Λογγίνος ο ασκητής, όσιος ερημίτης στην Αίγυπτο (+4ος αι.)

Ἔχεις ἀθλητὴν Χριστὲ Λογγῖνον μέγαν.
Ἔχεις δὲ καὶ Λογγῖνον ἀσκητὴν μέγαν.

 

Ο Όσιος Λογγίνος ήταν ένας από τους λόγιους και σοφούς της ερήμου ασκητές. Κάποια σοφά αποφθέγματα του, περιλαμβάνονται στον Ευεργετινό, όπου ο Λογγίνος ρωτά τον Αββά Λούκια για διάφορα ζητήματα.

Ο Όσιος Λογγίνος απεβίωσε ειρηνικά.

Γράφει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στον Συναξαριστή του:«O Όσιος ούτος Λογγίνος αφήκεν ημίν το απόφθεγμα τούτο· «Ώσπερ ο νεκρός ουκ αισθάνεταί τινος, ουδέ κρίνει τινα, ούτω και ο ταπεινόφρων ου δύναται κρίναι άνθρωπον, καν ίδη αυτόν...

 

 Λόγοι του Αββά Λογγίνου

α΄. Συμβουλεύτηκε ο Αββάς Λογγίνος τον Αββά Λούκιο κάποτε για τρεις λογισμούς, λέγοντας : « Θέλω να ξενιτευθώ ». Του λέγει ο γέρων : « Αν δεν κυριαρχήσης στη γλώσσα σου, δεν είσαι ξένος, οπού και αν πας. Και εδώ λοιπόν κυριάρχησε στη γλώσσα σου και ξένος είσαι ». Του λέγει πάλι : « θέλω να νηστεύσω ». Αποκρίθηκε ο γέρων : « Είπε ο προφήτης Ησαΐας, ότι αν κάμψης σαν κλοιό και κρίκο τον τράχηλό σου, ούτε έτσι δεν πρόκειται για δεκτή νηστεία. Αλλά μάλλον κυριάρχησε στους πονηρούς λογισμούς ». Του λέγει για τρίτη φορά : « θέλω να αποφύγω τους ανθρώπους ». Και ο γέρων του αποκρίνεται: « Αν πρώτα δεν πραγματοποιήσης την αρετή ζώντας ανάμεσα στους ανθρώπους, ούτε μόνος σου ζώντας θα την πραγματοποιήσης ».

β’. Είπε ο Αββάς Λογγίνος : « Μια φορά αν κακοπαθήσης, λέγε στον εαυτό σου : Και κακοπάθησε και πέθανε. Και αν μου ζητήσης πάρωρα να φας, ούτε την καθημερινή σου τροφή δεν θα σου προσφέρω ».

γ’. Μια γυναίκα, έχοντας στον μαστό της την αρρώστια όπου λέγεται καρκίνος, άκουσε για τον Αββά Λογγίνο και ζήτησε να τον συναντήση. Έμενε λοιπόν αυτός σε κάποια απόσταση από την Αλεξάνδρεια. Ενώ δε η γυναίκα τον αναζητούσε, συνέβη ο μακάριος εκείνος να μαζεύη ξύλα πλάι στη θάλασσα. Και βρίσκοντάς τον, του λέγει : « Αββά, που μένει ο Αββάς Λογγίνος, ο δούλος του Θεού ; ». Δεν ήξερε, βέβαια, ότι ήταν ο ίδιος. Και αυτός της λέγει : « Τι τον θέλεις αυτόν τον απατεώνα ; Μη πας να τον συνάντησης. Είναι ψεύτης. Αλλά τι σου συμβαίνει ; ». Και τότε η γυναίκα του φανέρωσε την πάθηση της. Και εκείνος, σταυρώνοντας το σημείο, την άφησε να φύγη, λέγοντας : « Πήγαινε και ο Θεός σε κάνει καλά. Γιατί ο Λογγίνος σε τίποτε δεν μπορεί να σε ωφελήση ». Έφυγε λοιπόν η γυναίκα, πιστεύοντας στα λόγια του. Και έγινε καλά παρευθύς. Αργότερα όμως, σαν διηγήθηκε σε μερικούς το γεγονός και ανέφερε τα χαρακτηριστικά του γέροντος, έμαθε ότι εκείνος ήταν ο Αββάς Λογγίνος.

δ’. Άλλοτε πάλι του φέρνουν κάποιον άνθρωπο δαιμονισμένο. Και ο γέρων τους λέγει : « Εγώ δεν μπορώ να σας κάμω τίποτε. Καλύτερα, πηγαίνετε στον Αββά Ζήνωνα ». ‘Ύστερα ο Αββάς Ζήνων άρχισε να ασχολήται με τον δαίμονα, προσπαθώντας να τον αποδιώξη. Και άρχισε να φωνάζη ο δαίμων : « Πιστεύεις λοιπόν, Αββά Ζήνων, ότι εξ αιτίας σου βγαίνω ; Να, ο Αββάς Λογγίνος εκεί προσεύχεται, παρακαλώντας εναντίον μου. Και φοβούμενος τις δικές του προσευχές, βγαίνω. Εσένα ούτε σε λογαριάζω ».

ε΄. Είπε ο Αββάς Λογγίνος στον Αββά Ακάκιο : « Η γυναίκα τότε καταλαβαίνει ότι έπιασε παιδί, όταν σταματήση το αίμα της. Έτσι λοιπόν και η ψυχή, τότε καταλαβαίνει ότι έχει μέσα της Πνεύμα Άγιο, όταν σταματήσουν τα πάθη, οπού ρέουν απ’ αυτή κάτω. Όσο όμως είναι στην επιρροή τους, πώς μπορεί να κενοδοξή ότι είναι δήθεν απαθής ; Δίνοντας αίμα, παίρνεις πνεύμα ».
(Είπε Γέρων,Το Γεροντικόν εκδ. Αστήρ, Αθήνα 1996)