Πριν 40 χρόνια 18 αδελφές από την Μονή της Σουρωτής στάλθηκαν στον Έβρο για να «στήσουν», «δίπλα στα σύνορα», το πρώτο μοναστήρι στην Αλεξανδρούπολη. Την «Παναγιά του Έβρου». Οι μοναχές που έκαναν τότε το μεγάλο βήμα, αφηγούνται τις δυσκολίες εκείνης της περιόδου, αλλά και όσα σήμερα τις κάνουν ευτυχισμένες στην «νέα τους οικογένεια». Αγιογραφίες, ψηφιδωτά, κέντημα, αργυροχοΐα αλλά και γεωργικές εργασίες είναι ανάμεσα στα καθημερινά διακονήματα των 50, σήμερα, αδελφών ηλικίας από 30 έως 95 ετών. «Υπακοή» είναι η λέξη που τις συνοδεύει. Ακόμη και το διακόνημά τους, αν θα είναι στις ελιές, στην κουζίνα ή στο κέντημα, είναι απόφαση της γερόντισσας! Και οι αδελφές, εκμυστηρεύονται στον Σταύρο Θεοδωράκη πως ό,τι και να διαλέξει η Ηγουμένη «το αγαπούν από την αρχή, γιατί αγαπούν εκείνη». Σχεδόν όλες είναι απόφοιτες Πανεπιστημίου και η Γερόντισσα Μακρίνα –απόφοιτη ιατρικής και η ίδια- εξηγεί γιατί το θεωρεί «απολύτως φυσιολογικό»!
3 σχόλια:
Ο άγιος Παίσιος δεν είχε δώσει την ευχή του για αυτές τις αδελφές που έφυγαν και πήγαν στον Έβρο
είχε γράψει και σχετική διαθήκη γιαυτό
Ναι το γνωρίζουμε ειναι δυστυχώς "εν τοις πράγμασι" μια λάθος κίνηση του Αγίου ,τι αποδείχθηκε στις μέρες μας οι περιφημες μαθήτριες του Αγιου αδελφές της Σουρωτής υπέκυψαν στον ιδιολογικο φασισμό που ζήσαμε και μπολιάστηκαν οι ταλαίπωρες ,εε οι εκλεκτές...οι άλλες όμως εμειναν όρθιες !Οπότε τι τα θες ...
Είναι τρομερό οι μοναχές να μιλάνε για διακόνημα και ο δημοσιοκάφρος να μιλάει για δουλειά .
Δημοσίευση σχολίου