O Kώστας Καμαριάρης μας μυεί στην φιλμογραφία του Ρώσσου δημιουργού μέσα από τις ιστορικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες. Εξετάζει το έργο του Ταρκόφσκυ με βάση την οπτική κουλτούρα που περιβάλλει τον ίδιο και τις ταινίες του. Αναλύει τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται στις σκηνές του σκηνοθέτη και εξηγεί για το πώς λειτουργούν ως κάτι περισσότερο από απλές εικόνες, αλλά μάλλον ως μεταφορές βαθύτερου νοήματος.
Ο Αντρέι Ταρκόφσκυ έχει χαρακτηριστεί ως ο μεγαλύτερος κινηματογραφιστής που έζησε ποτέ. Από την Παιδική ηλικία του Ιβάν μέχρι το τελευταίο, έργο του, Η θυσία, οι ταινίες του έχουν μαγέψει και εμπνεύσει γενιές σινεφίλ. Οι καινοτομίες του επηρέασαν τον Κιούμπρικ, τον συμπατριώτη του Ταρκόφσκυ, Αλεξάντερ Σοκούρωφ και το σημερινό νέο κύμα κινηματογραφιστών: Τζέικ Σκοτ, Κρίστοφερ Νόλαν, Ντέιβιντ Λιντς.
1 σχόλιο:
Σπουδαίο σίγουρα πράγμα
η άρτια γλώσσα
γιά έναν δημιουργό,
η...μαστορική του,
θα τόλεγε ο νομίζω ο Κόντογλου,
(με την ίσια, την σταράτη
χωρίς περιστροφές γλώσσα του)
όμως εδώ έχουμε κάτι περισσότερο...
έναν άνθρωπο, που έβαζε παντού την αλήθεια...
σε κάθε γωνιά...σε κάθε απίθανη λεπτομέρεια, τών ατμοσφαιρικών
ταινιών του...
τόσο που οι... επιβλέποντες λογοκριτές, στό τέλος,
απελπίζονταν μαζί του
και έκαναν αναγκαστικά τα στραβά μάτια...σε πολλά...που ενοχλούσαν
το καθεστώς παραβλέποντας τίς νόρμες του...
άλλωστε,
χρειάζονταν απελπισμένα τα βραβεία που εφερναν οι ταινίες του, από τα διεθνή φεστιβάλ...
στον...κόκκινο...
τάχα παράδεισο τού λαού...!
Δημοσίευση σχολίου