Σου 'δινα λεφτά για τα ταξίδιακαι χρυσάνθεμα απ' της Κίνας τις αυλέςπέτρες σκαλιστές για δαχτυλίδιακαι φορέματα από πόλεις μαγικές
Στα παλιά βιβλία του πατέρατης Αλεξάνδρειας οι μύθοι κι οι γιορτέςγια όσα σκορπιστήκαν στον αέρακαι στις θάλασσες τις γκρίζες απ' το χθες
Ό, τι κι αν αρχίσωόποια πόρτα κι αν χτυπήσωτίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό
Κάτι να γυαλίζειθέλεις πάντα κι ας θυμίζειό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό
Σαν του φτωχού Σαρλό τη μπαλαρίναπου χορεύει μες στης νύχτας το ρυθμόμα η καρδιά σου σαν κλεισμένη σε βιτρίναδεν αγγίζει της δικής μου τον παλμό
Ώσπου μια βραδιά ένας σχοινοβάτηςμες στα φώτα αυτού του τσίρκου ισορροπείπαίρνει ο ομορφονιός τη μπαλαρίνακι είν' μονάχος τώρα ο κλόουν στη σκηνή
Ό, τι κι αν αρχίσωόποια πόρτα κι αν χτυπήσωτίποτα δε φτάνει στο δικό σου ουρανό
Κάτι να γυαλίζειθέλεις πάντα κι ας θυμίζειό, τι πιο θαμπό μαζί και σκοτεινό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου