Τριγύρω απ’ το τραπέζι της τα δεκατρία παιδιά της
Τα που ’φυγαν νωρίς
στα ρούχα τους τα τρίχρονα
πεινούν όσα δεν μπόρεσαν
Τα που ’μειναν και γέρασαν
είδαν μικρά και γέλασαν
H μάνα κόβει με το χέρι το ψωμί
Το μαχαίρι το ’χει ο πατέρας
όρθιος στην άλλη άκρη της ζωής
κι ανοίγει μυστικούς φακέλους
ερωτογράμματα μιας ωραίας Ελένης ξενομερίτισσας
Με την κόψη της παλάμης
σκουπίζει η Μυριάνθη στην ποδιά της
ψίχουλα και χρόνια και ψυχές
"Αργά να τρώτε το ψωμί
Να μνημονεύετε καρπό και στάχυ
και τη θλίψη της μυλόπετρας"
είπε
Πάμπος Κουζάλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου