Στην εναρκτήρια κατήχηση στο 52ο Διεθνές Ευχαριστιακό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου στη Βουδαπέστη, ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας παρέδωσε ένα κατάπτυστο μάθημα περί της Ορθόδοξης Θείας Ευχαριστίας παρουσιάζοντάς την ως εφαλτήριο για την ένωση Παπικών και Ορθοδόξων, παρά τις δογματικές διαφορές.
Η είδηση
που διέρρευσε είναι ότι η εκδήλωση θα διαρκέσει μία εβδομάδα και θα
ολοκληρωθεί με την "Λειτουργία" που θα τελέσει ο Πάπας Φραγκίσκος στην
πλατεία Ηρώων. Την ίδια ημέρα θα βρίσκεται στη χώρα και ο Πατριάρχης
Βαρθολομαίος.Είπε συγκεκριμένα: «Οι Καθολικοί και οι Ορθόδοξοι δεν είναι ενωμένοι
στην Θεία Ευχαριστία, αλλά είναι ενωμένοι με την πεποίθηση ότι στον
Ευχαριστιακό άρτο και οίνο μετά τον αγιασμό τους δεν έχουμε μόνο τη
συμβολική παρουσία του Χριστού, αλλά την πλήρη και πραγματική παρουσία
Του»
Σε άλλο σημείο: «Έχουν πετύχει τον στόχο, ενώ εμείς
είμαστε στο δρόμο. Αλλά ο δρόμος προς τη σωτηρία είναι αδιανόητος χωρίς
τη Θεία Ευχαριστία. Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς την Εκκλησία: αυτή είναι η
πεποίθηση που όλοι μοιραζόμαστε, τόσο οι Καθολικοί όσο και οι
Ορθόδοξοι, παρόλο που εντοπίζουμε την Εκκλησία με κάπως διαφορετικό
τρόπο».
[…] «Αλλά η Εκκλησία είναι αδιανόητη χωρίς τη Θεία
Ευχαριστία. Επομένως, οι ίδιες οι έννοιες της Εκκλησίας και της
Ευχαριστίας και της σωτηρίας συνδέονται άρρηκτα στη θεολογία μας».
Ο Μητροπολίτης Ιλαρίωνας μας λέει πως μπορούμε να παρομοιάσουμε και τελικά να ενώσουμε την Ορθοδοξία με την αίρεση, διότι στον
Ευχαριστιακό άρτο και οίνο μετά τον αγιασμό τους δεν έχουμε μόνο τη
συμβολική παρουσία του Χριστού, αλλά την πλήρη και πραγματική παρουσία
Του. Για το εωσφορικό πνεύμα της Πανθρησκείας, η πραγματική
παρουσία του Κυρίου δεν υπάρχει αποκλειστικά και μόνο στα μυστήρια της
Ορθοδοξίας, αλλά και στα αχαρίτωτα μυστήρια του παπισμού.
Έπειτα, ο Μητροπολίτης λέγοντας ότι μοιραζόμαστε με τους παπικούς τη φράση «Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς την Εκκλησία» αναφέρεται στο «extra Ecclesiam nulla salus», δηλαδή ότι εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία. Πόσες Εκκλησίες υπάρχουν γι’ αυτόν, Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική ή πολλές όπως αποφάσισε η ψευδοσύνοδος του Κολυμπαρίου;
Σύγχυση βέβαια δημιουργείται όταν ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ δεν
ταυτίζει την έννοια «Εκκλησία» με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική
Εκκλησία, αλλά καταπατά τα αυστηρά όριά της και συμπεριλαμβάνει σε αυτή
και τους παπικούς. Εφόσον, έχει πει όλα τα παραπάνω καταλήγει στο
συμπέρασμα πως εφόσον η Εκκλησία είναι αδιανόητη χωρίς την Ευχαριστία,
άρα Ορθοδοξία και Παπισμός μπορούν να μοιραστούν την ίδια Ευχαριστία.
Παρενθετικά να υπενθυμίσουμε τι εστί ρωμαϊκή Εκκλησία.
«Επρόκειτο
για ένα εύρημα φρικτό, που δε μπορούσε να χωρέση ο νους μου. Σκέφθηκα
αμέσως, για να καθησυχάσω την ψυχή μου, ότι ίσως επρόκειτο για
τυπογραφικό λάθος ή για μια πλαστογράφησι, πράγμα που άλλωστε ήταν συνηθισμένο στην Δυτική Εκκλησία εκείνης της εποχής, στην οποία αναφερόταν το κείμενο».
«Σύμφωνα με τη ρωμαϊκή θεολογία είναι απαραίτητο για τη σωτηρία να πιστεύουμε ότι η Εκκλησία είναι καθαρή μοναρχία, της οποίας μονάρχης είναι ο Πάπας».
«Από
εδώ και πέρα δεν υπάρχει ανάγκη του Αγίου Πνεύματος, για να οδηγή την
Εκκλησία «εις πάσαν την αλήθειαν». Δεν υπάρχει ανάγκη της Αγίας Γραφής
ούτε της Ιεράς Παραδόσεως, διότι είνε πλέον ένας θεός πάνω στη γη, με
εξουσία να αχρηστεύη και να διακηρύσση ως πλανερές τις διδασκαλίες του
Ουρανίου Θεού. Με βάσι αυτό το αλάθητο, ο Πάπας είναι ο μόνος κανόνας
της Πίστεως και μπορεί να εκφράση, ακόμη και αντίθετα προς το κριτήριο
όλης της Εκκλησίας, καινούργια δόγματα, τα οποία όλοι οι πιστοί οφείλουν
να τα παραδεχθούν για να μην αποκοπούν από τη σωτηρία».
«Έτσι,
είναι το ίδιο πράγμα ο Πάπας με την Εκκλησία και ο Πάπας χωρίς την
Εκκλησία, δηλαδή ο Πάπας είναι το παν και η Εκκλησία δεν είναι τίποτε.»
Διαβάζοντας
τα λόγια του Μητροπολίτη Ιλαρίωνα, καταλαβαίνουμε ότι εκτυλίσσεται ένας
αγώνας δρόμου στην επικράτηση των υπέρμαχων της παναίρεσης του
Οικουμενισμού από Ρωσία και Φανάρι. Είναι απορίας άξιο πώς καταδέχονται
οι άνθρωποι, και στη συγκεκριμένη περίπτωση οι οικουμενιστές Ιεράρχες
της Ρωσίας, να γίνονται υποχείρια του Πάπα. Εκτός από το γεγονός ότι
αλλοιώνουν την ορθόδοξη εκκλησιολογία προσπαθώντας να τεκμηριώσουν με
ανυπόστατα θεολογικά επιχειρήματα την επερχόμενη ευχαριστιακή κοινωνία,
αδικούν και τα πρόσωπά τους. Διότι, οι αιρετικοί καμία παραχώρηση δεν
κάνουν για χάρη της ενότητας. Αντίθετα, εμμένουν στις πλάνες τους, δεν
δείχνουν στάλα μετανοίας και προσπαθούν να παρασύρουν όσους αθεολόγητους
βρεθούν στο πέρασμά τους. Δυστυχώς, για τον Μητροπολίτη Ιλαρίωνα η
υποδούλωση στο πρωτείο του Πάπα, είναι ποθητή και κανονική. Πρόκειται
για μία πνευματική αιχμαλωσία ή ακριβέστερα για έναν κολάσιμο,
πνευματικό εξευτελισμό στον οποίο εγκλωβίζεται η Εκκλησία της Ρωσίας.
Ας
μη γελιόμαστε οι άνθρωποι, μία αίρεση καταδικασμένη από Συνόδους
Πετέρων, η οποία έχει ως ακρογωνιαίο λίθο τον Πάπα και όχι τον Χριστό,
μόνο δεινά μπορεί να προκαλέσει. Ποιος ξέρει πόσο κοστολογείται το όραμα
της ένωσης της Αλήθειας της Ορθοδοξίας με τις Αιρέσεις υπό την ηγεσία
του Πάπα; Ποιος ξέρει πόσα να είναι τα αργύρια της νέας προδοσίας για
τους Οικουμενιστές ώστε να μπορούν να εξισώνουν τους εαυτούς τους με
τους αιρετικούς, το βάπτισμά μας με το δικό τους; Το μόνο σίγουρο είναι
ότι οι λόγοι που οδηγούν τους αρχιερείς, όπως τον Μητροπολίτη
Βολοκολάμσκ, σε τέτοιες προκλητικές τοποθετήσεις, είναι καθαρά
δαιμονικοί και καμία σχέση δεν έχουν με το Πνεύμα το Άγιο που οδηγεί την
καθολική συμφωνία των Πατέρων της Ορθοδοξίας.
Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε μία αντίφαση. Η Εκκλησία της Ρωσίας διέκοψε τη μνημόνευση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, και τώρα επιθυμεί να αποκτήσει ευχαριστιακή κοινωνία με τον Πάπα. Ω της πλάνης το αδίστακτο θεριό…
5 σχόλια:
Για την... πατρίδα...
ο βασιλιάς, ο καλός και γενναιος,
έβαλε τούς "θεολόγους"του,
να τα βρουν με τήν αίρεση...
χάριν την πατριδος τάχα και τής ενότητος και τότε...
όλοι μικροί μεγάλοι έσκυψαν
την κεφαλη τους στον καλό βασιλιά
εκτός από έναν ....
κατα τα φαινόμενα...
κακό καλόγηρο...
Ερώτημα: ποιός ηταν ο καλός βασιλιάς που, αν και νικητής λαμπρος τού εχθρού
ά θ ε λ ά του
δημιούργησε ένα ρ ή γ μ α
στον γεωστρατηγικό διπολισμο της εποχής, τόσο βαθύ κι αγιάτρευτο,
που επετρεψε στούς Άραβες αργοτερα να κάνουν έναν περίπατο και να καλύψουν το πολιτικό κενό
ενώνοντας ταυτόχρονα την πανσπερμία
τών αιρέσεων τής χριστιανικης τοτε ανατολής, στην παναίρεση,
που με πανουργια περισσή
ώς εμπορικός λαός, κατάφεραν να πουλήσουν ως μιά νέα θρησκεία
...προαιρετική...βεβαίως(!)
καί μονον γιά όσους
επιθυμούσαν(;)
να διατηρησουν τήν κεφαλή
επί των ώμων τους...!
σκονάκι: ο καλογηρος που πολυ κακοπάθησε γιά την στάση του...
κυνηγήθηκε
βασανιστηκε
φυλακιστηκε
ειναι ο Μέγας Άγιος και Ομολογητής
Μάξιμος...!
Διαιρη κ βασίλευε....
Οικουμενισμός.
Καμμία ευαισθησία στα δογματικά.
..είναι αυτό!
0.."αποκομμένος από την Παράδοση μαζί με αυτόν που απέρριψε την ευσέβεια " για να περιθωριοποιηθεί Ο Θεός,να μην υπάρξει βίωμα κ βιωματική θεολογία για τα οποία μας συμβούλευσαν οι άγιοι Πατέρες οτι μαζί με τα Μυστήρια ,αυτό είναι με την Χάρη Του Θεού που θεραπεύει,αλλιώς γιατί να μιλάνε οι γεροντοι για βιωματική θεολογία;
Αλλά η βιωματική θεολογία στην Ορθοδοξια βασιζεται στους Αγίους Πατέρες κ οδηγεί κ στην θεοπτια κ όχι σε κάθε είδους " παπικές ιδιότητες"...
Αγάπη και αλήθεια δεν συναντώνται πουθενά,σε τέτοιες περιπτώσεις γιατί,γιατί λείπει η ταπείνωση!
Ενότης εν τη Θεία Ευχαριστία ,για μας θα πει ενότης εν τη Ορθοδόξω Πίστη!
Γιατί να ξεχάσω τους νεομάρτυρες του Αγ.Ορους που το 1274 θανατωθηκαν,επειδή αντέδρασαν στην ψευδενωση;
Γυρεύω απάντηση.
Άλλη ευαισθησία είναι να μην χαθούν οι υπάρχοντες χριστιανοί!
Αγιος Μάξιμος ο ομολογητής!
Σαφέστατη η πατερική διδασκαλια και δη του Αγίου Μαξίμου του ομολογητού, και ως προς το θέμα της επιβληθείσης υπό της πολιτείας, υποχρεωτικής μασκοφορίας, εντός των Ι.Ναών.
Ο Αγιος απαντα χαρακτηριστικά στην δικαιολογία κάποιων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η αμφιβολία σε πολλούς χριστιανούς δεν αφορά στη Θεία κοινωνία αλλά στον συγχρωτισμό των ανθρώπων, κατά τη συνάθροισή τους εντός του Ι. Ναού. Ο Αγιος παραλληλίζει την εκκλησία με τον ένα Θεό, διότι αυτή είναι κατ΄ενέργειαν, ό,τι είναι ο Θεός κατ΄ουσίαν. Η Εκκλησία δηλαδή είναι Μία, διότι κατά την σύναξη, η οποία δεν είναι μία απλή συνάθροιση, αλλά μυστηριακή κοινωνία Θεού και ανθρώπων, ενώνονται όλοι οι πιστοί εντός αυτής στον ένα "καινό" άνθρωπο εν Χριστώ. Η ενότητα αυτή δεν πραγματώνεται κατά τον ίδιο τρόπο με αυτούς που κοινωνούν του σώματος και του αίματος του Χριστού και τοιουτοτρόπως μετέχουν των Θείων ιδιοτήτων, αλλά κατ΄ενέργειαν, οπως ο πνευματικός κόσμος των αγγέλων. Στη Μυστηριακή επομένως ζωή της Εκκλησίας δεν υπάρχει φθορά, ασθένεια ή θάνατος. Η οποιαδήποτε εκδήλωση αμφιβολίας και ως εκ τούτου αρνήσεως της σωτηριώδους θείας ενεργείας, είτε διστάζοντας να κοινωνήσουμε των Θείων Μυστηρίων και να συμμετέχουμε στις ακολουθίες της Εκκλησίας, είτε προβληματιζόμενοι και φοβούμενοι, να αποφεύγουμε τον Εκκλησιασμό και την προσκύνηση των Ι. Εικόνων και Λειψάνων ή να χρησιμοποιούν την ιατρική μάσκα εντός της Εκκλησίας, είναι έμπρακτη άρνηση της κατ΄ενέργειαν μυστηριακής κοινωνίας, που καθιστά την Εκκλησία Σώμα Χριστού και ως εκ τούτου άρνηση του ίδιου του Χριστού.
Περαιτέρω ο Άγιος Μάξιμος διευκρινίζει ότι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος, η οποία κατά τον λόγο του Κυρίου είναι ασυγχώρητη, θα πρέπει πάντοτε να ερμηνεύεται στην προοπτική της αντιστροφής της αλήθειας, βάσει της οποίας η άρνηση του Θεού πραγματοποιείται με την αντικατάστασή του και την θεοποίηση των κτιστών όντων. Δηλαδή η βλασφημία σημαίνει όχι μόνο την αμφισβήτηση της Θείας δυνάμεως του Χριστού αλλά και αντιστροφή της αλήθειας. και τούτο διότι στην παρουσία του Αγίου Πνεύματος, δια του οποίου ο Χριστός τότε εξέβαλε τα δαιμόνια και σήμερα ανακαινίζει δια του μυστηριακού σώματος τον κόσμο, οι βλάσφημοι αναγνωρίζουν τις δαιμονικές δυνάμεις και βλέπουν τη φθορά και τον θάνατο, αποκρύπτοντας την παρουσία του Θεού στα "σημεία της θείας αποκαλύψεως. Έτσι αντιστρέφουν την αλήθεια και αποδίδουν στα έργα της θεότητος, ιδιότητες και συνθήκες της κτιστής φύσεως. Αύτή τους η πράξη είναι έργο δαιμονικό και εκφράζει την απόλυτη πνευματική τους διαστροφή. Σε αυτή την προοπτική η εκδήλωση οποιασδήποτε αμφιβολίας και ως εκ τούτου άρνηση της σωτηριώδους θείας ενεργείας, με τις εκδηλώσεις, που αναφέραμε παραπάνω, σημαίνει τη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.
Ας μη λησμονούμε εξ άλλου ότι ο Αγιος Μάξιμος ο ομολογητής, σε συγκεκριμμένη ιστορική στιγμή, οπου τα πρεσβυγενή Πατριαρχία συμφώνησαν και επήλθε ενότητα, πλην όμως πεπλανημενη, καθ΄όσον προσχώρησαν στην αίρεση του μονοθελητισμού και μονοενεργητισμού , ο Αγιος Μάξιμος διαφώνησε με όλη την Ορθόδοξη ανατολή, με όλους τους πατριάρχες της ανατολής και όλους τους επισκόπους και τον ίδιο τον αυτοκράτορα, παραμένων ασυμβίβαστος με την παραπάνω αιρετική διδασκαλία και ανήγαγε μάλιστα με την διδασκαλία του την ομολογία της ορθής πίσεως, σε υπέρτατο κριτηριο αληθείας.
Η αναδειξις της αληθείας εντός της Εκκλησίας δεν διαιρεί, διότι η αλήθεια είναι ο ίδιος ο Χριστός, αντιθετως ενώνει και ενδυναμώνει τους αληθινούς πιστούς!
Ενότης , η οποία δεν έχει ως πρότυπον τον Τριαδικό Θεό και στηρίζεται εις το ψεύδος και την παράβασιν των εντολών του Παναγίου Πνεύματος και των Θείων και ιερών Κανόνων, όπως σήμερα επιχειρείται, είναι βιασμός της αληθείας και οικείωσις του κόσμου της φθοράς και του θανάτου. ΄Οπως ηνωμένα και ομοούσια είναι τα τρία πρόσωπα του Παναγάθου Θεού, εν απολύτω αληθεία,δικαιοσύνη και αφάτω αγάπη, οφείλουμε να διατηρώμεν την ενότητα της πίστεως "εν τω συνδέσμω της ειρήνης"(Εφ. 4,3).-
Στις μέρες μας,κληρικοί και θεολογοι,θιασωτες της λεγόμενης "οικουμενικής κινήσεως",εργάζονται δραστήρια, να σχετικοποιησουν την ορθόδοξη πίστη στο λαό και να αμβλύνουν τις διαφορές με τους αιρετικούς,κυρίως με τους παπικους. Πρόκειται για τον λεγόμενο"λαϊκό οίκουμενισμο", δηλ. την πολύ καλά μεθοδευμενης τακτική αλώσεως του ορθοδόξου αισθητηρίου του Εκκλησιαστικού πληρώματος,για να "χωνέψει" τις παπικές κακοδοξίες και να μην αντιδράσει,όταν θα αποφασισθεί η "ένωση των Εκκλησιών".
Δυστυχώς,τα λάθη,που μας κόστισαν την αυτοκρατοριά μας(Βυζάντινη), δεν έχουν διορθωθεί. Οι Δυτικοί ητάν πάντοτε χειρότεροι άπο τους άπιστους και άπολιτιστους Μουσουλμάνους. Οι Δυτικοί είναι αυτοί που διέφθειραν και κατέστρεψαν 0,τι πολιτιμοτερο ειχαμε, δηλ. την ορθόδοξη πίστη και τις πάραδοσεις μάς. Σε εμάς έμεινε ο θρήνος για αυτά που χάσαμε και η αβάσιμη ελπίδα, πως κάποια μέρα θα τα πάρουμε πίσω. Τι τραγωδία! Τραγουδάμε τα λάθη μας, αλλά δεν τα διορθώνουμε...!
Ας ευχηθούμε για όλους, καλή μετάνοια!
Ευχαριστώ θερμά για την δημοσίευση των σχολίων μου!
Δημοσίευση σχολίου