Ω, πως διάγω αμέριμνος, τον της ζωής μου
καιρόν, μετεώρως παρέρχομαι, μη εις νουν βαλλόμενος, τας πολλάς
αμαρτίας μου, μη του θανάτου, την φοβεράν απειλήν, και το αδέκαστον της
ετάσεως! Ω, τις με ρύσεται, πυρός αιωνίζοντος, ει μη Θεέ, μόνε Πολυέλεε,
Συ οικτειρήσης με.
(Παρακλητική, Κυριακή εσπέρας, ήχος πλ. δ)
Ο Διακο- Διονύσιος υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα στον χώρο του ιεροψαλτικού
στασιδίου. Επί έτη πολλά υπηρέτησε από την θέση αυτή και κατανάλωσε τον
εαυτό του «εν τω Οίκω του Θεού».
Γεννήθηκε
στην Μεγάλη Παναγία Χαλκιδικής το 1912 και σε ηλικία οκτώ ετών περίπου,
το 1920, πριν προλάβει να αισθανθεί τα του κόσμου ηδέα, μετοίκησε στον
Άθωνα. Ονομαζόταν Δημήτριος Κούκος.
Ήρθε
στις Καρυές, όπου με τον πατέρα του εργαζόταν στο Βατοπαιδινό Κονάκι.
Στη συνέχεια αποφασίζει και μένει για πάντα κοντά στον θείο του,
γερο-Χαράλαμπο Φιρφιρή, ιεροψάλτη, στο Κελλί του Προφήτου Ηλιού, όπου
και παρέμεινε μέχρι τελευταίας πνοής. (Το επώνυμο Φιρφιρής έλαβε κατά
διαδοχήν από τους παλαιότερους γεροντάδες του Κελλιού.)
Μικρός
και σχεδόν αγράμματος, αφού δεν φοίτησε παρά μόνο στην Α’ Δημοτικού, με
όρεξη και ζήλο για την μουσική, αναπαύεται κοντά στον θείο του και
αρχίζει να καλλιεργεί την ψαλτική τέχνη κατά το δοθέν σε αυτόν χάρισμα.
Συνοδεύει τον θείο του στο ψαλτήρι και τόσο ταυτίζονται οι φωνές τους,
ώστε δεν ξεχωρίζουν εύκολα.
Παράλληλα
επιδίδεται στην εκμάθηση και εμβάθυνση της μουσικής. Πολύ τον βοήθησε
και η εκ φύσεως ανεπτυγμένη οξύνοιά του. Ήταν άνθρωπος που με ό,τι
καταπιανόταν το πετύχαινε.
Είχε
ως σύστημα και αρχή στον τρόπο μαθήσεως του να τους ακούει όλους και να
κρατά για τον εαυτό του ό,τι καλύτερο έβλεπε. Έτσι σιγά-σιγά
δημιουργούσε ένα προσωπικό ύφος και ήθος στο ψάλσιμό του, κάτι που
ξεχώριζε ως το τέλος και που δεν του επέτρεπε να μπορεί να συμψάλλει με
τον καθένα. Ευχαριστιόταν να έχει 2-3 βοηθούς που να ταιριάζουν.
Ακολουθεί
μία μεγάλη περίοδος ιεροψαλτικής του διακονίας στον πάνσεπτο Ναό του
Πρωτάτου. Στην αρχή με τον θείο του γερο-Χαράλαμπο και κατόπιν μόνος
του. Το Πρωτάτο την εποχή εκείνη βρισκόταν σε αίγλη. Μεγάλοι ψάλτες
κατένυσσαν το πολυπληθές εκκλησίασμα, από πατέρες και λαϊκούς, με τις
λιτές και μελωδικές ψαλμωδίες τους. Ιδιαίτερη απήχηση είχαν τα αργά
μαθήματα των παλαιών διδασκάλων της μουσικής, που ψάλλονται στις
αγιορειτικές πανηγύρεις και αγρυπνίες.
Διηγούνται
ότι, όταν επρόκειτο την Μ. Εβδομάδα να ψάλει το τροπάριο της Κασσιανής,
έτρεχαν όλοι στο Πρωτάτο κλείνοντας και τα μαγαζιά τους για να τον
ακούσουν, ενώ όταν για πρώτη φορά έψαλε, τόση εντύπωση έκανε η φωνή του
και η ψαλμωδία του, ώστε σκαρφάλωσαν στα παράθυρα για να τον δουν.
Έψαλλε με πάθος και μεράκι.
Το
έτος 1955 έγιναν στις Καρυές εορταστκές εκδηλώσεις επί τη εις άγιον
ανακηρύξει του Αγίου Νικοδήμου. Τα τροπάρια των ακολουθιών είχε συντάξει
ο αγιορείτης Υμνογράφος π. Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Το μέλος ήταν
του Διακο- Διονυσίου. Όλοι και ιδίως ο Γερο-Γεράσιμος θαύμασαν τον τρόπο
ερμηνείας των τροπαρίων και μάλιστα των δοξαστικών. «Τέτοιο ψάλσιμο δεν
είχα ξανακούσει», διαβεβαίωνε ο π. Γεράσιμος.
H
παρουσία του στις διάφορες πανηγύρεις Ι. Μονών, Σκήτεων και Κελλίων
ήταν πολύ τακτική. Οπουδήποτε τον καλούσαν, πάντα πρόθυμος και
καταδεκτικός. Δεν ήθελε να στενοχωρήσει αδελφό ή να μην τον
εξυπηρετήσει, εφόσον μπορούσε.
Το
1979 ασθένησε βαριά. Έπρεπε να εγχειρισθεί. Ως μοναχός ζήτησε να
τακτοποιήσει πρώτα τα καλογερικά του. Γύρισε στο Όρος, ετοιμάσθηκε με
εξομολόγηση, Ευχέλαιο, Θ. Κοινωνία, και κατόπιν κατέβηκε στην Αθήνα για
την εγχείρηση. Ήταν σοβαρή. Έμεινε 5 1/2 ώρες στο χειρουργείο. Οι
γιατροί δεν τούδωσαν και πολύ χρόνο ζωής. Σε λίγους μήνες, είπαν, θα
τελείωνε. Όμως έζησε άλλα δέκα και πλέον χρόνια.
Εν
τω μεταξύ έγινε και περισσότερο γνωστός στο ευρύτερο κοινό των πιστών
με την παρουσίασή του από διάφορες θρησκευτικές – μουσικές εκπομπές του
ραδιοφώνου. Παράλληλα, με τη βοήθεια ιεροψαλτών και μουσικών ερευνητών,
μαγνητοφώνησε μία σειρά από κασέτες με ποικίλα μαθήματα από την
αγιορειτική παράδοση και κατά το παλαιό αυστηρό ύφος.
Εντούτοις
όλα αυτά, καθώς και η εκτίμηση κληρικών, μοναχών και λαϊκών προς το
πρόσωπό του, ουδεμία έπαρση του προξένησαν. Αν τον ρωτούσες, θα
απαντούσε: «Δεν έχω καμιά αξίωση ούτε πρωτοψάλτης να λέγομαι, απλώς ένας
ταπεινός ψάλτης, όσο μπορώ να ξελειτουργώ τον παπά στην Εκκλησία».
Το
αμέσως παρακάτω περιστατικό επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Είχε
κληθεί να ψάλει στον Εσπερινό μιας Πανηγύρεως. Φθάνοντας στο ναό, είδε
το κεντρικό στασίδι του δεξιού χορού να το έχει καταλάβει άλλος μοναχός.
Χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις ή να δημιουργήσει πρόβλημα, κάθισε δίπλα
του, τον βοήθησε στο ψάλσιμο και στο τέλος αναχώρησε ειρηνικά σαν να μη
συνέβαινε τίποτε.
Χαιρόταν
όταν έβλεπε νέους μοναχούς να επιδίδονται στην Βυζαντινή Μουσική
προσηλωμένοι στις παλαιές παραδόσεις του Όρους. Και με κάθε προθυμία
τους βοηθούσε και τους παρέδιδε ό,τι είχε παραλάβει και αυτός από τους
παλαιούς.
Τέλη
του 1989 και αρχές του 1990 η ασθένειά του επανεμφανίσθηκε, εντονότερη
αυτή τη φορά. Νοσηλεύθηκε αρχικά στην Καβάλα και κατόπιν στην Αθήνα.
Πριν εγχειρισθεί και πάλι επέστρεψε στο Όρος, αν και σε κακά χάλια, να
ετοιμασθεί όσο το δυνατόν καλύτερα. Εξομολόγηση στον Πνευματικό του,
Ευχέλαιο και τακτική Θ. Κοινωνία ήταν τα απαραίτητα εφόδια. Είχε καρεί
και μεγαλόσχημος πριν μερικά χρόνια. Τακτοποίησε τυχόν εκκρεμότητες προς
τους αδελφούς του από το παρελθόν και μετά κατέβηκε στην Αθήνα.
Εκεί
διαπιστώθηκε η ραγδαία εξάπλωση του καρκίνου σ’ όλον του τον οργανισμό.
Κατάλαβε και ο ίδιος την κατάστασή του και ζήτησε επίμονα να επιστρέψει
στον Άθωνα, να αφήσει την τελευταία του πνοή στο Κελλί του, όπου είχε
κάνει υπομονή 70 χρόνια.
Εδώ
τώρα υπομένει την βάσανο του σώματος που προκαλεί η ασθένεια. Δέχεται
γνωστούς του αδελφούς και πατέρες που τον επισκέπτονται και τους
αποχαιρετά.
Την
προηγουμένη της κοιμήσεώς του δεν δέχεται να λάβει καμία τροφή, ούτε
την συσκευή οξυγόνου προς ανακούφιση της δύσπνοιάς του, ούτε δέχεται
επισκέψεις. Μένει μόνος, συγκεντρωμένος στον εαυτό του. Ξημερώνοντας η
επομένη ημέρα, ήσυχα και ειρηνικά παραδίδει το πνεύμα του εις χείρας
Θεού.
Ήταν
ημέρα παραμονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, προπαραμονή της Κυριακής
των Βαΐων, και ο Διακο- Διονύσιος μετέβαινε στο αναλόγιο των άνω, να ψάλλει
το ερχόμενον πάθος του Κυρίου και το Πάσχα.
Από το περιοδικό “Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ”, Έκδ. Ι. Μ. Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους, τ. 15-16 (1990-1), σελ. 84 (αποσπάσματα).
Ψάλλει ο μακαριστός με την χαρακτηριστική φωνή του,το περίφημο δοξαστικό των Αίνων της εορτής των Αρχαγγέλων "Όπου επισκιάση η χάρις σου Αρχάγγελε", σε ήχο πλ. α' και στο μέλος Ιακώβου Πρωτοψάλτου.
Σχόλιο :Όσοι τον γνωρίσαμε και τον απολαύσαμε ψάλλοντα στα νιάτα του, πιστέψαμε
ότι η Παναγία Θεοτόκος, η Κυρία του Τόπου, του έδωκε αυτό το χάρισμα,
επειδή οκταετής της αφιερώθηκε και πέρασε όλη του τη ζωή στις Καρυές και
συγκεκριμένα στο κελλί του Προφήτη Ηλιού, μόλις καμμιά εκατοσταριά
μέτρα απ’ τον ναό του Πρωτάτου και απ’ την εκεί ενθρονισμένη θαυματουργό
εικόνα της του Άξιον Εστί, προβλέποντας ότι μπροστά της χιλιάδες φορές
θα έψαλλε μελωδικότατα τους ύμνους της και θα λάμπρυνε τις εορτές και
πανηγύρεις της και θα κατέθελγε τους εκκλησιαζομένους στο Πρωτάτο για
εβδομήντα ολόκληρα χρόνια…
3 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Ο άνθρωπος, ό,τι έχει μέσα στην ψυχή του, αυτό βγάζει και στην ψαλμωδία. Για τον συγκεκριμένο γέροντα τι μπορώ εγώ να πω...δεν έχω λόγια. Θα αρκεστώ στο άκουσμα. ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΡΜΑΡΑ
π. Ἰωάννης Ρωμανίδης: "Ἐλεύθερος κατὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ"
Μονή Σπηλαίων του Πσκώφ
Μονή Σπηλαίων του Πσκώφ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΣΕΙΣΜΟ
«Χριστὸς μὲθ΄ἠμῶν στήτω» Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος όταν έγιναν οι μεγάλοι σεισμοί της Αντιόχειας και ήταν ακόμα ιερέας πριν γίνει Επίσκοπος είπε στους Χριστιανούς: Να πάτε να γράψετε όλοι επάνω στους τοίχους «Χριστός μεθ' ημών στήτω» και εννοούσε ότι: «Ο Χριστός είναι μαζί μας, σπίτι μου να σταθείς, όχι να πέσεις». Όσοι Χριστιανοί τον άκουσαν τα σπιτικά τους δεν έπεσαν.
