Στην πραγματικότητα είναι ένας πανηγυρικός στίχος από το βιβλίο των Ψαλμών και αναφέρεται πρώτον στην σωτηρία των Εβραίων στην Ερυθρά θάλασσα από τον Μωϋσή , δεύτερον στη θαυματουργική διάβαση του Ιορδάνη από τους ιερείς, φέροντας την Κιβωτό της Διαθήκης, και τον λαό του Ισραήλ, επί ηγεσίας Ιησού του Ναυή.
Ο Ιερός Χρυσόστομος μας γράφει ότι οι δύο πηγές του Ιορδάνη εικονίζουν το προπατορικό ζεύγος , τον Αδάμ και την Εύα, των οποίων τα ύδατα ενώνονται σε ένα ποτάμι , τον Ιορδάνη, ο οποίος εικονιζει την ανθρωπότητα. Αυτός ο Ιορδάνης τρέχει με ορμή για να καταλήξει στην Νεκρά Θάλασσα, η οποία είναι εικόνα και σύμβολο της νεκρωσης και του Άδου.
Ο Κύριος ομως με τον θάνατο και την Ανάσταση Του έστρεψε τον Ιορδάνη( την ανθρωπότητα) προς τα πίσω, προς την πηγή της ζωής , η οποία είναι ο νοητός Παράδεισος. Ανάσταση και Βαπτιση είναι ένα και αυτό σημείο της οικονομίας του Θεού.
Ο Ιορδάνης έγινε κατά τον ιερό Δαμασκηνό "υδατόστρωτος τάφος" του θανάτου τ.ε του διαβόλου, όπως κάποτε ετάφη στα νερά της θαλάσσης ο Φαραώ και η πανστρατιά του. Ενώ ο Άγιος Ρωμανος ο Μελωδός μας λέει ότι " η αλμυρά της αμαρτίας θάλασσα" είναι αυτή η οποία έφυγε και ο Ιορδάνης εστράφη οχι μόνο προς τα πίσω ,αλλα προς τα πάνω, προς τον Ουρανό την ποθητή και σωτήρια κατάληξη του ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου