π.Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος ο Ιεραπόστολος της Αφρικής

Του Σεβ. Μητροπολίτη Κινσάσας Νικηφόρου

---

Πέρασαν 48 χρόνια ἀπὸ τὴν κοίμηση τοῦ Μεγάλου πρωτοπόρου Ἱεραποστόλου τῆς Ἀφρικῆς τοῦ Ἀρχιμ Χρυσοστόμου Παπασαραντοπούλου.

Βάδισε τὸν δρόμο τῆς ἱεραποστολῆς ἐγκαταλείποντας τὴν ἄνεση τῶν Ἀθηνῶν, παρὰ τὴν βεβαρημένη ὑγεία του, ἀκούγοντας μόνο τὴν φωνὴν τοῦ Θεοῦ προχώρησε καὶ ἀφιέρωσε τὸν ἐαυτό του στὸν Θεὸ στὴν διακονία τοῦ λόγου Του στὴν Οὐγκάντα, τὴν Κένυα, τὴν Ταζανία καὶ τὸ Κογκό.

Κατέφυγε στὴν Πάτμο νὰ συμβουλευθεῖ τὸν ἅγιον Ἀμφιλόχιον Μακρῆ. Οἱ συμβουλὲς τῶν ἁγίων ἔρχονται ἀπὸ τὸ ἅγιον Πνεῦμα γιατὶ ἔχουν κάνει τὴν καρδιά τους κατοικητήριο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν τοῦ ἀνέφερε καὶ ζήτησε τὴν συμβουλή του, ἐκεῖνος τὸν ἐνεθάρρυνε καὶ τοῦ εἶπε: «Πόσον θὰ ἤθελα νὰ πήγαινα ἐγὼ εἰς Ἀφρικήν! Τὸ γῆρας καὶ ἡ ἀσθένειά μου μὲ ἐμποδίζουν, θὰ εἶμαι βάρος καὶ δὲν θ’ἀνταποκριθῶ εἰς τὰ καθήκοντά μου. Τὶ κρῖμα ποὺ ἐγήρασα! Σὲ ζηλεύω π. Χρυσόστομε»!

Προχώρησε μὲ τὴν εὐχὴ ποὺ πῆρε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀμφιλόχιο τῆς Πάτμου.

Δὲν φοβήθηκε τὶς δυσκολίες, δὲν φοβήθηκε τὸ ἄγνωστο, δὲν τὸν σταμάτησε τὸ φιλάσθενον σῶμα του, οἱ συνεχεῖς πονοκέφαλοι λόγω τῆς ἠμικρανίας, τὰ προβλήματα τοῦ στομάχου του, δὲν φοβήθηκε τὶς ἀρρώστιες τῆς Ἀφρικῆς.

Δὲν ἄκουσε ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐμπόδιζαν ἤ τὸν εἰρωνεύονταν γιὰ τὴν ἀπὸφασή του προφασιζόμενοι τὴν ἡλικία καὶ τὴν ὑγεία του. «Εἶσαι μεγάλος καὶ ἄρρωστος, θὰ πεθάνεις ἐκεῖ» ἔλεγαν καὶ ἐλάβαναν ἀπὸ τὸν π. Χρυσόστομο τὴν ἀπάντηση «μνήματα ὑπάρχουν καὶ στὴν Ἀφρική»

Μέσα του εἶχε ἀνάψει μιὰ φλόγα ποὺ ἔγινε θεία φωτιὰ καὶ θεῖος φωτισμός. Εἶχε ἀφήσει τὸν ἑαυτό του στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ φωνὴ τοῦ Θεοῦ τὸν καθοδηγοῦσε. Αὐτὴν μετέδιδε γύρω του.

Αὐτὴ ἡ φωνὴ τὸν ὁδήγησε στὴν Ἀφρική. Ἔγραφε σὲ ἕνα φίλο του ἱερομόναχο: «Δὲν μποροῦσα νὰ κάνω ἀλλοιῶς. Ἡ φωνὴ τοῦ Ἀρχηγοῦ καὶ Δεσπότου ἡμῶν εἶναι ἐπιτακτικὴ μέσα μου καὶ ἔπρεπε νὰ ὑπακούσω παρὰ τὰς διαμαρτυρίας πολλῶν ἀγαπητῶν. Ὁ δὲ ἄγγελος τοῦ Κυρίου προεπορεύετο καὶ ἄνοιγεν ὅλας τὰ θύρας, ὥστε νὰ μὴν συναντήσω καμμίαν σοβαρὰν δυσκολίαν» .

Ἔτρεξε γέρος ὡς νέος, καὶ διέσχισε τὴν Ἀνατολικὴ Ἀφρικὴ καὶ ἔφθασε μέχρι τὴν καρδιὰ τῆς Ἀφικῆς τὸ τότε Ζαϊρ τὸ σημερινὸ Κογκό.