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΙ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ -(+) από τον μακαριστό π. Κωνσταντίνο Στρατηγόπουλο
Άσηπτη θεολογία ή θεολογία της μολύνσεως;_ Με αφορμή την μεγάλη αλλοίωση της Ορθόδοξου εμπειρίας των αγίων μας που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό από Συνόδους ,Επισκόπους ,Ιερείς ,Λαϊκούς .Παρατηρούμε δε και εδώ στην παράγκα μας καθημερινά σχεδόν να "βομβαρδιζόμαστε από σχολαστή /ες" από ψυχοπαθολογικές απνευμάτιστες ερμηνείες απιστίας ,είπαμε , να ξαναθυμηθούμε δυο πολύ καλές τοποθετήσεις που εκφράζουν την Ορθόδοξη πίστη και με επιστημονικό λόγο ,προς στηριγμό, όσων κρατάμε ανοικτές τις ψυχές μας είτε υγιείς είτε άρρωστοι σωματικά .Και ας φωτίσει ο Θεός όσους αδυνατούν να έχουν καθαρό νου ,το έχουμε τόσο πολύ ανάγκη όλοι μας και για τα ερχόμενα...
Βαδίζοντας προς την αυτάρκεια
Σοβαρές και απειλητικές για τη ζωή παρενέργειες από τη χρήση μάσκας προσώπου
Η διοικούσα Εκκλησία της Ελλάδος δυστυχώς κινείται σε ολισθηρό έδαφος.
Όταν σε αφήνουν να πεθαίνεις απ την πείνα αλλά θέλουν να σε σώσουν από τον κορωνοϊο!
Η αδυναμία Επισκόπων να αντιληφθούν το διακύδευμα της κρίσης του κορόϊδο-ιού
.
Τα Χριστούγεννα στη λογική του Νέου Προγράμματος Σπουδών στα Θρησκευτικά
.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας ως πρότυπα της Οικουμενικής Κινήσεως. Απάντησις εις τα κατάπτυστα δημοσιεύματα των Ζηλωτών ενάντια στο Κολυμπάριον
Σταράτες κουβέντες που οι οσφυόκαμπτες, μεγαλόσχημοι ρασοφόροι σκέφτονται, αλλά δεν λένε!
.
ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΤΕΛΟΣ!
.
Σκέψεις με αφορμή κάποιες προτάσεις από το άρθρο του Δοσιθέου Τατάρνας
Σχόλια σε μερικές από τις θεολογικές θέσεις του Μεσσηνίας Χρυσοστόμου
Σχόλια σε θεολογικές θέσεις του Μεσσηνίας Χρυσοστόμου
.
Περί Διώ(χ)την το ανάγνωσμα...
Η παράγκα μας στο Rutube
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ,ΦΙΛΟΙ
Το facebook της παράγκας
Μη διαλέξεις ένα δρόμο χωρίς εμπόδια, πιθανότατα δεν οδηγεί πουθενά
«Είδα ψυχές που έρεπαν με μανία στους σαρκικούς έρωτες. Αυτές λοιπόν αφού έλαβαν αφορμή μετανοίας από την γεύση του αμαρτωλού έρωτος, μετέτρεψαν αυτόν τον έρωτα σε έρωτα προς τον Κύριο. Έτσι ξεπέρασαν αμέσως κάθε συναίσθημα φόβου και εκκεντρίσθηκαν στην άπληστη αγάπη του Θεού. Γι αυτό και ο Κύριος στην αγνή εκείνη πόρνη (Λουκ. ζ΄37-40) δεν είπε ότι εφοβήθηκε, αλλά «ότι ηγάπησε πολύ» και κατόρθωσε εύκολα να αποκρούσει τον ένα έρωτα με τον άλλον.»
