Ήχος πλ. α´, Χισάρ Πουσσελίκ
Ἔλπιζα καί πάλι ἐλπίζω, μέ ἐλπίδα σταθερά
ἐπειδὴ καὶ ἡ καρδιά μου ἦτον πάντα καθαρά.
Νὰ προσμένῃς πρέπει τέλος κι ὄχι νά ἀπελπισθῇς,
καύχημα διὰ νὰ σ᾿ ἔχω, τῆς δικῆς μου τῆς ζωῆς.
Ὑποθέτω πὼς ὁ κόσμος ἔτζι εἶναι πανταχοῦ, κρεῖττον θάνατον προσμένω νὰ ἀπελπισθῶ πλὴν οὐ.
Φόνευσέ με νὰ γλυτώσω παρὰ νὰ ἀπελπισθῶ, ἀπ' τὸν ἔρωτά σου, φῶς μου, κι' ἀπ' τὸν κόσμον ἂς χαθῶ.
Ῥήτωρ ἔπρεπε νὰ ἤμουν διὰ νὰ διηγηθῶ, εἰς καιρὸν ἀπελπισίας τὸ πῶς ἔχω νὰ χαθῶ.
Ὅλον εἰς φθορὰν θὲ νἆμαι καὶ ποτὲ δὲν θὰ γελῶ, κ' εἰς τὸν ὕπνον μου ἀκόμη τὄνομά σου θὰ λαλῶ.
Συμφωνίαν δὲν θὲ νἄχω μ' ἄλλην νέαν πλιὰ νὰ ζῶ, μήτε νὰ τὸ ἰδῶ πλιά, φῶς μου, μήτε νὰ τ' ἀξιωθῶ.
Ὑποφέρω μέχρι τέλους κάθε εἶδος ταραχῆς, γιατ' ἐλπίζω νὰ συζήσω μὲ ἐσένα εὐτυχής.
Νὰ προσμένης πρέπει τέλος κι' ὄχι νὰ ἀπελπισθῆς, καύχημα διὰ νὰ σ' ἔχω τῆς δικῆς μου τῆς ζωῆς.
Ἡ κλωθὼ θὲ νὰ μᾶς κλώση τὴν κλωστὴν τῆς ἡδονῆς, μέχρι τέλους, ἂχ κυρά μου, μὴν εἶσαι ἀπροσινής.
Τὸ φωνητικὸ καὶ ὀργανικὸ σύνολο Ἀνατολῆς τὸ Περιήχημα, ὑπὸ τὴ διεύθυνση τοῦ ἀναπληρωτοῦ καθηγητοῦ τοῦ Τμήματος Μουσικῶν Σπουδῶν Ἀχιλλέως Γ. Χαλδαιάκη, παρουσιάζει δείγματα μεταβυζαντινῆς λόγιας μουσικῆς τῆς Κωνσταντινουπόλεως.
Η Λόγια μουσική της Κωνσταντινούπολης αποτελεί μια ξεχωριστή ενότητα κοσμικών μελών και τραγουδιών που αναπτύχθηκε από το 17ο αι έως τον 20ο αι. Πρόκειται για το μουσικό πολιτισμό των Ρωμηών της Πόλης, ο οποίος όπως ήταν αναμενόμενο επηρέαζε και τον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η ερμηνεία της μουσικής αυτής απαιτεί μουσικά όργανα με ιδιαίτερη τεχνική ευχρησία στην απόδοση των διαστημάτων, και στην ανάπτυξη του ρυθμού, τέτοια όργανα είναι το κανονάκι, το ούτι, η πανδουρίδα (ταμπούρ), το νει. Η συγγένεια της λόγιας μουσικής με την εκκλησιαστική μουσική είναι δεδομένη και αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι πολλοί Λαμπαδάριοι και Πρωτοψάλτες διακρίθηκαν και στα δυο μουσικά είδη. Μεταξύ αυτών ο Πέτρος ο Πελοποννήσιος, ο Ιάκωβος Πρωτοψάλτης και ο Γρηγόριος Πρωτοψάλτης.
Το τραγούδι είναι καταγεγραμμένο στο κώδικα Δοχειαρίου 322 και έχει συμπεριληφθεί στη μουσική συλλογή του Θεοδώρου Φωκαέα «Πανδώρα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου