που τα χιονισμένα κολλάρα τους πετούν απ’ τα πλυντήρια.
Φάε αυτό τον ακαταμάχητο βόρβορο και αυτά τα ερείπια που κολυμπούν
με τους νεκρούς σου που τραβάνε γλυκά προς τη θάλασσα,
ανάμεσα στα φτωχικά τραπέζια και στα χαμένα δέντρα που πάνε από τάφο σε τάφο δείχνοντας τις ρίζες τους.
Πάμπλο Νερούδα, Πλημμύρες, μετάφραση. Άννα Βάλβη
Το λιβάδι που δακρύζει, Θεόδωρος Αγγελόπουλος
2 σχόλια:
...πάντως
ἡ...στάθμη τοῦ νεοπλουτισμοῦ στὸν Θεσσαλικό κάμπο,
ἀνέβαινε ἐπικίνδυνα, πολλά χρόνια τώρα...
σαρώνοντας ...ἦθος καὶ...ἔθιμα...
(μὲ τὸ...κατα κεϕαλήν...Cayenne
νὰ χτυπάει...κορυϕή...)
...ἄλωστε, καὶ ἐτοῦτος ἐδῶ.
ὁ... ἐπ´ἐσχάτων ἱετάρχης μας
εἶναι...ἀλίμονο...
"κατά τὰς καρδίας ἡμῶν"...
Κάθε Θεομηνία - δοκιμασία αναλόγου μεγέθους ξεκινάει από την υπεραλαζονεια και αμαρτία και φέρει ως αποτέλεσμα ταπείνωση,,, μετάνοια και ενσυναίσθηση στους πληγέντες.
Κάθε εξωτερική πλημμύρα είναι και ένα ξέπλυμα εσωτερικό.
Τρίκαλα η πιο έξυπνη πόλη, πλυμμηρίζει από την ντεμοντέ νεροποντή.
Θάφτηκε ο Παλαμάς το κέντρο της Ελλάδας, σαν να λέει πως οι Εκκλησιαστικοί έθαψαν τους λόγους τού Αγίου Γρηγορίου, και φλερτάρουν με τους Λατίνους.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Δημοσίευση σχολίου