Αγίου Ιωάννου της'' Kλίμακος"
O ΚΥΡ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Ancient Faith Radio - Orthodox
Are you Amazed?
Στηρίξτε τους πολύτεκνους
"Τα δέντρα που έχουν καρπούς πετροβολάνε" Θ.Κολοκοτρώνης
η τέχνη
Ο μεν βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή. Δει ου μόνον εαυτόν παρέχειν τα δέοντα ποιεύοντα, αλλά και τον νοσέοντα, και τους παρεόντας, και τα έξωθεν.
Kιβωτός του κόσμου
Λευτεριά στην Παλαιστίνη!
Αϊ σιχτίρ -για την «ελεύθερη» δημοσιογραφία,την καταστροφή του Γένους.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΟΤΙ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗ
αλλά μην νοιώθετε «λύπη» που αντιγράφουμε τα δικά σας , χωρίς να σας ρωτήσουμε...
Για την παράγκα μας
είναι γ ε λ ο ι ό τ η τ α η λεγόμενη «δεοντολογία περί πνευματικών δικαιωμάτων!»
βρε αντε
Εθνική βιβλιοθήκη
Καλάμι-Aνεξάρτητη έκδοση onLine
Το χαμόγελο του παιδιού
Τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη
Παλαμάς
Χρωστάμε σε όσους πέρασαν ,θα ρθούνε, θα περάσουν,κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι και οι νεκροί.
Δεν συμμετέχω στον "σκοταδισμό" της παγκόσμιας οικολογικής ελιτείας
το ξέρασμα της υπεραξίας
Η εκδίκηση των γουρουνιών
Ερωτήσεις Χριστιανών σε Ισλαμιστές για τις πηγές του Ισλάμ
Όχι στη φίμωση των blogs
Γιάννης Τσαρούχης
Γενικά οι Έλληνες είναι αγράμματοι και αγνοούν τους θυσαυρούς της πατρίδας τους.Θα γίνουν θρήσκοι όσο μορφώνονται ,αντίθετα με άλλους που όσο μορφώνονται παύουν να είναι θρήσκοι.
ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ
(κάντε κλίκ στην εικόνα)
ενάντια στη φασιστική νοοτροπία της Google
πάπα-Γιάννης Ρωμανίδης : «Από τώρα και στο εξής το πρόβλημα θα είναι οι Δεσποτάδες μας.
«Υπάρχουν δύο είδη θεολογίας: το έν -ευρέως γνωστόν κατά τους παρελθόντας αιώνας- είναι η επαγγελματική καθέδρα του πολυμαθούς, το άλλο η συσταύρωσις μετά του Χριστού, η γνώσις Αυτού εν τοις ενδομύχοις της καρδίας.
Το πρώτον είδος είναι προσιτόν εις το πλήθος των διανοητικώς πεπροικισμένων ανθρώπων, των προτιμώντων την φιλοσοφικήν προσέγγισιν της θεολογίας.
Η πραγματική δε πίστις εις την Θεότητα του Χριστού, ήτις εκφράζεται δια ζωής συμφώνου προς το πνεύμα των εντολών Αυτού, δεν είναι απαραίτητος δι’ αυτούς.
Το δεύτερον είδος είναι θεολογία ομολογίας, ήτις γεννάται δια του βαθέος φόβου του Θεού εν τω πυρί της φλογεράς μετανοίας, ήτις εισάγει εις την οντολογικήν πραγματικότητα δια της εμφανίσεως του Ακτίστου Φωτός.
Η ακαδημαϊκή θεολογία εν συνδυασμώ μετά της ζώσης πίστεως δίδει αγαθά αποτελέσματα. Ευκόλως όμως «εκφυλίζεται», αποβαίνει αφηρημένη θεωρία, παύει να είναι εκείνο, όπερ παρατηρείται εν τη ζωή των Αποστόλων, των Προφητών και των Πατέρων ημών, τουτέστιν άμεσος ενέργεια του Θεού εν ημίν …
Η Αγία Τριάς είναι Θεός Αγάπης. Η αγάπη, περί της οποίας γίνεται λόγος εν τω Ευαγγελίω, είναι άκτιστος ζώσα ενέργεια της ανάρχου Θεότητος. Ίδιον αυτής είναι να ενοί ημάς εν αυτώ τούτω τω είναι. ….. φυσική αύξησις εν τω Πνεύματι μέσω της διαμονής εν τω Θείω χώρω δια της τηρήσεως των εντολών του Χριστού.
Ο νους αίφνης αποκτά γνώσιν και εκφράζει αυτήν δι’ ανθρωπίνων όρων. Τούτο έρχεται ως λάμψις αστραπής, όταν η καρδία πυρούται δια της αγάπης. Τούτο είναι το “θαυμαστόν φως” της αιωνιότητος, εις το οποίον πάντες ημείς εκλήθημεν.
Η συσσώρευσις τοιούτων στιγμών ελλάμψεως της συνειδήσεως ημών εν τη πείρα της Εκκλησίας ωδήγησεν οργανικώς εις την σύνθεσιν αυτών εις έν όλον. Ούτως εμφανίζεται η πρώτη απόπειρα συστηματοποιήσεως της ζώσης θεολογίας, ήτις εγένετο υπό του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ανδρός ωσαύτως πλουσίου και κατά την προσωπικήν αυτού πείραν.
Η ματαίωσις της θαυμαστής αυτής αναβάσεως προς τον Θεόν … προέκυψεν εις εποχάς παρακμής της ζώσης πείραςδια της τάσεως υποβολής των δεδομένων της Αποκαλύψεως εις την κριτικήν του λογικού ημών, δια της στροφής προς την “φιλοσοφίαν της θρησκείας”. Έπακόλουθον τούτου είναι τα σχολαστικά συστήματα θεολογίας, εν τοις οποίοις επικρατεί η φιλοσοφία και ουχί το πνεύμα της ζωής.
Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ
«Πως είναι δυνατό να γίνει συζήτηση περί `της θέσεως του επίσκοπου Ρώμης στην Εκκλησία`, αφού ο `επίσκοπος-πάπας` Ρώμης δεν βρίσκεται στην Εκκλησία αλλά στην αίρεση, εκτός της Εκκλησίας;
Ως απαραίτητη προϋπόθεση της συζητήσεως περί της θέσεώς του στην Εκκλησία, δεν θα ήτο η επιστροφή του στην Εκκλησία; » Mητροπολίτης Ράσκας π. Αρτέμιος
Η Εκκλησία ως η καινή κτίση
Aνάθεμα Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς κατά του Οικουμενισμού
Those who attack the Church of Christ by teaching that Christ's Church is divided into so-called "branches" which differ in doctrine and way of life, or that the Church does not exist visibly, but will be formed in the future when all "branches" or sects or denominations, and even religions will be united into one body;
and who do not distinguish the priesthood and mysteries of the Church from those of the heretics, but say that the baptism and eucharist of heretics is effectual for salvation; therefore, to those who knowingly have communion with these aforementioned heretics or who advocate, disseminate, or defend their new heresy of Ecumenism under the pretext of brotherly love or the supposed unification of separated
Christians, Anathema!
Mην παίρνετε τον εαυτό σας πολύ στα σοβαρά!!
Πως είπατε κυρ Γιάννη;
«.Ελπίζω ότι όσοι εξ' υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ' εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ/ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της.»
«.εφ'όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα,
ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
3 σχόλια:
Ο άνθρωπος, ό,τι έχει μέσα στην ψυχή του, αυτό βγάζει και στην ψαλμωδία. Για τον συγκεκριμένο γέροντα τι μπορώ εγώ να πω...δεν έχω λόγια. Θα αρκεστώ στο άκουσμα.
ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΡΜΑΡΑ
Οταν ψαλλει το νεκρωσιμον κοινωνικον του Σαββάτου εις πλ. α', μέλος του Πέτρου Πελοποννησιου... Αχ!!! Κλαίω... Κλαιω πολυ...
Όπως κι ο Κόντογλου
στήν Αγιογραφία
κινούσε τα...κοντύλια του από...μέσης καρδίας
έτσι και ο
Διακο Διονύσης,
απο βάθους καρδίας
φαίνεται να έψαλλε
όπως μαρτυρεί το...
χαρακτηριστικό του
ιδίωμα...
...
Γιά...μερακλήδες...!
Δημοσίευση σχολίου