Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις
σ’ αυτόν το μαύρο τον ουρανό
αίμα σταλάζει το δειλινό
και πώς να κλάψεις και πώς να κλάψεις
αχ χελιδόνι μου
Αχ παλληκάρι μου τα τρένα φύγαν
δεν έχει δρόμο για μισεμό
κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου πού πήγαν πες μου που πήγαν
αχ παλληκάρι μου
Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόνο ο ντελάλης της αγοράς
σε ξεκουφαίνει σε ξεκουφαίνει
άχου καρδούλα μου
σ’ αυτόν το μαύρο τον ουρανό
αίμα σταλάζει το δειλινό
και πώς να κλάψεις και πώς να κλάψεις
αχ χελιδόνι μου
Αχ παλληκάρι μου τα τρένα φύγαν
δεν έχει δρόμο για μισεμό
κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου πού πήγαν πες μου που πήγαν
αχ παλληκάρι μου
Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόνο ο ντελάλης της αγοράς
σε ξεκουφαίνει σε ξεκουφαίνει
άχου καρδούλα μου
2 σχόλια:
Σπαραχτικό...
συμπυκνωμένο... λες
όλο το αίσθημα
-όλος ο καϋμός να πούμε καλύτερα-
από μιά καρδιά,
που τσακισμένη από τούς
ντελάληδες
τών...αγορών
που... αδίστακτοι
τσαλαπατούν τίς
συνειδήσεις των ανθρώπων
έχοντάς τους μετατρέψει
σε...μάζα...
μία...α γ έ λ η...
που δεν ν ο ι ώ θ ε ι
δεν...ε ν ν ο ε ί
τ ί π ο τ ε ... !
Τα ποιήματα γράφονται στις μεγάλες φουρτούνες του βοριά.
Άμα δεν σπάσεις δεν θα γονατίσεις, και αν δεν γονατίσεις δεν θα αλλάξεις.
Δημοσίευση σχολίου