…Μια φορά επισκέφτηκα την Ναταλία μαζί με τον πατέρα Βασίλειο Σβετς.
– Ήλθε ο παππούλης, πολύ ωραία. Τώρα θα ψάλουμε παράκληση, είπε η μητέρα Ναταλία.
Ο πατήρ Βασίλειος έβαλε επιτραχήλιο και άρχισε: «Ευλογητός ο Θεός ημών…». Όταν φτάσαμε στον κανόνα η μητέρα Ναταλία άρχισε μόνη της να ψάλει:
«Άγιε πατέρα Ιωάννη πρέσβευε υπέρ ημών. Αγία μήτηρ Ξένια πρέσβευε υπέρ ημών». (Ούτε ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης, ούτε η δια Χριστόν σαλή Αγία Ξένια της Πετρούπολης είχαν ακόμα ανακηρυχθεί επίσημα άγιοι)…
Όταν τελειώσαμε τον αγιασμό η μητέρα Ναταλία είπε:
– Είστε φιλοξενούμενοι. Καθίστε τώρα για να σας κεράσω.
Έβγαλε από κάπου παστή ρέγκα, κρεμμύδι και λάδι. Τα έκοψε, τα ανακάτεψε μαζί σε ένα πιάτο και έβαλε το πιάτο στο τραπέζι λέγοντας:
-Να, πόσα φαγητά έκανα, σαν για τον αρχιερέα!
Δεν είχαμε ψωμί και εγώ σκέφτηκα: «Αν θα φάω τώρα αυτή τη ρέγκα χωρίς ψωμί τι θα γίνει; Τόσο αλάτι που έχει, μετά μέχρι το βράδυ θα πίνω νερό ασταμάτητα. Μακάρι να υπήρχε καμία κονσέρβα. Θα προτιμούσα να φάω κονσέρβα παρά αυτή τη ρέγκα». Η Ναταλία σαν να διάβαζε τις σκέψεις μου. Αμέσως έβγαλε μια κονσέρβα και την έβαλε πάνω στο τραπέζι…
Την ώρα που τρώγαμε η Ναταλία σαν από απροσεξία έριξε στο καινούριο παλτό μου μισό ποτήρι λάδι. «Πάει το παλτό μου. Με τίποτα δε θα βγει αυτός ο λεκές», σκέφτηκα. Όλη την ώρα που τρώγαμε η μητέρα Ναταλία έψαλε:
– Άγιε πατέρα Ιωάννη πρέσβευε υπέρ ημών. Αγία μήτηρ Ξένια πρέσβευε υπέρ ημών.
Το έψαλε πάρα πολλές φορές. Όταν τελειώσαμε το φαγητό μας την ρώτησα:
– Μητέρα Ναταλία, γιατί το ψάλατε αφού ακόμα δεν ανακηρύχτηκαν άγιοι; Και αυτή μου απάντησε:
– Έτσι πρέπει να ψάλλουμε. Ξέρεις εσύ θα είσαι αυτός που θα ανοίξει τα λείψανα του αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης. Θα συμμετάσχεις και στην ανακήρυξη της αγίας Ξένιας… Έλα, ώρα για ύπνο, πάμε να κοιμηθούμε. Που να σας βάλω; Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να κοιμούνται στον δεύτερο όροφο, εκεί είναι τα δωμάτια του αρχιερέα.
Τα λόγια αυτά της Ναταλίας ήταν προφητικά. Έγινα αρχιερέας και το δωμάτιό μου στην επισκοπή βρίσκεται στον δεύτερο όροφο… Δεν κοιμηθήκαμε όλη τη νύχτα και είδαμε πως η Ναταλία μέχρι το πρωί προσευχόταν γονατιστή…
Την άλλη μέρα έπρεπε να φύγουμε. Όταν φόρεσα το παλτό μου, όπου η Ναταλία προηγουμένως έριξε λάδι, ο λεκές δεν υπήρχε…
Μια φορά χτύπησα το δάχτυλό μου. Μου πονούσε πάρα πολύ. Αποφάσισα να πάω στην μητέρα Ναταλία.
Μπαίνω στην αυλή του σπιτιού της και βλέπω εκεί την μητέρα Ναταλία να κάθεται σ’ ένα σκαμνάκι και δίπλα της να παίζει το ραδιόφωνο.
– Ήλθε το πουλάκι. Πάνω από όλα ησυχία. Σταμάτα πονηρέ!
Και το ραδιόφωνο έκλεισε μόνο του.
– Μην ανησυχείς για το δάχτυλό σου. Θα βάλουμε φάρμακο και θα γίνει καλά το δάχτυλο.
Όταν γύρισα σπίτι το δάχτυλο δεν πονούσε.
Η μητέρα Ναταλία προείπε το θάνατο του τότε πάπα Ρώμης και του ηγέτη του κομμουνιστικού κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης Μπρέζνιεφ. Όταν μιλούσε γι’ αυτούς ρωτούσε φωναχτά:
– Σωστά το λέω Κύριε;
Και μόνη της απαντούσε:
– Σωστά…
---------------------------------------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο “Σεραφείμ της Βίριτσα, Ο νεοφανής άγιος της Ρωσίας, Βίος, θαύματα, προφητείες” Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη, 2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου