Μπορεί το lockdown λόγω της λεγόμενης πανδημίας να μην μας διευκολύνει στις μετακινήσεις και τα ταξίδια, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε μικρές και μεγάλες αποδράσεις μόλις αυτό καταστεί εφικτό.
Ποιος δεν θα ήθελε, για παράδειγμα, να βρεθεί στην ονειρική Αγία Πετρούπολη; Πρόκειται για τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ρωσίας.
Βρίσκεται στη βορειοδυτική Ρωσία και πολύ κοντά στα σύνορα με τη Φινλανδία, στο σημείο που ο ποταμός Νέβας εκβάλλει στη Βαλτική Θάλασσα. Είναι κτισμένη επάνω σε σύμπλεγμα μικρών νησιών, τα οποία χωρίζονται από φυσικά και τεχνητά κανάλια και συγκοινωνούν μεταξύ τους με γέφυρες. Με βάση τη ρωσική κρατική οργάνωση, είναι διοικητικό κέντρο του Βορειοδυτικού Ομοσπονδιακού Διαμερίσματος και έδρα του Στόλου της Βαλτικής
Ιδρύθηκε από τον τσάρο Πέτρο Α΄ το 1703 ως το παράθυρο της Ρωσίας στην Ευρώπη. Εννέα χρόνια αργότερα και μέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 ήταν πρωτεύουσα του αχανούς κράτους. Σήμερα αριθμεί σχεδόν 5.000.000 κατοίκους και είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας μετά την πρωτεύουσα Μόσχα.
Η UNESCO έχει ανακηρύξει ολόκληρο το κέντρο και πολλά προάστιά της ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ολόκληρη η πόλη αποκαλείται και «πρωτεύουσα του Βορρά» όντας μια τεράστια ανοιχτή έκθεση μνημειακής, διακοσμητικής και χρηστικής αρχιτεκτονικής, γεμάτη μεγαλοπρεπή και μη κτήρια με εξαιρετικές λεπτομέρειες, κήπους και πάρκα, πλατιές λεωφόρους, σκαλιστές γέφυρες, αγάλματα και μνημεία.
Για το λόγο αυτό, συχνά αποκαλείται ανοιχτό μουσείο του μπαρόκ και του νεοκλασικισμού. Ακόμα πιο ξεχωριστή κάνουν την πόλη ο Νέβας και τα πολυάριθμα κανάλια που τη διαρρέουν, δίνοντάς της το προσωνύμιο «Βενετία του Βορρά» ή «Πόλη των 300 γεφυρών» (αν και στην πραγματικότητα έχει πάνω από οκτακόσιες).
Χαρακτηριστικό της πόλης είναι οι «λευκές νύχτες» του Ιουνίου. Ο ουρανός φαίνεται να μη σκοτεινιάζει ποτέ τις νύχτες εκείνες - φαινόμενο που οφείλεται στη θέση της Αγίας Πετρούπολης κοντά στον Αρκτικό Κύκλο (60° Β, σχεδόν στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με τις σκανδιναβικές πρωτεύουσες).
Μια υπέροχη ευκαιρία για να πάρουμε μια γεύση από αυτή την ονειρική ρωσική πόλη είναι το βίντεο που ακολουθεί. Έχει γυριστεί από ψηλά και με την τεχνική των 360° κάτι που σημαίνει ότι έχουμε τη δυνατότητα να διαλέξουμε μόνοι μας τη γωνία από την οποία θέλουμε να απολαύσουμε την ξενάγηση.
6 σχόλια:
Έχοντας εντρυφήσει ως νέος
σε διηγήματα των Ντοστογιέφσκυ
και Γκόγκολ
δυσκολεύομαι να δώ την λαμπερή όψη
των κτηρίων της μεγαλούπολης,
αποκομμένη από τα δράματα των
ανθρώπων που παίζονταν στα
σπλάχνα της
όπως η εκείνη... η σχετική με μιά
παλτουδιά ...
Θυμάστε...;
Έχω πάει. Η φύση γύρω γύρω απίστευτα όμορφη. Η ίδια η πόλη, μάλλον κακή αντιγραφή του Λονδίνου. Και το άρθρο το ίδιο λέει για νεοκλασσικά και μπαρόκ. Χτίστηκε από το Πέτρο Α' (τον μέγα κατά τους ιστορικούς), ο οποίος πάντως μισούσε τη λαϊκή πίστη των υπηκόων του και έκανε ό,τι μπορούσε να την χτυπήσει. Πολλοί σύγχρονοι ρώσοι ορθόδοξοι λένε ότι έκανε μεγάλη ζημιά. Και θέλω να πω, αυτή η νοοτροπία του τσάρου να χτίσει μια νέα αυτοκρατορική πρωτεύουσα για να μιμηθεί τις αυτοκρατορίες της Δύσης και να αντικαταστήσει την "ασιατική Μόσχα" αντικατοπτρίζεται και στη γενικότερη ατμόσφαιρα και αρχιτεκτονική.
Βεβαίως, ο Θεός έχει πάντα τους τρόπους Του και παντού τους ανθρώπους Του και δεν Τον σκιάζει καμία τεχνοτροπία και αρχιτεκτονική, οπότε για μας τους ορθόδοξους υπάρχουν και προσκυνήματα, όπως η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του Καζάν και η Λαύρα του Αλεξάνδρου Νιέφσκυ με το σκήνωμα του αγίου (δυστυχώς πλήρωσα εισιτήριο για να μπω στη Λαύρα...). Ο τάφος του Ντοστογιέφσκυ και ο ναός όπου εκκλησιαζόταν, κατά κάποιο τρόπο "προσκυνήματα" κι αυτά για μας τους λάτρεις του λόγου του.
Φυσικά και αξίζει η επίσκεψη, όπως και παντού αλλού.
Έτσι είναι
αδερφέ μου...!
Για θύμισέ μου όμως τα περί παλτουδιάς, τι εννοείς, γιατί δεν θυμάμαι. Ο νους μου πάει στο Ρασκόλνικωφ να περπατάει κουκουλωμένος στους σκοτεινούς δρόμους, αλλά μάλλον δεν είναι αυτό.
Αν είναι από τον Γκόγκολ, είναι λογικό να μη θυμάμαι γιατί δε με σαγήνευσαν τα έργα του και διάβασα μόνο ένα, κι αυτό σε αγγλική έκδοση (ίσως γι' αυτό δε με σαγήνευσε, μήπως να ξαναδοκιμάσω στα ελληνικά). Αλλά αν είναι από τον Ντοστογιέφσκυ θα έπρεπε να θυμάμαι!
"Το παλτό" τού Γκόγκολ...Νουβέλα ή διήγημα...
(πάνε τόσα χρόνια...)
Και οι δύο μεγάλοι λογοτέχνες
πάντως, καυτηριάζουν έντονα
τον νέο τότε τύπο πολίτη,
του εκκοσμικευμένου Ρώσσου
που ταξίδευε και σπούδαζε στην
Ευρώπη, προσπαθώντας να μοιάσει
στις εκεί Ελίτ
και να αποβάλει τα στοιχεία τις
ορθόδοξης ταυτότητάς του, που τα
θεωρούσε ξεπερασμένα.
Είχα την αίσθηση ότι ο Γκόγκολ ήταν δυτικότροπος. Είχε και πολωνική φύτρα, εν μέρει, νομίζω. Αλλά πιθανότατα κάνω λάθος. Σίγουρα τον ξέρεις καλύτερα από μένα. Ευχαριστώ για την κουβεντούλα, τα ξαναλέμε "κάπου αλλού" εδώ γύρω σύντομα!
Δημοσίευση σχολίου