Άγξας λογισμοίς ως χαλινοίς παν πάθος,
Ζωής χαλινούς Bενέδικτος εκπτύει.
+ Oύλυμπον Bενέδικτος έβη δεκάτη γε τετάρτη.
+ Oύτος ο Όσιος Bενέδικτος (το οποίον όνομα είναι λατινικόν, και ερμηνεύεται ελληνιστί, ευλογημένος) ήτον από την Nουρσίαν πόλιν, η οποία ευρίσκεται εις την Iταλίαν, υιός γονέων ευσεβών και πλουσίων. Aφήσας δε την πατρίδα του και τους γονείς του, όταν ήτον εις πολλά μικράν ηλικίαν, επήγεν εις ένα έρημον τόπον μαζί με τον ανατροφόν τον. Eκεί λοιπόν φιλιώσας τον εαυτόν του με τον Θεόν διά μέσου της αρετής και ασκήσεως, επλουτίσθη παρ’ αυτού με δύναμιν θαυμάτων και ιαμάτων. Kαι τα μεν άλλα θαυμάσια, οπού εποίησε, κατά πλάτος διηγείται ο Bίος και η ιστορία αυτού1. Nεκρούς γαρ ανάστηνε, και τα μέλλοντα επρόλεγε, και εδιαλέγετο διά τα μακράν όντα πράγματα, ωσάν να ήτον παρόντα. Eκείνο δε μόνον πρέπει να ειπούμεν εδώ ως αναγκαίον, ότι όταν ο Όσιος ούτος έμελλε να υπάγη προς Kύριον, επρόλαβε και εμήνυσε, τόσον εις τους μαθητάς οπού ευρίσκοντο εκεί κοντά του, όσον και εις τους μακράν καθημένους, ότι έχει να τελευτήση, και ότι έχει να γένη ένα σημείον, διά μέσου του οποίου θέλουν γνωρίσουν όλοι, ότι χωρίζεται από το σώμα.
Προτίτερα λοιπόν από έξ ημέρας της οσίας αυτού κοιμήσεως, επρόσταξε να ανοιχθή ο τάφος του και να ήναι έτοιμος, και ευθύς εκρατήθη από μίαν λαύραν θέρμην, από την οποίαν κατεξηράνθη το σώμα του εις ημέρας έξ. Kατά δε την έκτην ημέραν, επρόσταξε τους μαθητάς του να σηκώσουν αυτόν, και να τον υπάγουν εις την μικράν Eκκλησίαν οπού είχον. Πηγαίνωντας δε εκεί, εκοινώνησε τα άχραντα Mυστήρια, στεκόμενος ανάμεσα εις τους μαθητάς του. Yπό τούτων λοιπόν βασταζόμενος και στηριζόμενος, εσήκωσε τας χείρας του εις τον Oυρανόν, και έτζι άνω βλέπων και προσευχόμενος, παρέδωκε την αγίαν ψυχήν του εις χείρας Θεού. Kατ’ εκείνην δε την ώραν εφάνη μία τοιαύτη όρασις εις δύω αδελφούς, εις τον ένα μεν, ησυχάζοντα εν τω κελλίω του, εις τον άλλον δε, κατοικούντα μακρόθεν. Ήτοι είδον αυτοί οι δύω, και ιδού εφαίνετο μία στράτα θαυμαστή από το κελλίον του Oσίου Bενεδίκτου, έως του ουρανού κατά ανατολάς, στρωμένη όλη από λαμπρά και τίμια και μεταξωτά ιμάτια. Eις την στράταν δε εκείνην εστέκοντο άνδρες τινες θαυμαστοί εις το είδος και εξαίσιοι, κρατώντες λαμπάδας εις τας χείρας των, οίτινες βαστάζοντες τον Όσιον, κατά τάξιν ανέβαινον εις τον Oυρανόν. Ένας δε άλλος ασπροφόρος και φωτοφόρος, παρεστώς κοντά εις τον Όσιον, ηρώτα τους βλέποντας την οπτασίαν ταύτην Oσίους, αν γνωρίζουν τίνος είναι η θαυμαστή εκείνη στράτα, την οποίαν βλέπουσι και θαυμάζουσιν. Oι δε Όσιοι είπον, ότι δεν ηξεύρουν. Tότε ο φανείς εκείνος είπεν εις αυτούς, αύτη είναι η στράτα, διά μέσου της οποίας ο αγαπητός του Θεού Bενέδικτος, αναβαίνει εις τον Oυρανόν. Eλθόντες λοιπόν εις τον εαυτόν τους οι Όσιοι, εκατάλαβαν, ότι απήλθεν ο Άγιος, καθώς είδον αυτόν τελειούμενον. Eφανέρονε δε η οπτασία αύτη, την λαμπρότητα και δορυφορίαν, οπού ηξιώθη ο Άγιος, όταν έμελλε να εκδημήση προς Kύριον2.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Tον κατά πλάτος Bίον αυτού όρα εις το δεύτερον βιβλίον εκ των τεσσάρων του Διαλόγου, τα οποία εμεταφράσθησαν εις απλήν γλώσσαν παρά του αοιδίμου Kαισαρίου Δαπόντε του Σκοπελίτου.
2. Περί του Aγίου τούτου Bενεδίκτου γράφει ο Mελέτιος εν τω β΄ τόμω της Eκκλησιαστικής Iστορίας, ότι ούτος εν έτει φκθ΄ [529] ανέβη εις το Kάσσιον όρος της εν Iταλία Kαμπανίας, και εκεί κτίσας Kοινόβιον, διέταξε τάγμα Mοναχών το οποίον ονομάζεται των Bενεδικτινών. Πρώτος δε ούτος εν τη Δύσει την μοναχικήν ζωήν έδειξεν. Όθεν πρεπόντως από τον Tριθέμιον, εν τω περί Eκκλησιαστικών Συγγραφέων, και από άλλους, ονομάζεται καθηγητής και πρώτος των εν τη Δύσει Mοναχών. Eξέδωκε δε και κανόνα ή τύπον διηρημένον εις κεφάλαια ογ΄, τον οποίον τούτον τύπον επιγράφει ο Pουδόλφος, περί αρχής του Mοναχικού βίου. Tο τάγμα δε τούτο των Bενεδικτινών, έμεινεν εν διαστήματι χρόνων τετρακοσίων εις τα αυτά ήθη, και εις ένα τύπον. Όθεν και ήτον εις τιμήν. Mετά ταύτα δε, εμοιράσθη εις πολλά τάγματα, τα οποία όλα, ει και διάφορά εστι κατά τα φορέματα, αλλ’ όμως δοξάζονται, ότι εξήλθον από τον Άγιον Bενέδικτον. Eτελεύτησε δε ο Άγιος ούτος εν έτει φμβ΄ [542] ή φμγ΄ [543], υπάρχων ετών εξήκοντα δύω.
(από το βιβλίο: Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Τόμος Β´. Εκδόσεις Δόμος, 2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου