότυπο για άλλους νέους. Αυτό λειτουργεί φυσικά, δεν έχει προγραμματιστεί. Με κάποιο τρόπο μυστικό ο Θεός τον χρησιμοποιεί για να μεταφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο την αλήθεια Του που έχει ο καθένας μέσα του. Θυμάμαι ένα παιδί νεαρό της ηλικίας του Κυπριανού τη μέρα της κηδείας φώναξε «θέλω και εγώ να έχω μια κηδεία, όπως του Κυπριανού». Κύριε ελέησον, τι είναι αυτό που ακούω. Δηλαδή ήταν μια κηδεία που θα έπρεπε να ήταν μέσα στη θλίψη».

Θυμάται ότι ο Κυπριανός του έλεγε ότι «περνάω μια από τις πιο ευτυχισμένες ημέρες της ζωής μου, νιώθω μια ανθρώπινη ολοκλήρωση». Εξήγησε ότι «μετά από αυτό είναι η χαρά του Θεού που όπως αποδείχθηκε, επέλεξε ο ίδιος ο Κυπριανός. Τελικά η ανθρώπινη δόξα είναι πολύ μικρό πράγμα σε σχέση με τη Θεϊκή δόξα που μας δίνει ο Χριστός. Η μεγαλύτερη επένδυση που έκανε στη ζωή του ήταν ο Χριστός».

Πρόσθεσε ότι «είναι μεγάλη υπόθεση κάποιος να πεθαίνει και να έχει μέσα του Χριστό. Είναι σαν να γίνεται έκρηξη, έγινε μια πνευματική έκρηξη. Ουδέποτε ένιωθε κόμπλεξ, που κάποτε τα παιδιά των ιερέων τα θέλουν να είναι τέλεια, τους βάζουν μια ταμπέλα. Δεν είχε αυτό το κόμπλεξ, αυτή την πίεση».

Τόνισε ότι «αυτό το παιδί έφυγε αιφνίδια, στην ανώτερη στιγμή της ζωής του. Η αδερφή του η Εύα μου έλεγε, «τι τον κλαίμε, αυτός χάρηκε και τη νεότητα, χάρηκε και τις σπουδές και έφυγε νέος». Όταν έρχομαι εδώ στον τάφο, νιώθω πιο κοντά μου τον Κυπριανό απ ότι πριν. Τον νιώθω πολύ κοντά μου, με μια δύναμη να μας παρηγορεί».

Κατέληξε αναφέροντας ότι «ο νέος δεν πρέπει να φοβηθεί να αγαπήσει τον Χριστό γιατί έχει να πατήσει και να νικήσει τον θάνατο».