Στην απεραντοσύνη των βουνών,
μέσα στην ορμή των βαγονιών,
ξάφνου αστράφτει λάμψη καταχνιάς,
βουίζει η γη κι΄ όλα χάνονται μεμιάς.
Σύρθηκαν στις ράγες των συρμών,
τα όνειρα κι΄ οι ελπίδες των παιδιών,
σίγησαν οι ατέρμονες κραυγές,
βάφτηκαν με αίμα οι ψυχές.
Μέσα στη βουή των βαγονιών,
νέκρωσαν οι ψυχές των αστεριών,
μάτωσαν τα χείλια της αυγής,
ράγισε το πρόσωπο της γης.
Άγγελοι θα είστε εκεί ψηλά,
να μας φυλάτε απ΄ του κόσμου τη ψευτιά,
κι΄ εμείς θα σας τιμούμε μια ζωή,
μ΄ αγάπη και στοργή παντοτινή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου