«Τότε», γράφει ο Μοτοβίλωφ, «ο πατήρ Σεραφείμ με έπιασε από τους ώμους και είπε»:
– Είμαστε και οι δύο μέσα στην πληρότητα του Αγίου Πνεύματος. Γιατί δεν με κοιτάζεις;
Φαντασθήτε να σας μιλάη ένας άνθρωπος και το πρόσωπό του να βρίσκεται σαν στο κέντρο ενός μεσημεριάτικου ήλιου. Βλέπετε τις κινήσεις των χειλιών του, την εναλλασσόμενη έκφραση των ματιών του, ακούτε τον ήχο της φωνής του, νοιώθετε τα χέρια του να σας σφίγγουν τους ώμους, συγχρόνως όμως δεν βλέπετε ούτε τα χέρια του, ούτε το σώμα του, ούτε και το δικό σας, παρά μόνο ένα εκθαμβωτικό φως που απλώνεται ολόγυρα σε απόσταση πολλών μέτρων, φωτίζοντας το χιόνι που καλύπτει το λειβάδι και που πέφτει απαλά πάνω στο μεγάλο στάρετς και σ᾽ εμένα. Πως να περιγράψη κανείς αυτό που δοκίμαζα τότε;»
– Τι αισθάνεσθε; ρώτησε ο στάρετς.
–Η ψυχή μου είναι γεμάτη με μία ανέκφραστη σιγή και ειρήνη.
– Αυτή είναι η ειρήνη, για την οποία μιλούσε ο Κύριος, όταν έλεγε στους μαθητάς του: «Ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν• ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν, εγώ δίδωμι υμίν» (Ιω. ιδ´ 27). «Ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει• ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ, αλλ᾽ εγώ εξελεξάμην ημάς εκ του κόσμου, διά τούτο μισεί υμάς ο κόσμος» (Ιω. ιε´ 19). Σ᾽ αυτούς τους ανθρώπους που διαλέχτηκαν από τον Θεό και μισήθηκαν από τον κόσμο, τους δίνει ο Θεός την ειρήνη, την οποία και σεις τώρα αισθάνεσθε, αυτήν την ειρήνην, όπως λέει ο απόστολος «την πάντα νουν υπερέχουσαν». Ο Σωτήρας μας την ονομάζει δική Του ειρήνη, καρπό της δικής Του γενναιοδωρίας και όχι του κόσμου τούτου, γιατί καμμιά επίγεια ευδαιμονία δεν μπορεί να τη δώση. Σταλμένη από ψηλά, από τον ίδιο το Θεό, ονομάζεται ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
–Πέρα απ᾽ αυτή την ειρήνη, τι άλλο αισθάνεσθε;
–Μία ασυνήθιστη γλυκύτητα.
–Αυτή είναι η γλυκύτης, για την οποία μιλούν οι Γραφές: «Μεθυσθήσονται από ποιότητος οίκου σου και των χειμάρρων της τρυφής σου ποτιείς αυτούς» (Ψαλμ. ΛΕ´ 9). Αυτή η γλυκύτης ξεχειλίζει από τις καρδιές μας και ξεχύνεται μέσα στις φλέβες μας, δίνοντάς μας μιάν ανέκφραστη αίσθηση ανέκφραστης απολαύσεως. Τι άλλο αισθάνεσθε ;
– Μία ανείπωτη χαρά.
–Όταν το Άγιον Πνεύμα κατεβαίνη στον άνθρωπο με την πληρότητα των δωρεών του, η ψυχή του ανθρώπου γεμίζει με μία απερίγραπτη χαρά, γιατί το Άγιον Πνεύμα αναδημιουργεί μέσα στην χαρά κάθε τι που εγγίζει…
Η θεϊκή χάρις κατοικεί μέσα στα βάθη της υπάρξεώς μας, στην καρδιά μας. «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστι» (Λουκ. ιζ´ 21) είπε ο Κύριος. Με την φράση «βασιλεία του Θεού» εννοεί την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η βασιλεία βρίσκεται τώρα μέσα μας, μας θερμαίνει, μας φωτίζει, ευχαριστεί τις αισθήσεις μας και γεμίζει με αγαλλίαση την καρδιά μας. Η τωρινή μας κατάσταση μοιάζει με αυτή για την οποία ο Απόστολος Παύλος λέει: «ουκ έστιν η βασιλεία του Θεού βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω» (Ρωμ. ιδ´ 17). Η πίστη μας δεν στηρίζεται πάνω σε λόγια ανθρώπινης σοφίας, « αλλ᾽ εν αποδείξει Πνεύματος και δυνάμεως» (Α´ Κορ. β´ 4).
(Από το βιβλίο της Ειρήνης Γκοραίνωφ, «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ», εκδ. Τήνος, Αθήνα, σ. 188-192, μτφρ. Π. Κ. Σκουτέρη, εκδ. τετάρτη, Αθήναι 1982)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου