I Σαν το γιασεμί, σαν τ’ αγριολούλουδο με την αυγή, μάζευες το φως στο μαντηλάκι που σου κέντησε ο Θεός. ΙΙ Σαν Φραγκογιαννού ψηλώνει ο νους ως τ’ άστρα τ’ ουρανού, κι όλο σεργιανά, όταν ο αγέρας θάνατο σκορπά. III Νύχτα των Βαγιών, μικρό πουλί στις άκρες των ματιών, έβαφε χρυσά τ’ άδεια ξωκκλήσια και τα πέλαγα. IV Γύρω μας ξανά κοιμούνται άγιοι και μικρά παιδιά, μόνο μια φορά του φεγγαριού η καμπάνα τους ξυπνά. V Ήλιε αρχηγέ, και της ψυχής μου χρόνε άσωτε, κάντε προσευχή να γεννηθούνε όλα απ’ την αρχή. μουσική /ερμηνεία: Νάντια Καραγιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου