Απάντηση στην Ομιλία «Η Ανάσταση τούτη την χρονιά μάς λέει πολλά πράγματα!» του Γέροντα Βασιλείου, προηγουμένου της Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους, μετά την αναστάσιμη Θεία Λειτουργία στην τράπεζα της Μονής.

Ευαγγελία Παπανικολάου*

Πραγματικά σεβαστός ο Γέροντας π. Βασίλειος Γοντικάκης! Τα λέει πολύ ωραία κι ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα του λόγου. Όμως έχω να παρατηρήσω ότι δεν έχει το αλάθητο! Στην Εκκλησία το αλάθητο το έχει μόνο ο Χριστός. Ταυτόχρονα πολλοί άλλοι έχουν διαφορετική άποψη, όπως για παράδειγμα ο π. Ευάγγελος Παπανικολάου (τιμή μου που έχουμε το ίδιο όνομα -μετά την καραντίνα θα πάω να τον βρω να του βάλω βαθιά μετάνοια)  και πολλοί άλλοι άξιοι εργάτες του Ευαγγελίου…

Με αυτό το σκεπτικό και με το δεδομένο ότι στην Ορθοδοξία έχουμε το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του θεολογικού λόγου, έχω μερικές παρατηρήσεις στην ωραία πράγματι ομιλία τού καθ’ όλα σεβαστού Γέροντα και του απευθύνω δημόσια τον λόγο:

Μετά από μια αγρυπνία, λέτε, ότι τα λόγια είναι περιττά:

Παρατηρώ ότι εσείς μετείχατε στην αγρυπνία, εμείς όχι μόνο δεν είχαμε τη δυνατότητα να πάμε σε αγρυπνία αλλά ούτε και να ανάψουμε ένα κερί στην εκκλησία, ούτε να προσκυνήσουμε τον Επιτάφιο ούτε να πάρουμε το Άγιο Φως!

Κάποιος που είναι χορτάτος πώς μπορεί να δώσει συμβουλές στον πεινασμένο, αν δεν τον ταΐσει πρώτα;

Λέτε ότι εδώ φανερώνεται η αδυναμία αυτού που δεν πιστεύει αλλά πιστεύει στον εαυτό του:

Ναι, σεβαστέ Γέροντα, φάνηκε η αδυναμία μας και ζητάμε τον Χριστό μας. Ζητάμε να λειτουργηθούμε, να μεταλάβουμε των Αχράντων Μυστηρίων, γιατί χωρίς τον Χριστό μας είμαστε αδύναμοι άνθρωποι! Έχουμε αδυναμίες, ελαττώματα, πάθη και δεν μας δίνεται η δυνατότητα ούτε να εξομολογηθούμε ούτε να μεταλάβουμε! Πώς θα πάρουμε δύναμη;

Θα μπορούσα να παρατηρήσω ότι φάνηκε, επίσης, η αδυναμία των Ιεραρχών να ορθώσουν λόγο σωτηριολογικό και  ορθόδοξο, να υπερασπιστούν την πίστη μας απέναντι στον Καίσαρα! Και αυτοί κι εσείς παίρνετε Χριστό! Αυτοί γιατί να είναι αδύναμοι να μιλήσουν; Γιατί δεν μας υπερασπίζεστε; Μόνο λίγοι τόλμησαν σαν τον Κυθήρων, τον Κερκύρας, τον Μόρφου… Οι περισσότεροι ή συνταυτίστηκαν  με την πολιτεία ή έσκυψαν δουλικά το κεφάλι από φόβο. Επαναλήφθηκε η ίδια ιστορία της Σταύρωσης του Χριστού μας! Και τότε οι Αρχιερείς τον σταύρωσαν.

Λέτε, επίσης, ότι κάποιοι πιστοί πάνε να κατακρίνουν την Εκκλησία και ουσιαστικά υπογραμμίζουν τη δική τους αδυναμία. Σεβαστέ Γέροντα, Εκκλησία δεν είναι οι ιερείς ούτε οι Ιεράρχες ούτε πολύ περισσότερο η Δ.Ι.Σ. (μόνο 12 από τους Επισκόπους). Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, το σύνολο των πιστών, κλήρου και λαού. Κάνουν κακό στην Εκκλησία όσοι από τους ανήκοντες στον κλήρο ή και στον λαό με πρωτεργάτες τη Δ.Ι.Σ. έκλεισαν τις πόρτες των εκκλησιών, όσοι δεν άφησαν τον λαό να μετέχουν των Αχράντων Μυστηρίων. Και ο λαός που φωνάζει (κατακρίνει, λέτε εσείς), φωνάζει, γιατί πονάει. Του στέρησαν ότι καλύτερο είχε!

Εσείς μιλάτε εκ του ασφαλούς! Είστε σε μια αδελφότητα, μεταλαμβάνετε συνεχώς, δεν έχετε πρόβλημα! Είναι δυνατόν να τρώνε οι Πατέρες και να αφήνουν τα παιδιά τους νηστικά και να τους λένε μόνο παρηγορητικά λόγια και να τα μαλώνουν από πάνω, γιατί κλαίνε, επειδή πεινάνε;

Πώς θα σας φαινόταν αν όταν μας ζητάει ένας ζητιάνος φαγητό, να του λέμε μόνο παρηγορητικά λόγια και να μην τον ταΐζουμε;  

Έμαθα ότι τη Μεγάλη Παρασκευή μια γυναίκα πήγε απέξω από μια εκκλησία, πιάστηκε και αγκάλιασε την πόρτα κι έκλαιγε, γιατί ήθελε να προσκυνήσει τον Επιτάφιο! Θα της έλεγαν οι περισσότεροι να προσκυνούσε στο σπίτι της και ότι θα ήταν το ίδιο! Όχι, δεν είναι το ίδιο! Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα!

