Η απόλυτη παρακμή της Δύσης: Όταν οι ανθρώπινες ελευθερίες μετριούνται σε «βαρέλια πετρελαίου»

Η Κομισιόν αποφασίζει να αντικαταστήσει τα ατομικά δικαιώματα με εξοικονόμηση βαρελιών πετρελαίου, και κάπως έτσι φτάνουμε στον απόλυτο ξεπεσμό της Δύσης.

Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης

Στον καιρό της πανδημίας οι ηγεσίες της Δύσης υποβίβασαν την ανθρώπινη αξία, μεταβάλλοντας τον πολίτη (και πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο) σε εν δυνάμει «κρούσμα» που ασχέτως αν ήταν ακόμα και υγιής, έσπερνε τον «όλεθρο». Τα συστήματα των δυτικών κρατών διαμόρφωσαν ένα πλαίσιο αυστηρών μέτρων, ένα κοινωνικοπολιτικό «εργοστάσιο» υποταγής όπου στη «γραμμή παραγωγής» του, ο πολίτης έμπαινε ελεύθερος και έβγαινε υγειονομικός υπήκοος, έτοιμο «προϊόν» με συγκεκριμένες προδιαγραφές: εμβολιασμός, υγειονομική υστερία, παράδοση συνταγματικών και ατομικών ελευθεριών, υποταγή στον απολυταρχισμό, ανοχή στη στοχοποίηση συνανθρώπων του.

Αυτό το ζωντανό «προϊόν», ανάλογα με τη συμπεριφορά που επεδείκνυε, μεταφραζόταν σε κέρδος ή σε ζημία για το σύστημα εξουσίας. Ο πολίτης που συμμορφώθηκε (και συμμορφώνεται) απόλυτα με τις επιταγές του ολοκληρωτισμού – όσο παράλογες κι αν ήταν αυτές – αποτέλεσε υπόδειγμα και επιβραβεύθηκε με «προνόμια κανονικότητας». Για τους υπόλοιπους που ξέμειναν στην πίσω πλευρά του νεοταξικού «ήλιου», η αντιμετώπιση είναι γνωστή και παραπέμπει σε μαύρες εποχές της ιστορίας.

Από την «επιχείρηση ελευθερία» σε επιχείρηση… «βαρελοποιίας»

Η διεθνής «άσκηση» της (εργαλειοποιημένης) πανδημίας απέδειξε πως οι περισσότεροι δυτικοί λαοί βρίσκονται ακόμα σε φάση αποχαύνωσης, μιας που οι πλειοψηφίες δέχθηκαν πρόθυμα τους ασφυκτικούς περιορισμούς των ελευθεριών τους.

Όμως στη νέα φάση της «Μεγάλης Επανεκκίνησης», ο πολίτης παύει – προσωρινά – να αξιολογείται βάσει των υγειονομικών του «επιδόσεων» και περνά σε μια νέα φάση, όπου κάθε άνθρωπος μετριέται σε… βαρέλια πετρελαίου. Παρακολουθούμε μια νέα εποχή όπου κάθε υπήκοος της Δύσης θα «αξίζει» ανάλογα με το ενεργειακό αποτύπωμα που αφήνει.

Αυτό απέδειξε με τον πιο τρανό τρόπο η επιθυμία της Κομισιόν να φέρει ενεργειακό «lockdown» στα κράτη – μέλη της ΕΕ. Παρουσιάστηκε μια σειρά από – δυστοπικής χροιάς -μέτρα που το καθένα αναφέρει πόσα… βαρέλια πετρελαίου εξοικονομεί το κάθε ενεργειακό «αλυσόδεμα» του Ευρωπαίου πολίτη.

Σου απαγορεύεται να μετακινηθείς με αυτοκίνητο τις Κυριακές; Ναι άλλα μας γλυτώνεις τόσα βαρέλια πετρέλαιο. Σου επιβάλλουν να κάνεις λιγότερα αεροπορικά ταξίδια; Όμως γλυτώνεις άλλα τόσα. Χρησιμοποιείς κοινόχρηστο αυτοκίνητο; Ναι άλλα προσφέρεις τόσα βαρέλια στην οικονομία μας. Αν εφαρμόσεις όσα ορίζει αυτή η τεχνητή κατάσταση ανάγκης, κρίνεσαι ως ευσυνείδητος πολίτης που φροντίζει για το συμφέρον της χώρας του.

Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης ανατέλλει ξανά, με ρετουσαρισμένο διακύβευμα και οι λαοί οδηγούνται σε περεταίρω ομηρία χωρίς να θίγονται τα καρτέλ και τα μονοπώλια ενέργειας, χωρίς να μπαίνουν περιορισμοί στο αθέατο ενεργειακό αλισβερίσι μεταξύ κρατών και εφοπλιστών.

Ενώ η ενεργειακή ένδεια είναι αποτέλεσμα μιας αυτοκτονικής ευρωπαϊκής πολιτικής και μιας εξωφρενικής εξάρτησης των Βρυξελλών στον τελευταίο τροχό της Δυτικής αμάξης, ο φουσκωμένος λογαριασμός έρχεται και πάλι στον πολίτη, στο εκπαιδευμένο (από την πανδημία) «προϊόν» που έχει πλέον μάθει να καταπίνει αλόγιστα τα χρυσωμένα χάπια της ατομικής ευθύνης.

Ουκρανικό και «κλιματική κρίση»: H τέλεια ευκαιρία

Άλλωστε που θα βρεθεί καλύτερη ευκαιρία να «κουμπώσει» αυτή η ενεργειακή κρίση που επιβάλλεται με το στανιό, πάνω στο νεοταξικό αφήγημα της κλιματικής κρίσης; Να μια ευνοϊκή συγκυρία να πιάσουν τόπο οι επιδοτήσεις ηλεκτρικών οχημάτων, η επέλαση των ΑΠΕ, η καθιέρωση των πετρελαιοειδών σαν αγαθό πολυτελείας, η εγκατάλειψη των αυτοκινήτων, οι «ενεργειακές ταυτότητες», οι περιβαλλοντικοί φόροι, οι περιορισμοί στην κτηνοτροφία και τις καλλιέργειες, η ασύμφορη κατοχή ακίνητης περιουσίας, και γενικά όλα τα μέτρα που επιδιώκουν να αφαιρέσουν την αυτάρκεια μετακίνησης και διαβίωσης.

Εδώ στον δυτικό «παράδεισο της ελευθερίας και της δημοκρατίας», που υποτίθεται πως… μάχεται τον ανατολικό «δεσποτισμό», επιστρατεύονται πολιτικές μιας – νεοφιλελεύθερου τύπου – σοβιετοποίησης, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας επιδοματούχων σκλάβων. Εδώ στην «ανεκτική» Δύση διαμορφώνεται η δημιουργία μιας παγκόσμιας φάμπρικας μετανθρώπων που θα αξιολογούνται ανάλογα με τις εκπομπές ρύπων, την ενεργειακή εξοικονόμηση, την ατομική παρακολούθηση, την υιοθέτηση ιατρικών σκευασμάτων.

Οι Βρυξέλλες που προπαγανδίζουν με σθένος τη υποτιθέμενη γεωπολιτική «απομόνωση» της Ρωσίας, με τις πολιτικές τους οδηγούν σε πλήρη απομόνωση την ίδια τη Γηραιά Ήπειρο, γυρίζοντας την πίσω σε εποχές μεσοπολέμου.

Στην απόλυτη φάση παρακμής της, η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατρέπεται σε ένα τεχνοφασιστικό «σοβιέτ» που συντηρεί τη σήψη του, με δικαιωματιστικούς άρτους και θεάματα. Υγειονομικά, ενεργειακά και κλιματικά lockdown, είναι το ερεβώδες «αύριο» που υπόσχεται αυτή η λυκοσυμμαχία ηγεσιών, που φαίνεται πως περνά στην τελική επίθεση εναντίον των λαών της Ευρώπης…

πηγή