Δεν θα ξέραμε τίποτα για τον Μανουήλ Πανσέληνο, τον μεγαλύτερο ζωγράφο της ελληνικής ή βυζαντινής τεχνοτροπίας ή της «μανιέρα γκρέκα», όπως την αποκαλούσαν, ξεχωρίζοντάς την από την Αναγεννησιακή ζωγραφική.Δεν θα ξέραμε ούτε το όνομα αυτού που ζωγράφισε τις εκπληκτικές τοιχογραφίες του 13ου αιώνα στο Πρωτάτο και στις άλλες μονές του Αγίου Όρους (Μονή Μεγίστης Λαύρας).
Όμως, τρεις αιώνες αργότερα, ένας μοναχός, ο Διονύσιος εκ Φουρνά, διέσωσε το όνομά του, γράφοντας μια πραγματεία περί ζωγραφικής για να φωτιστούν οι νεώτεροι, όπως έγραψε, από τον «ως σελήνη λάμποντα κυρ Μανουήλ Πανσέληνο». Σε ένα φανταστικό βίο, ο Πανσέληνος μιλά για τον εαυτό του. Σε ένα φανταστικό βίο, ο Πανσέληνος μιλά για την ζωγραφική πριν απ΄αυτόν και μετά απ’ αυτόν μέχρι σήμερα. Σε ένα φανταστικό βίο, ο Πανσέληνος δεν θα μπορούσε να είναι πουθενά αλλού από τον Παράδεισο.
6 σχόλια:
Μυσταγωγία !!!!
Πολύ ενδιαφέρον
σε γενικές γραμμές
αν και φτιαγμένο
με τον τρόπο
των ακαδημαϊκών
να θέλουν να χωρέσουν, δύο και τρία καρπούζια
κάτω από μία μασχάλη
και... για νάναι
"σφαιρική" η άποψη
κι όλοι ευχαριστημένοι...
η γνώμη γκριζάρει
και...
η αλήθεια...;
... πού βρiσκεται
τελικά η αλήθεια;
Επιτρέψτε μου να
πώ πως...
οι αδρές...
αγριωπές μορφές
μορφές του Κόντογλου
πιό κοντά στην
τέχνη τού Θεοφάνη
και τού Μυστρά
τέχνη γενναία
με τίς εντάσεις
και τούς
α π ό τ ο μ ο υ ς φ ω τ ι σ μ ο ύ ς
(φτιαγμένα με
αυγοτέμπερα που επιτρέπει την ...πολυδουλεμένη
εργασία)
καθόλου δε διαφέρει στην
ο υ σ ί α της
από τις
ο λ ό φ ω τ ε ς
μορφές με τα
καθάρια και διάφανα χρώματα
(τα τόσο βολικά στά φ ρ έ σ κ α)
γιατί η ο υ σ ί α τους βρίσκεται
στον...
Άγιο... Ησυχασμό
πού φώτισε το βυζάντιο στην
πολυετή
π ο λ ι τ ι κ ή
κατηφόρα του μέχρι την τελική πτώση (Παλαμάς)
αλλά και διάσωσε
την Πίστη στην
Αλήθεια στις πιό
μαύρες στιγμές
τίς σκλαβιάς...
μεν
αλλά και μετά...
στην λαμπυρίζουσα
μαυρίλα τού διαφωτισμού
και επ' εσχάτων στην σφοδρή επέλαση της
Δύσης
μεταπολεμικά
ως τα σήμερα
πού φτάσαμε να
ζούμε...σε ταινία
χολλυγουντιανής
κοπής...!
Πολύ ωραίος ο λόγος , σαν ένας πίνακας του Χατζηκυριάκου Γκίκα , που δεν καταλαβαίνεις τίποτα .
Υπάρχει μιά αντιστοιχία λόγου και τέχνης . Ο καθαρός ορθός λόγος της κλασσικής Αθήνας πήγαινε ασορτί μέ τα αγάλματα που οι επιφάνειές τους ελέγχονται απο το φώς και τον λόγο . Σήμερα που χάσαμε τα λογικά μας ο λόγος και η τέχνη μοιάζει στην τρέλλα μας . Η τέχνη είναι η εικόνα μας .
Απο την πόλη έρχομαι
και στην κορφή κανέλα !
Μόνον πού ο... ορθός λεγόμενος "λόγος"...
κάλπικο κατασκεύασμα κατ'απομίμιση
των κλασσικών,
της σαλευομένης υπό κυμάτων πολλών
Δύσης
που ζώντας τον πλαστό Χριστιανισμό
πού είχαν κατασκευάσει οι Φράγκοι
και στρεφόμενοι στο παρελθόν
ελπίζοντας να βρούν τις ρίζες τους
ξαναβρήκαν την ειδωλολατρεία
σε συσκευασία..."αναγέννησης"
και από πτώση σε πτώση έφτασαν εως το... παράλογο του Πικάσσο
(και του δυστυχούς Χατζηκυριάκου)
λατρεύοντας τον πρωτογωνισμό
και ανοίγοντας τον δρόμο
στον συύχρονο ...σαμανισμό
του νιού έιτζ!
Ο " ορθός λόγος " είναι ο νούς , το ηγεμονικό της ψυχής . Δεν είναι κατ' ανάγκη κακό . Μάς το έδωσε ο Θεός για νά σκεπτόμαστε για νά έχομε " λόγο " . Αλλο είναι που χρήζει της χάριτος του Θεού . Το κακό μέ τον δυτικό ορθολογισμό είναι οτι θεώρησαν την πίστη ως φιλοσοφικό στοχασμό και πώς θα μπορούσαν άλλωστε νά το κάνουν , αφού απώλεσαν το Αγιο Πνεύμα !
Προτείνω ο λόγος μας νά μήν έχει την σπουδαιοφάνεια των καρικατούρων που θέλουν νά ονομάζονται τέχνη , αλλά νά μοιάζουν στην σαφήνεια των κλασσικών αγαλμάτων .
Αν δεν έχουμε νά πούμε κάτι απλά δεν λέμε !
Ο ηγεμονικός Νούς
είναι αυτό που είπες
όμως ο... ορθός
λόγος είναι μία ορολογία που παταπέμπει στην
παράχρηση του
λογικού...
Θέμα ορολογίας
λοιπόν...
Δημοσίευση σχολίου