Κάποιος Γέροντας έμεινε σε κάποιο ιερό ειδωλολατρικό. Πήγαν λοιπόν οι δαίμονες και του λένε: «Φύγε από τον τόπο μας».
Και ο Γέροντας τους είπε: «Εσείς δεν έχετε τόπο».
Άρχισαν τότε να του σκορπίζουν εντελώς τα βάϊα του κι ο Γέροντας επέμενε να τα μαζεύει.
Κατόπιν τον έπιασε ο δαίμονας από το χέρι και τον έσυρε έξω. Μόλις έφτασε στην πόρτα ο Γέροντας, με το άλλο του το χέρι έπιασε την πόρτα κράζοντας «Ιησού, βοήθησε με» και ευθύς ο δαίμονας εξαφανίστηκε και ο Γέροντας αναλύθηκε στα δάκρυα.
Τον ρώτησε τότε ο Κύριος: «Γιατί κλαις;».
«Γιατί τολμούν -είπε ο Γέροντας- να πιάσουν τον άνθρωπο και να τον μεταχειρίζονται έτσι».
«Εσύ αμέλησες -του παρατήρησε ο Κύριος- γιατί μόλις με ζήτησες, να πως βρέθηκα για σένα».
Και αυτά που λέω σημαίνουν ότι χρειάζεται πολύς κόπος. Εάν δεν κοπιάσει κανείς, δεν μπορεί να έχει τον Θεό μαζί του. Γιατί Αυτός για χάρη μας σταυρώθηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου