Γράφει ο
Μέτοικος
Ατύχησε η Εκκλησία της Ελλάδος, σε καιρούς χαλεπούς, στο θρόνο του Αγίου Διονυσίου να έχει Ιερώνυμο τον Β΄, που ευτύχησε την Ιεραρχία με «εικόνες» και «ομοιώματα» να πληρώσει.
Η πολιτεία του Ιερώνυμου Β΄ ως ταμία και φύλακα των θεοπρεπών δογμάτων δεν εφαίδρυνε την Εκκλησία που, επί των ημερών του, απώλεσε το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των Ελλήνων καταταγείσα στις έσχατες θέσεις της εκτίμησής του.
Εθνικά σκανδαλώδης η συμπόρευσή του με τον Καίσαρα στην επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, εκκλησιαστικά επιβλαβής και με μακροχρόνιες συνέπειες στην ενότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η ασυλλόγιστη αποδοχή των διαλυτικών και διαιρετικών πράξεων του πατριάρχη Βαρθολομαίου στο σώμα της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας.
Των αμαρτημάτων και πλημμελημάτων της αρχιερατείας του αψευδείς μάρτυρες οι μεθοδεύσεις και αποφάσεις της Ιεραρχίας, κυρίως, στο Ουκρανικό ζήτημα και στη διαχείριση της ενσκηψάσης επιδημίας.
Ακραιφνείς εκφραστές των προθέσεων και εύγλωττοι κήρυκες των στόχων του Ιερώνυμου Β΄ οι εκάστοτε εκπρόσωποι της Δ.Ι.Σ. της οποίας Προεδρεύει.
Στην υπόθεση του ουκρανικού και, προκειμένου να υποστηριχθεί η επικύρωση των αποφάσεων Βαρθολομαίου, επιστρατεύτηκε ο νεόφρων επίσκοπος Ναυπάκτου Ιερόθεος που, με αερομυθίες του τύπου «Οι αυτοκεφαλίες δεν είναι… αυτοκεφαλαρχίες» και αίολες θεωρίες πως, τάχα, το πολίτευμα της Εκκλησίας είναι «ιεραρχικώς συνοδικόν» κατάφερε λαλώντας «τορνευτώς και πλουσίως» να διασκεδάσει την οχλοκρατικά και «ιεραρχικώς συνοδικά» απόφαση αναγνώρισης του εκκλησιαστικού εκτρώματος στην Ουκρανία.
Σήμερα και, με δεδομένο, πως το Φανάρι επιχείρησε να ανοίξει τη συζήτηση για τον τρόπο μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας, άσχετα εάν τελικά «ανέκρουσε πρύμναν», ο φιλόσοφος επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας ως εκπρόσωπος του Προέδρου και των μελών της Δ.Ι.Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος αποκάλυψε ότι ο τρόπος μετάληψης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού από τους πιστούς «αν χρειαστεί» μπορεί «να αλλάξει… δια Συνόδου»!
Τι μπορεί να σημαίνει η αιφνίδια «ανακοίνωση» περί ενδεχόμενης αλλαγής του τρόπου μετάληψης των καθαγιασμένων Τιμίων Δώρων, από τον εκπρόσωπο του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, επίσκοπο Ιλίου Αθηναγόρα;
Τελούν υπό αίρεση, τόσο η απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως πως: «η Εκκλησία, σεβομένη την Ιεράν Παράδοσιν, [ως προς τον τρόπον μεταδόσεως των αχράντων Μυστηρίων] την συνυφασμένην αρρήκτως με την καθ’ ημέραν εκκλησιαστικήν πρακτικήν και κενωτικήν εμπειρίαν, διακρατεί τα από αιώνων και μέχρι σήμερον ισχύοντα, ως φύλαξ και φρουρός ανύστακτος των παραδοθέντων υπό των Αγίων Πατέρων, και ουδεμίαν ανάγκην ευρίσκει δι’ αλλαγήν του τρόπου τούτου και μάλιστα υπό την πίεσιν εξωγενών παραγόντων», όσο και η κρίση της Εκκλησίας τη Ελλάδος: «… ότι το ζήτημα περί του Ιερού Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και της Θείας Κοινωνίας τυγχάνει αδιαπραγμάτευτο, όπως ακριβώς ορίζεται από τους Θείους και Ιερούς Κανόνες της Αγίας μας Εκκλησίας»;
Την πρώτη φορά ένα συμβάν είναι τυχαίο, όμως, στην επανάληψή του είναι κάτι παραπάνω από σύμπτωση.
Ο φιλόσοφος επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας «πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις», υποβίβασε δύο φορές τον τρόπο μεταλήψεως της Θείας Κοινωνίας, τόσο στο επίπεδο της «μακράς συνήθειας» όσο και σε «ζήτημα [εκτός] δόγματος»! Που μπορεί να αλλάξει!!
Μάλιστα, ο επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας ως εκπρόσωπος της Δ.Ι.Σ και του Προέδρου της αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, ερωτώμενος από δημοσιογράφους για τις θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος στο θέμα της Θείας Κοινωνίας, ανάφερε αόριστα κάποιο κανόνα της πρώτης Οικουμενικής Συνόδου ως δεσμευτικό μιας μονομερούς αλλαγής στον τρόπο μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας, γι αυτό και χρειάζεται Σύνοδος!
Αλλιώς τι; Θα είχαν κάνει την αλλαγή μονομερώς;
Επιπλέον, ο επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας, σε επίρρωση των λεγομένων του πως, το ζήτημα του τρόπου μεταλήψεως των καθαγιασμένων Τιμίων Δώρων από τους πιστούς δεν είναι δογματικό, αναφέρθηκε στη «Θεία Λειτουργία» του Ιακώβου, όπου «γίνεται χωριστά η Θεία Μετάληψη. Χωριστά το σώμα, ο άρτος, χωριστά ο οίνος…»!
Λοιπόν, ο εκπρόσωπος τύπου της Δ.Ι.Σ επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας είναι οπαδός της λειτουργικής αναγέννησης;
Να περιμένουμε κάποια ανακοίνωσή του, για κατάργηση του τέμπλου των Εκκλησιών, αφού η ύπαρξή τους δεν έχει δογματική θεμελίωση;
Δογματικό ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι και τα «χρυσώ πεπαρμένα», έως σκανδαλισμού, επισκοπικά άμφια, αλλά ζήτημα αλλαγής τους δεν τίθεται από τον επίσκοπο Ιλίου Αθηναγόρα.
Πως ήρθε στο νου του επισκόπου Αθηναγόρα η λεγόμενη ακολουθία του Ιακώβου; Δεν γνωρίζει, ότι επίσημα η Εκκλησία τη θεωρεί στην καλύτερη των περιπτώσεων «ως απρακτήσασα» από την εποχή του Μεγάλου Βασιλείου;
Ποιος είναι ο στόχος της Δ.Ι.Σ και του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου, εάν ο εκπρόσωπός τους είναι η φωνή τους; Η «λειτουργία» του Ιακώβου να χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος για την αλλαγή τής απ’ αιώνων εκκλησιαστικής πρακτικής, προκειμένου να επιβληθούν στην Ορθοδοξία αλλότριες εμπειρίες, αφού το τυπικό της ταιριάζει με αυτό των Λατίνων ή, με όχημα την «απρακτήσασα» αυτή Λειτουργία, να γίνουν δεκτές από το χριστεπώνυμο πλήρωμα οι πρακτικές του εκκοσμικευμένου πνεύματος των οικουμενιστών επισκόπων, που τάχα νοσταλγούν «την απλότητα της λατρείας της αρχαίας Εκκλησίας»;
Μήπως ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και τα μέλη της Δ.Ι.Σ., δια του εκπροσώπου τους επισκόπου Ιλίου Αθηναγόρα, μηνύουν στο πλήρωμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας ότι επίκεινται αλλαγές όχι μόνο στον τρόπο μεταδόσεως, αλλά και στον πυρήνα της Θείας Κοινωνίας, ξεκινώντας από τη λαβίδα της Θείας Μεταλήψεως, αφού, η χρησιμοποίησή της δεν είναι δογματικό θέμα;
Δια την Ιστορία, η χρήση της λαβίδας από την Εκκλησία ανάγεται σε χρόνους προγενέστερους του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και, κατά τον Θεσσαλονίκης Άγιο Συμεών θυμίζει το όραμα του προφήτη Ησαΐα, όταν προς αυτόν στάλθηκε σεραφείμ που «εν τη χειρί είχεν άνθρακα, ον τη λαβίδι έλαβεν από του θυσιαστηρίου», λέγοντάς του: «ιδού ήψατο τούτο των χειλέων σου και αφελεΐ τας ανομίας σου και τας αμαρτίας σου περικαθαριεΐ»! Ό,τι ακριβώς πριν τη Θεία Μετάληψη και την ένωση με το πανάχραντο Σώμα του Κυρίου, ο Χριστιανός πρέπει να αποπλύνει.
Τι νομίζουν οι οικουμενιστές επίσκοποι; Πως ό,τι υπάρχει μέσα στον Ορθόδοξο Ναό είναι σχήματα, ζωγραφιές και αναλώσιμα υλικά;
Στα Ιερά Σκεύη και στις εικόνες «αναπαύεται μια ενέργεια, μια θεία δύναμις, η οποία ενούται με την ανθρωπίνην τέχνην» δια αυτό και «ο λειτουργικός συμβολισμός απευθύνεται εις τας αισθήσεις δια να υπενθυμίση… πνευματικάς πραγματικότητας».
Είναι αλήθεια πως, μετά την κατακραυγή που προκάλεσαν οι δηλώσεις του περί του τρόπου μεταδόσεως της Θείας Κοινωνίας, ο επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας προσπάθησε να ανασκευάσει τις δηλώσεις του, λέγοντας ότι: «η Δ.Ι.Σ. έχει ήδη αποφασίσει ότι ουδεμία δυνατότητα συζήτησης περί αλλαγής του τρόπου μετάδοσης του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας υφίσταται. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε άλλη άποψη εκφράζεται είναι υποθετική και δεν απηχεί την αλήθεια των λεγομένων μου»!
Δηλαδή τι; Άλλα λέει και άλλα εννοεί ο φιλόσοφος επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας;
Δεν είναι αυτός που δήλωσε σε συνέντευξή του στις 14 Νοεμβρίου του απερχομένου έτους ότι: «Ὁ καθένας πιστεύει, αὐτὸ ποὺ νομίζει νὰ πιστεύει. Ἄν ἡ Ἐκκλησία χρειαστεῖ νὰ ἀλλάξει τρόπο, [μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας] θὰ τὸ κάνει, ἀλλὰ θὰ τὸ κάνει διὰ Συνόδου»;
Ο άλλος του εαυτός ομολόγησε στις 18 Δεκεμβρίου του 2020 πως, ο τρόπος μετάληψης των Τιμίων Δώρων «Εἶναι μιὰ μακρὰ συνήθεια, ἡ ὁποία μπορεῖ νὰ ἀλλάξει… χρειάζεται μιὰ συμφωνία ἀνάμεσα στὶς Ἐκκλησίες, στὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες»;
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν ευδοκιμεί η πολιτικάντικη δικαιολογία, καρποφορεί μόνο η μετάνοια και ανθίζει η συγχώρεση.
Λοιπόν, ένα από τα δύo!
Αν ο επίσκοπος Ιλίου Αθηναγόρας δεν εκτελούσε διατεταγμένη υπηρεσία, τότε είναι εμφανέστατα ανεπαρκής για τη θέση του εκπροσώπου τύπου της Δ.Ι.Σ. και του Προέδρου της, αφού δεν μπορεί να διαχειριστεί τα πονηρά ερωτήματα των εχθρών της Εκκλησίας και, δια τούτο πρέπει να αντικατασταθεί!
Εάν από το έρκος των οδόντων του εξήλθε σχέδιο κέντρων που απεργάζονται τον υποβιβασμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας από σώμα Χριστού και πλήρωμα του Αγίου Πνεύματος, σε οργανισμό εφαρμογής κοινωνικών πολιτικών και θεσμό που πραγματώνει τις θρησκευτικές ανάγκες του λαού, τότε ας παραμείνει στη θέση του!
2 σχόλια:
Πιο χρειαζούμενος στην Εκκλησία θα ήταν ο Θηβαγόρας αν ήταν τιτουλάριος μητροπολίτης Ηλίου, όχι Ιλίου. Μα έχει πιστούς ο Ήλιος θα πεις; Γιατί, οι Σάρδεις και η Πέργαμος έχουν;
Ο ευθυμογράφος
Σκαλί σκαλί
να κατεβούμε...
λίγο λίγο
να το μικρύουμε το πράγμα...
κι ανεπαίσθητα
να το σβήσουμε από τη μνήμη
των ανθρώπων...
σαν να μην υπήρξε ποτέ...
κι έπειτα, ίσως βρεθεούν
κάποιοι... ευλογημένοι λόγιοι...
να γράψουν γι' ολ'αυτά
που θά'νε πιά περασμένα
...με τέχνη περίσσια...
να διαβάζουμε και να θυμόμαστε
έτσι...ρομαντικά...
(σα να μην υπήρξαν ποτέ πραγματικά)
τις εποχές που τα... ίξγεννα...
(τα X-mas δηλαδή)...
λεγόντουσαν Χριστούγενα
-και θ'απορούν οι περισσότεροι
γιά ποιόν Χρίστο (δλδ Χρήστο...)
να τα λέγανε έτσι...-
Γελάτε...;
Ήμουν εικοσιοχτώ χρονών, όταν
άκουσα γιά πρώτη φορά
στην τηλεόραση, σε κάποιο
ευλογημένο επετειακό ντοκυμανταίρ
πως ο Άγιος Βασίλειος,
ο αληθινός, δεν είχε καμμιά
σχέση με την παχουλή φιγούρα
πού "ξ έ ρ α μ ε"...
και ήμουν από τα παιδιά
που είχαν ξεκοκκαλίσει τον Παπαδιαμάντη...
Έτσι πονηρά, με τη συνεργεία
των τότε
παρεκκλησιαστικών αρχόντων,
είχαν εξαφανίσει τις φιγούρες
των πραγματικών Αγίων
οι... δοκούντες άρχειν
από τα μάτια μας...
αλλά ο Θεός ανέτρεψε τα σχέδιά τους
τη στιγμή που...
είχαν αρχίσει να συζητάνε το ενδεχόμενο να γίνουν...
το Άγιον Όρος
και
τα Μετέωρα
..."θρησκευτικές"...ντίσνεϋλαντ
ώστε...να ..."αξιοποιηθούν"...
λέει...
(...το μυαλό πάντα...στ'αργύρια...)
Δημοσίευση σχολίου