Κι εγώ σας ρωτώ, Γέροντα Βασίλειε, ποιος θα δώσει λόγο στον Θεό για τα τόσα δάκρυα που χύθηκαν; Τι θα πουν οι σεβαστοί Ιεράρχες μας, όταν τους ρωτήσει ο μόνος Δεσπότης και Κύριος γιατί δεν άνοιξαν τις πόρτες των εκκλησιών; Θα πουν ότι φοβήθηκαν έναν ιό ή ότι φοβήθηκαν τον Καίσαρα; Θα βγουν τα εκατομμύρια μάρτυρες και θα τους πουν ότι αυτοί δεν φοβήθηκαν το μαρτύριο. Πώς θα μας μιλήσουν για τη νίκη κατά του θανάτου, όταν στην πράξη φοβούνται ή έναν ιό ή για τη θεσούλα τους και οι χιλιάδες ιερείς για τον μισθό τους; Πώς; Πώς θα μιλήσουν για τη νέκρωση του θανάτου, όταν η απειλή και μόνο του θανάτου τους κάνει να κλείσουν τις εκκλησίες για τον πιστό λαό τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα; Αποδεικνύουν στην πράξη ότι ο θάνατος γι’ αυτούς είναι πιο ισχυρός από τον Νικητή του θανάτου!

Ομολογώ, όμως, ότι έχετε δίκιο σε κάτι πολύ σπουδαίο!

Λέτε: «Η Ανάσταση τούτη την χρονιά μάς λέει πολλά πράγματα!»:

Συμφωνούμε: Η Ανάσταση μας λέει ότι  ο ορθόδοξος λαός έμεινε μόνος του από τους Πατέρες του, αλλά όχι από τον Χριστό μας. Αυτός ξανασταυρώθηκε και μάτωσε μαζί μας.  Και ένα ορατό σημείο της παρουσίας  του Σταυρωμένου Χριστού δίπλα μας είναι το θαύμα που έγινε στο Γηροκομείο των Αθηνών, όπου ο Εσταυρωμένος μάτωσε, μάτωσε και έβγαλε αίμα και νερό! Ξανασταυρώθηκε ο Χριστός μας από όλους μας!

Και τούτη τη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση φάνηκαν οι λίγοι ιερωμένοι που αγαπούν τον πιστό λαό τους! Και αυτοί περιμένουμε με προσευχή να γίνουν η μαγιά και να βγουν κι άλλοι! Περιμένουμε να βγουν κι άλλοι έστω και τώρα και να μας ζητήσουν συγγνώμη, όπως έκανε Μητροπολίτης Κισάμου Αμφιλόχιος! Περιμένουμε να δείξουν κάποιοι  Ιεράρχες και ιερείς μετάνοια και ταπείνωση και να διδάξουν αυτοί πρώτα τη μετάνοια και την ταπείνωση στον λαό τους! Όλοι αμαρτήσαμε, όπως η Πόρνη που αναφέρετε στην ομιλία σας στο τροπάριο της Κασσιανής, όλοι απομακρυνθήκαμε από τον δρόμο του Χριστού. Και περιμένουμε τον δρόμο της επιστροφής προς τον Πατέρα μας να μας το ανοίξετε και να τον βαδίσετε πρώτα όλοι εσείς Ιεράρχες, ιερείς, μοναχοί, ζητώντας συγγνώμη από όλους εμάς και ανοίγοντας τις εκκλησιές μας!  Γιατί όλοι αμαρτήσαμε, αλλά μόνο ο πιστός λαός (και όχι ο κλήρος και οι μοναχοί) έμεινε αλειτούργητος και ακοινώτητος, μακριά από τις εκκλησίες!

Θα βγουν κάποιοι από όσους διαβάσουν τα λόγια μου και θα μου πουν το χιλιοειπωμένο να μην κρίνουμε την Ιεραρχία, θα μου μιλήσουν για την ιεροκατηγορία κ.λ.π. Ξέρω, ξέρω τα επιχειρήματα! Μην κουραστείτε να μου πείτε θεολογικά επιχειρήματα. Είμαι και θεολόγος και τα γνωρίζω πολύ καλά. Ανταπαντώ από πριν ότι όταν σταυρώνουν τον Χριστό μας, έχουμε δικαίωμα να μιλάμε. Δεν κρίνουμε κάθε Ιεράρχη ή ιερέα ή μοναχό για την προσωπική του ζωή, αλλά όταν βλάπτεται η Εκκλησία επιβάλλεται όλοι να μιλήσουμε. Η σιωπή είναι συνενοχή.  

Και τάζω από δω και πέρα να μην σωπάσω… Όχι υπακοή δεν κάνω! Δεν δεσμεύομαι να κάνω υπακοή στην αίρεση και στην αμαρτία!

Έχει δικαίωμα να μου μιλήσει και να μου κάνει παρατήρηση από τον σεβαστό κλήρο και τους μοναχούς μόνο όποιος έμεινε αλειτούργητος και ακοινώνητος όσον καιρό έμεινε και ο ορθόδοξος λαός!

*Διδάκτωρ Θεολογίας