Ελπίδες- στις αφέγγαρες νύχτες του χειμώνα

Δεν ένοιαξε πόσο άργησες,

αλλά πόσο μακρυά επήγες,

και όση σκουριά και αν κρέμασες, εύκολα καθαρίζεις.

Η ζωή της θάλασσας είναι ανακατωμένη με αλάτι,

και η ζωή της πόλης νοστιμάδα από κουρκούτι.

Το αλάτι νοστομίζει, το κουρκούτι το πλουτίζει,

το πιπέρι και ένα λιόκαυτο συναίσθημα,

σε ένα πιάτο που προτιμάται από ψυχές Αλέγκριες, ξέθαμπες, καθαρές, εκείνες που πασχίζουν τις νύχτες αγρυπνώντας,

να βρίσκουν χαραμάδες να χορεύουν στις ανατολές,

και όταν έφτασαν στη δύση αργά το βράδυ, μέτρησαν τα μίλια της ζωής, το βάθος της πληγής, και ότι δεν πληρώθηκε απ'τα όνειρα.

Είδα όμορφους κόσμους λουλουδιών να γκρεμοτσακίζονται στα αφρισμένα βράχια της απελπισιάς,

και είδα άσχημες σκληρές ξερακιανές κοτρώνες,

να σμιλεύονται στις άχαρες άκρες τους, να σβήνουν οι κοφτερές γωνιές, απαλές να γίνονται.

Η ιστορία το έγραψε, ο πολιτισμός το ενέπνευσε, η Πίστης θεμελίωσε, λευτεριά λογίστηκε, πέρα από τις ρουτίνες του κόσμου τούτου,

καταπλακωμένες ψυχές ξεσηκώθηκαν από απάτητες ματιές.

Αμέτρητοι οι ορυκτοί ορίζοντες της Ελλάδας, από όπου ξεπήδησαν γρανιτένιες ψυχές.

Δεν ένοιαξε πόσο άργησες, αλλά πόσο ψηλά επήγες, και όση σκουριά και αν κρέμασες, εύκολα καθαρίζεις.

 Μαρίνος Ριτσούδης