Τί ζητούσε ένας Κινέζος Άγιος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων;

 Γράφει η Σοφία Καλογήρου 

Ο γνωστός και φίλος μας , ευλαβέστατος Ιερέας πατήρ Ν.,προσεβλήθη από την λοίμωξη του κορωνοιού, την 3η/11/2020 και νοσηλεύθηκε σε διάφορες κλινικές του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ιωαννίνων, σε πολύ βαρειά κατάσταση , μέχρι την 23η /4/2021, οπότε επέστρεψε στο σπίτι του , συνεχίζοντας και πάλι με φυσιοθεραπεία, σχεδόν , μέχρι τον Οκτώβριο 2021.

Απίστευτη η ταλαιπωρία του, στο διάστημα της πολύμηνης νοσηλείας του , αλλά απίστευτη και η βοήθεια που δέχθηκε από πολλούς Αγίους, μεταξύ των οποίων και της Αγίας Παρασκευής και του Αγίου Εφραίμ της Ν.Μάκρης , αλλά και ενός Κινέζου Αγίου, τον οποίο δεν γνώριζε και ερχόταν με το γκρουπ των γιατρών, του έδινε θάρρος και του χαμογελούσε.
Όπως ο ίδιος μας διηγείται , κατά τη νοσηλεία του Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων, έβλεπε πάρα πολλά, αλλά δεν μπορούσε να κουνήσει ούτε τα πόδια του, ούτε τα χέρια του, νόμιζε ότι οι πατούσες του είχαν αποκοπεί, είχε παραλύσει.
Μόνο το κεφάλι μπορούσε να γυρίζει δεξιά και αριστερά.
Μας περιέγραψε φανερά συγκινημένος ο παππούλης:
" Περνούσαν οι γιατροί, έβλεπα, με κοίταζαν, εγώ άκουγα, αλλά δεν μπορούσα να μιλήσω.
Μέσα στο γκρουπ των γιατρών, θυμάμαι, ένας γιατρός ήταν Κινέζος, το πρόσωπό του..τα ρούχα του..
Αυτός πάντα , όταν περνούσε μου χαμογελούσε και έλεγε:
- Παπα- Ν. , μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά, και χαμογελούσε.
Μια μέρα, όπως περνούσε από δίπλα μου, μου λέει :
- Παπα - Ν , άνοιξε το στόμα σου.
Το άνοιξα και με ένα σπρέυ με ψέκασε μέσα.Ήταν πολύ πικρό και τον μάλωσα,τον έδιωχνα, αυτός όμως ήταν πάντα με το χαμόγελο..."
Όταν επέστρεψε στο σπίτι του κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του, έψαξε στους Κινέζους Αγίους της Ορθοδοξίας, να βρει ποιός ήταν ο Άγιος που τόσο σου συμπαραστάθηκε και τον βοήθησε, διότι καταλάβαινε ότι ήταν Άγιος, αλλά δεν τον γνώριζε.

Με μεγάλη συγκίνηση αναγνώρισε ανεπιφύλακτα τον Κινέζο γιατρό του Νοσοκομείου, στο πρόσωπο του Αγίου Μητροφάνη Τσι Σουνγκ.
Πρόκειται για τον πρώτο Κινέζο Ιερέα που είχε χειροτονηθεί από τον Άγιο Νικόλαο Ιαπωνίας, στη Κίνα, και διακόνησε επί 15 χρόνια την Ιεραποστολή.
Σφαγιάσθηκε την 11η Ιουνίου 1900 μαζί με την πρεσβυτέρα του Τατιανή, τους γιους του Ησαία και Ιωάννη, τη νύφη του Μαρία, τη διδασκάλισσα Αγία Ία , μαζί με 70 Χριστιανούς που είχαν καταφύγει στην οικία του καθώς και άλλους 222 Κινέζους μάρτυρες, από τη μυστική εταιρία πολεμικών τεχνών "ΟΙ ΠΥΓΜΑΧΟΙ".
Η μνήμη του, όπως και των συν αυτώ μαρτύρων τιμάται την 11η Ιουνίου.
Ο Άγιος Μητροφάνης Τσι- Σουνγκ , ο πρώτος Κινέζος Ιερέας του Υψίστου, ήταν ο χαμογελαστός Κινέζος μέσα στο γκρουπ των γιατρών, στο Νοσοκομείο Ιωαννίνων που συμπαραστάθηκε στον Έλληνα Ιερέα του Υψίστου, πατέρα Ν., που ασθενούσε βαρειά, του χαμογελούσε, τον εμψύχωνε και τον παρηγορούσε λέγοντάς του , να μη φοβάται, ότι θα γίνει καλά...

 Ο πατήρ Ν., μας είπε ότι τον είδε όπως είναι στην εικόνα που έχουμε στην ανάρτηση ,την οποία παρήγγειλε και ο ίδιος ν' αγιογραφηθεί.

 ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ
ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ!
Και, όπως τόνιζε πάντοτε ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος:
Ο ΘΕΟΣ ΠΕΡΠΑΤΑ ΣΤΗ ΓΗ
ΔΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΟΥ.
Και βλέπουμε , ότι σύνορα και αποστάσεις δεν γνωρίζουν.

Συναξάρι:Ο Κινέζος Άγιος Ιερομάρτυρας Στέφανος Γου

Ο Ιερομάρτυρας Στέφανος Γου γεννήθηκε στο Πεκίνο στις 28 Ιανουαρίου του 1928. Γνώρισε την Ορθοδοξία μέσω των Ρώσων Ιεραποστόλων της Κίνας, οι οποίοι συνέχισαν το έργο τους μετά την παύση του διωγμού του 1900, μέχρι να επέλθει η άνοδος του κομμουνισμού στην ασιατική χώρα, το 1958, όπου διώχθηκε εκ νέου ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός. Ο αυτόχθων Κινέζος όμως, Στέφανος, δεν ξέχασε το Χριστό και την Ορθοδοξία.

Μετέβη στην παραθαλάσσια πόλη του Χόνγκ-Κόνγκ όπου σπούδασε θεολογία. Εκεί χειροθετήθηκε αναγνώστης, διακονώντας [=υπηρετώντας] στο Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου του Χόνγκ-Κόνγκ. Ο Νεομάρτυρας ήταν επίσης και χοράρχης εκκλησιαστικής χορωδίας. Αργότερα ως ιερέας υπηρέτησε στο Ναό του Αγίου Αλεξίου στο Χάρμπιν.

Εν τω μεταξύ στην ήδη κομμουνιστική Κίνα έλαβε χώρα το 1966 η λεγόμενη «πολιτιστική επανάσταση», ένα κοινωνικοπολιτικό φαινόμενο στο πλαίσιο της διαπάλης εξουσίας, στους κόλπους του κομμουνιστικού κόμματος. Συγκεκριμένα, το κίνημα των «ερυθροφρουρών» είχε ως σκοπό την πάταξη οποιουδήποτε πολιτιστικού έργου ή λόγου που ήταν αντίθετο στην κομμουνιστική θεωρία.
Για το λόγο αυτό διώχθηκαν καλλιτέχνες που το έργο τους ήταν αντιτίθετο στη μαρξιστική και μαοϊκή άποψη. Οι νεαροί «ερυθροφρουροί» τάχθηκαν σαφώς και εναντίον των θρησκειών στην επικράτεια της Κίνας, αφού ο κομμουνισμός θεωρεί όλες τις θρησκείες ανθρώπινα κατασκευάσματα και ασπάζεται με θέρμη την αθεΐα. Οι λίγοι εναπομείναντες Ορθόδοξοι έτυχαν εκ νέου διωγμό από τους απίστους.

  Οι Ναοί κλείστηκαν και οι χριστιανοί κυνηγήθηκαν. Ο Ναός του Αγίου Αλεξίου όπου λειτουργούσε ο πατέρας Στέφανος πυρπολήθηκε από τους ερυθροφρουρούς. Όσες εικόνες δεν πρόλαβαν να σώσουν οι πιστοί έγιναν στάχτες. Οι ελάχιστοι Κινέζοι ιερείς έτυχαν εξευτελιστικής μεταχείρισης από τους αθέους. Τους έβγαλαν τα άμφια και τους γελοιοποίησαν ντύνοντάς τους κλόουν.

   Η Εκκλησία της Αγίας Σοφίας μετατράπηκε σε δωμάτια εργατών και του Αγίου Αλεξίου, αφού ανακαινίστηκε από την πυρκαγιά έγινε τραπεζαρία και αποθήκη τροφίμων.
Αυτός που υπέφερε περισσότερο από το διωγμό ήταν ο πατήρ Στέφανος. Τον έντυσαν κλόουν και τον έβαλαν να κάτσει γονατιστός σε κοφτερά ερείπια. Ο άξιος λειτουργός του Θεού υπέμεινε καρτερικά τα βασανιστήρια. Έμεινε πιστός στο Χριστό μέχρι τέλους, παρά τους φρικτούς πόνους. Τοποθέτησαν στο κεφάλι του ένα ποτήρι με λιωμένα μέταλλα το οποίο του σημάδεψε το πρόσωπο. Τον έφτυναν και τον χτυπούσαν επί δύο μέρες με σφυριά και σίδερα, ώσπου μισοπεθαμένο πια τον οδήγησαν στο νοσοκομείο των φυλακών. Εκεί συνέχισαν να τον κακομεταχειρίζονται.

Στις 17 Μαΐου ο Νεομάρτυρας του Χριστού Στέφανος, έπειτα από σχεδόν τρία χρόνια βασανιστηρίων, υπέκυψε στα τραύματά του και παρέδωσε στον Κύριο την αγία του ψυχή.

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος πλ. α΄. Τον συνάναρχον Λόγον
Νεομάρτυς Χριστού, αθλοφόρε Στέφανε, της Ασίας κλέος, διά πίστιν διωχθέν, ανυμνούμεν το σεπτόν σου μαρτύριον· ότι επέλεξας Σταυρόν, τον Ζωοδότην Αμνόν μιμούμενος, Θεοφόρε. Διό εστεφανώθης, στέφανον αμαράντινον.

Ὁ Ἅγιος Μητροφάνης Τσι-Σούνκ (Κινέζος) και οι μαζί μ᾿ αὐτόν μαρτυρήσαντες: Τατιανή η Πρεσβυτέρα του, Ἡσαΐας και Ἰωάννης οι γιοί του, Μαρία η νύφη του και ἄλλοι 222 Κινέζοι Μάρτυρες

 

Στὴ δύση τοῦ 19ου αἰώνα , στὴ Κίνα, ἀναπτύσσετε τὸ κίνημα τῶν Μπόξερ ποὺ ἀποτελούταν ἀπὸ ξενόφοβους συντηρητικοὺς ἀριστοκράτες ποὺ ἐναντιώνονταν σὲ ὁτιδήποτε νέο καὶ ἐκσυγχρονιστικό. Οἱ Μπόξερ, ἔπνιγαν στὸ αἷμα κάθε ἀντίδραση καὶ ζητοῦσαν τὴν ἔξωση ὅλων τῶν ξένων ποὺ ζοῦσαν στὴν Κίνα, στοὺς ὁποίους κατὰ τὴν γνώμη τοὺς ὀφειλόταν κάθε κακὸ ποὺ συνέβη σ' αὐτή.

Οἱ χριστιανοὶ ἔχουν τὴν πρώτη καὶ κύρια θέση στὸ διωγμὸ ποὺ ἐπέβαλαν οἱ Μπόξερ. Στὶς 11 Ἰουνίου τοῦ 1900 μ.Χ., στὸ Πεκίνο, μία πομπὴ μὲ Μπόξερ, ξεκίνησε μὲ ἀναμμένους δαυλούς, ὑψώνοντας στὰ χέρια τὰ εἴδωλα τῶν πατροπαράδοτων θεῶν τῆς κινέζικης φυλῆς καὶ κρατώντας θυμιατήρια γιὰ νὰ τοὺς θυμιάσουν οἱ χριστιανοί, ἀρνούμενοι τὴν «ξενόφερτη» πίστη τους. Ἡ πίεση ἦταν ἀφόρητη καὶ τὰ μαρτύρια τῶν χριστιανῶν φρικτά. Πολλοὶ δυστυχῶς κάμφθηκαν καὶ ἔκαιγαν θυμίαμα γιὰ νὰ σώσουν τὴ ζωή τους. Ἄλλοι ὅμως ὁμολογοῦσαν θαρραλέα τὴν πίστη τους στὸ Χριστό.
Ἀνάμεσα στοὺς τελευταίους ἦταν καὶ ὁ Ἅγιος Μητροφάνης Τσὶ-Σούνγκ, ὁ πρῶτος Κινέζος ὀρθόδοξος ἱερέας ποὺ εἶχε χειροτονηθεῖ ἀπὸ τὸν ἅγιο Νικόλαο τῆς Ἰαπωνίας. Στὴν ἀρχή, οἱ Μπόξερ ἄρχισαν νὰ τὸν χτυποῦν βάναυσα μὲ γροθιὲς στὸ στῆθος. Ἔσφαξαν μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ τὴν πρεσβυτέρα τοῦ Τατιανὴ καὶ τὸν 23χρονο γιὸ τῆς Ἠσαΐα, ἐνῶ ἔκοψαν τὴ μύτη, τὰ αὐτιὰ καὶ τὰ δάκτυλα τῶν ποδιῶν τοῦ μικρότερου γιοῦ του, Ἰωάννη. Τέλος ἐκτέλεσαν καὶ τὸν Ἅγιο Μητροφάνη.

Λίγο ἀργότερα, ἔφτασε στὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ ἡ νύφη τοῦ Μητροφάνη, Μαρία, μνηστὴ τοῦ μάρτυρα πιὰ Ἠσαΐα, 19 ἐτῶν, ἐπιθυμώντας νὰ πεθάνει μὲ τὴν οἰκογένεια τοῦ μνηστήρα της. Οἱ Μπόξερ, ἀφοῦ τὴν βασάνισαν τὴν σκότωσαν καὶ αὐτή.

Ἀπὸ τοὺς περίπου χίλιούς της ἐνορίας τοῦ Πεκίνου, οἱ τριακόσιοι χάθηκαν στὰ αἱματηρὰ γεγονότα τῆς 11ης Ἰουνίου 1900 , ἐκ τῶν ὁποίων 222 ἔλαβαν τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Στὴ δύση τοῦ 19ου αἰώνα , στὴ Κίνα, ἀναπτύσσετε τὸ κίνημα τῶν Μπόξερ ποὺ ἀποτελούταν ἀπὸ ξενόφοβους συντηρητικοὺς ἀριστοκράτες ποὺ ἐναντιώνονταν σὲ ὁτιδήποτε νέο καὶ ἐκσυγχρονιστικό. Οἱ Μπόξερ, ἔπνιγαν στὸ αἷμα κάθε ἀντίδραση καὶ ζητοῦσαν τὴν ἔξωση ὅλων τῶν ξένων ποὺ ζοῦσαν στὴν Κίνα, στοὺς ὁποίους κατὰ τὴν γνώμη τοὺς ὀφειλόταν κάθε κακὸ ποὺ συνέβη σ' αὐτή.

Οἱ χριστιανοὶ ἔχουν τὴν πρώτη καὶ κύρια θέση στὸ διωγμὸ ποὺ ἐπέβαλαν οἱ Μπόξερ. Στὶς 11 Ἰουνίου τοῦ 1900 μ.Χ., στὸ Πεκίνο, μία πομπὴ μὲ Μπόξερ, ξεκίνησε μὲ ἀναμμένους δαυλούς, ὑψώνοντας στὰ χέρια τὰ εἴδωλα τῶν πατροπαράδοτων θεῶν τῆς κινέζικης φυλῆς καὶ κρατώντας θυμιατήρια γιὰ νὰ τοὺς θυμιάσουν οἱ χριστιανοί, ἀρνούμενοι τὴν «ξενόφερτη» πίστη τους. Ἡ πίεση ἦταν ἀφόρητη καὶ τὰ μαρτύρια τῶν χριστιανῶν φρικτά. Πολλοὶ δυστυχῶς κάμφθηκαν καὶ ἔκαιγαν θυμίαμα γιὰ νὰ σώσουν τὴ ζωή τους. Ἄλλοι ὅμως ὁμολογοῦσαν θαρραλέα τὴν πίστη τους στὸ Χριστό. 

Περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὴ ζωὴ αὐτῶν τῶν ἁγίων της ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ ὁ ἀναγνώστης στὸ βιβλίο "Συναξάριον Ὀρθοδόξων Κινέζων Μαρτύρων", τοῦ Γεωργίου Ε. Πιπεράκη, Ἀθῆναι 1997.

proskynitis