Με χαρές κ’ έγνοιες οι καρδιές των ήτανε υφασμένες•Τώρα τελειώσαν όλ’ αυτά…

Rupert Chawner Brooke
(3 Αυγούστου 1887-1915)

Κοντόζωος Άγγλος ποιητής. Πρόλαβε  να γράψει ορισμένα
εξαιρετικά ποιήματα, που  περιλαμβάνονται σήμερα σε κάθε αγγλική ανθολογία.
Παιδί επιστάτη του Rugby School , έκανε λαμπρές σπουδές στο
King’s College του Cambridge και έγινε μέρος του Bloomsbury group,
ενός κινήματος διανοουμένων που επηρέασε την αγγλική λογοτεχνία.

Ρομαντικός, κατά βάση, και ιδεαλιστής ο Μπρουκ ήταν δημοφιλέστατος
στους κύκλους των διανοουμένων  εποχή του και εξαιτίας της εντυπωσιακής ομορφιάς του.

Ο W.B. Yeats μάλιστα τον χαρακτήρισε ως τον πιο όμορφο νέο ποιητή της Αγγλίας.
Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο , ο Μπρουκ κατατάχθηκε στο ναυτικό
και στάλθηκε  στο Αιγαίο, για να πάρει μέρος στη μάχη της Καλλίπολης.
Όμως στις 23 Απριλίου 1915 άφησε την τελευταία του πνοή στη Σκύρο,
έχοντας προσβληθεί στο πλοίο από πνευμονία.
Ο τάφος του άτυχου ποιητή βρίσκεται στη Σκύρο και είναι σημείο προσέλευσης των απανταχού "ευαίσθητων" υπάρξεων, που αναζητούν σύμβολα ενός πνευματικού τρόπου ζωής , που σκληρά δοκιμάζεται στην εποχή μας από την κυριαρχία
του ανελέητου υλιστικού πνεύματος .

THE SOLDIER


If I should die, think only this of me:
That there's some corner of a foreign field
That is for ever England. There shall be
In that rich earth a richer dust concealed;
A dust whom England bore, shaped, made aware,
Gave, once, her flowers to love, her ways to roam,
A body of England's, breathing English air,
Washed by the rivers, blest by suns of home.

And think, this heart, all evil shed away,
A pulse in the eternal mind, no less Gives somewhere back the thoughts by England given;
Her sights and sounds; dreams happy as her day;
And laughter, learnt of friends; and gentleness, In hearts at peace, under an English heaven.

THE SONG OF LOVE

The way of love was thus.
He was born one winter morn
With hands delicious,
And it was well with us.

Love came our quiet way,
Lit pride in us, and died in us,
All in a winter's day.
There is no more to say.

Rupert Brooke - Wikipedia, the free encyclopedia

 

Ρούπερτ Μπρουκ (1887-1915)

Η δουλεύτρα η καρδιά

Τώρα που τα καλύτερα και τα χειρότερά μας
τέλειωσαν^• και τώρα που χωρίσαμε,
με κάτι διάφορο, άπονο, το νου μου θα γεμίσω.
(Καρδιά μου! Πώς μπορώ χωρίς λαχτάρα να βρεθώ;)
Αγάπη για βιβλία να! ποθώ! αγάπη χωρίς τέλος,
Μητέρα και παιδί, ευτυχισμένους^• και γέρους να γλυκοκοιμούνται.
Κάμπους ποτιστικούς και δυνατούς και καρπερούς
και ξεπλυμένο, σαν καινούργιο, απ’ τη βροχή τον ουρανό,
και σιωπή εσπερινή, π’ ανάλαφρα να την ταράζουν τα πουλιά,
κ’ ένα τραγούδι ευγενικό, μια φρόνηση αγία,
ολόδροσα  ν’ανθούν, άμα εμείς πεθάνουμε.
Χίλια και μύρια, τέτοια τα ποθώ,
χαριτωμένα, αιώνια να τα χαίρομαι
και να τα γεύομαι σιγά σιγά
σαν κάποια αμβρόσια τροφή.
Στην άμοιρη καρδιά μου για δουλειά
γαλήνη θέλω πια να δώσω.

THE SOLDIER


If I should die, think only this of me:
That there's some corner of a foreign field
That is for ever England. There shall be
In that rich earth a richer dust concealed;
A dust whom England bore, shaped, made aware,
Gave, once, her flowers to love, her ways to roam,
A body of England's, breathing English air,
Washed by the rivers, blest by suns of home.

And think, this heart, all evil shed away,
A pulse in the eternal mind, no less Gives somewhere back the thoughts by England given;
Her sights and sounds; dreams happy as her day;
And laughter, learnt of friends; and gentleness, In hearts at peace, under an English heaven.

 

Στρατιώτης

Κι’ αν πεθάνω, τούτο μόνο να συλλογιστείς^•
ότι σε κάποια ξένα χώματα
ένα κομμάτι γης – Αγγλία πάντα θα είναι.
Στην πλούσια τη γη πιο πλούσια στάχτη θε΄ να κείμαι,
στάχτη, που η Αγγλία γέννησ’, έπλασε, ζωντάνεψε,
στάχτη, που άνθη στην Αγάπη έδωκε, πλανήθηκε στον κόσμο,
κορμί αγγλικό, με αγγλική πνοή,
και στα νερά επλύθη ποταμιών κι’ εψήθηκε στο πάτριο το κάμα.
Και ξέρε το: Η καρδιά αυτή , που καθ’ απόριξε κακό,
τώρα παλμός του Αιώνιου Νου,
κάπου θε ν’ αντιφέξει, κάπου,
τους στοχασμούς και τους ρυθμούς, τα οράματα
που  απ’ την Αγγλία πήρε^•
τα όνειρα τα γαληνά σαν αγγλική ημέρα^•
και τη χαρά, που από τους φίλους έμαθε,
και τη γαλήνη των ψυχών θε΄ ν’ αντιφέξει,
μια γαλήνη ευφραντική, σαν αγγλικός αιθέρας!

Μετάφραση: Δημήτριος Κακλαμάνος

Οι Πεθαμένοι

Με χαρές κ’ έγνοιες οι καρδιές των ήτανε υφασμένες^•
εξαίσιες μέσα των πληγές η λύπη είχε ανοιγμένες^•
με τον καιρό μακρόθυμοι είχαν γίνει^• η χαραυγή
δική τους είταν^• με τα χρώματά της όλα η γη.

Είχαν ιδεί την κίνηση, τη μουσική αγροικήσει,
σε καλών φίλων το πλευρό στητοί είχαν περπατήσει^•
αγάπησαν, εδάκρυσαν^• χαϊδέψαν απαλά
άνθη και μάγουλα…
Τώρα τελειώσαν όλ’ αυτά…

Απόδοση: Κλέων Β. Παράσχος