Ἔριξε τὸ σπόρο καὶ τὸν αὔξησε, ἄνοιξε δρόμους τοὺς ὁποίους ὅταν τὸν κάλεσε ὁ Θεὸς 29 Δεκεμβρίου 1972 τοὺς διάβηκαν νέοι ἱεραποστόλοι ἄνθρωποι ἀγαπητοί του ἀδελφοὶ καὶ πνευματικά του παιδιά.

Ὁ συνεχιστής του Ἀρχιμ. Χαρίτων Πνευματικάκης ἐδραίωσε τὴν ἱεραποστολὴ στὴν Κανάγκα καὶ στὸ Kasai, μὲ αὐτὸν συνδεόταν ἀπὸ τοὺς κοινοὺς πνευματικοὺς καὶ ἱεραποστολικοὺς ἀγώνας ποὺ ἔκαναν στὰ χρόνια τῆς Γερμανικῆς Κατοχῆς στὴν Ἔδεσσα κοντὰ στὸν ἅγιο ἐκεῖνον Μητροπολίτην Παντελεήμονα Παπαγεωργίου.

Τὸ ἔργο τὸ συνέχισε μετὰ ὁ Ἐδεσσαῖος Ἀρχιμ. Ἰγνάτιος Μαντελίδης ὁ μετέπειτα Μητροπολίτης Κεντρώας Ἀφρικῆς, ὁ ὁποῖος ἀπὸ μικρό παιδὶ ἐξομολογεῖτο στὸν π. Χρυσόστομο καὶ ἐνεπνεύσθη ἱεραποστολικὰ ἀπὸ αὐτόν.

Στὸ Κολουέζι τὸ ἔργον του τὸ συνέχισε ὁ ἀγαπητός του τότε ἱερομόναχος Ἀμφιλόχιος Τσοῦκος καὶ σήμερα Μητροπολίτης Γάνου καὶ Χώρας, ὑποτακτικὸς τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου τῆς Πάτμου, ὁποῖος καὶ εἶχε τρέξει κοντά του ὅταν ἦταν ὁ π. Χρισόστομος στὴν Ἀνατολικὴ Ἀφρική.

Ὁ π. Ἀμφιλόχιος ἀργότερα πῆρε κοντά του τὸ Ἰωάννη Ἀσλανίδη, τὸν μετέπειτα φλογερὸ ἱεραπόστολο Ἱερομόναχο Κοσμᾶ Γρηγοριάτη.

Ὁ π. Χρυσόστομος σὰν σήμερα 29 Δεκεμβρίου τὸ 1972 ἐπότισε μὲ τὸ αἷμα του τὸ Ἀφρικανικὸ χῶμα.

Μιὰ ἀκατάσχετη ρινοραγία γίνεται αἰτία νὰ σταματήσει τὴν περιοδεία του πρὸς τὸ Mbuji Mayi καὶ νὰ γυρίσει στὴν Κανάγκα.

Νοσηλεύτικε γιὰ λίγο, τὰ Χριστούγεννα μὲ μεγάλη δυσκολία ἐλειτούργησε γιὰ τελευταία φορά.

Οἱ δυνάμεις του τὸν ἐγκατέλειπαν, τὴν ἐπόμενη ἡμέρα μπῆκε πάλι στὸ νοσοκομεῖο, ἡ ρινοραγία συνεχιζόταν καὶ ἐκεῖ ἄφησε τὴν τελευταία ἀναπνοή του.

Παπὰς δὲν ὑπῆρχε νὰ τὸν κηδεύσει. Οἱ λίγοι πρῶτοι πιστοὶ ποὺ εἶχε βαπτίσει, οἱ νέοι κατηχούμενοι μαζὶ μὲ τὴν εὐλογημένη ἀνηψιά του, ἱεραπόστολο ἀδελφὴ Ὄλγα, ποὺ ἧταν τὰ τελευταῖα χρόνια κοντά του τὸν ὁδήγησαν στὴν τελευταία του κατοικία ἐδῶ στὴν γὴ ἐνῶ ἡ ψυχὴ τοῦ φτερούγισε στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ εὔχεται γιὰ τοὺς διαδόχους του καὶ τοὺς ἀφρικανοὺς ἀδελφούς του.

Ὁ ἀείμνηστος καὶ φλογερὸς θεολόγος-ἱεροκήρυξ τῆς ἀδελφότητος τοῦ «Σωτῆρος» Ἀθανάσιος Φραγκόπουλος ἔγραψε τότε: «Ὑπεδέχθησαν εἰς τὸν οὐρανὸν τὴν μακαρίαν ψυχήν του πλῆθος ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, διὰ νὰ τὸν ἐντάξουν εἰς τὴν χορείαν τῶν μεγάλων ἀγωνιστῶν τῆς πίστεως καὶ ἀποστόλων τοῦ Εὐαγγελίου.»