Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Όταν η Ζωαρχική Τριάς δημιουργούσε τον κόσμο , έπλασε ετούτον τον τόπο ιδιαίτερα όμορφο γνωρίζοντας ότι προορίζεται να γίνη ο κλήρος της Θεοτόκου , το Περιβόλι της Παναγίας μας. Μα την περισσότερη ομορφιά την συγκεντρώνη η Κερασιά , που , όπως λέει ένας Κερασιώτης γέροντας , είναι ο κήπος του Περιβολιου της Παναγίας.

Το απόκρημνο , το δύστροπο , το επιβλητικο συνδυάζεται με το ήμερο , το εύφορο , το προσήλιο. Φαρδιά πεζούλια και μικρά λιβάδια ποτιστικά σαν χαμόγελο ανοίγονται μέσα στο σκιερό δάσος που ζώνει το βουνό. Η Κερασιά αναπαύεται στους κόλπους του Άθωνα , απαγγιασμένη από τους ψυχρούς καιρούς. Πίσω της ο όγκος του βουνού κάνει ένα σκαλοπάτι που στην κορυφή έχει το παρεκκλήσι της Παναγίας. Προς τη Δύση κατακόρυφα αναιβένουν τα βράχια του Καρμιλίου μέχρι τα 1000 μέτρα όπου και βρίσκεται ο Προφήτης Ηλίας. Ανατολικά την αγκαλιάζει ένας φράχτης από βραχοκορυφές , που φτάνουν τα 800 μέτρα , κατάφυτες από πουρνάρια. Μπροστά ανοίγεται το Αιγαίο και το χάδι του μεσημβρινού ήλιου. Το βλέμμα ξεκουράζεται στην απεραντοσύνη της θάλασσας φθάνοντας στις Βόρειες Σποράδες ή , όταν καθαρίζει ο ορίζοντας το χειμώνα , στις χιωνισμένες κορυφές τις Εύβοιας. Ο τόπος είναι πλασμένος για λατρεία. Η ψυχή το νοιώθη και αναπαύεται στην δοξολογία. Το ίδιο ένοιωθε εδώ και η ψυχή των αρχαίων μας προγόνων , τότε που η προσδοκία της λύτροσης μπερδευόταν με τη λατρεία των ειδώλων. Το μαρτυρούν ο “παλαιόπυργος” και το “ειδωλείο” ανατολικά της Κερασιάς στην ίδια κορυφογραμμή που κατεβαίνει μέχρι το νησάκη του αγίου
Χριστοφόρου με τα βυθισμένα , λίγο πιο κάτω απο την επιφάνεια της θαλάσσης , ιερά. Ο “παλαιόπυργος” είναι ένας μισογκρεμισμένος αρχαιοελληνικός πύργος στα 850 μέτρα στην κορυφή ενός λόφου δίπλα στο μονοπάτι που οδηγεί στην Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Πλάι στον πύργο ένας μεγάλος μονόλυθος πελεκιτός βωμός μήκους 2 μέτρων στολίζεται σήμερα με έναν μεγάλο ξύλινο Σταυρό. Χαρακτηριστική είναι η οδική σήμανση για τον βωμό , 500 μέτρα πιό μακριά , στην άκρη του μονοπατιού όπως ερχόμαστε από την Μεγίστη Λαύρα. Μία λιασμένη μαρμαρόπετρα με ένα διπλό ορθογωνικό αυλάκι ακριβός στο σχήμα και στο μέγεθος του βομού προσανατολισμένη προς τον παλαιόπυργο. Είναι γνωστή αυτη η πέτρα σαν “ευαγγέλιο”. Όταν αναφέραμε ότι πρόκειται για χάραγμα αρχαιοελληνικό , “όχι”, απάντησας οι γέροντες με την απλή έκφραση , “αποκλείεται γιατί τότε δεν είχαν ευαγγέλιο”. Πιό χαμηλά , σε άλλη κορυφή που σχηματίζει μικρο οροπέδιο , ένα όμορφο λιβάδι επάνω στα βράχια , διακρίνονται τα θεμέλια κτισμάτων : το “ειδωλίο”. Εδώ ζούσαν οι παρθένες – ιέρειες των ιερών της περιοχής : τα “κοράσια”. Η παράδοση μας μιλάει για αυτή την ιστορία αλλά και την παραφθορά του κοράσια – κερασιά. Δεν λείπουν βέβαια και οι κερασιές όλων των λογιών από τον τόπο , που ίσως να φυτεύτηκαν για να απαλλαγούμε από κάθε παραφθορά. Η Κερασιά , σαν τόπος ασκήσεως , αναφέρεται από τον 10ο κιόλας αιώνα στον βίο του Αγίου Αθανασίου. 

Η σημερινή Κερασιά αρχίζει απὀ τα 600 μέτρα και φτάνει στα 750 μέτρα υψώμετρο και απλώνεται περί τα δύο χιλιόμετρα πλάτος. Αυτόν τον χώρο μοιράζονται έντεκα κελλιά. Από τα ανατολικά προς τα δυτικά συναντούμε τα κελλιά του Αγίου Αντωνίου , του Τιμίου Σταυρού , του Γενεσίου της Θεοτόκου , του Αγίου Δημητρίου , των Αγίων Αποστόλων , των Εισοδίων της Θεοτόκου και κατεβαίνοντας του Αγίου Γεωργίου , του Αγίου Νικολάου , του Τιμίου Προδρόμου , των Αγίων Πάντων και του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Ακόμη υπάρχουν δύο – τρία ερειπωμένα ησυχαστήρια και 1 – 2 σπηλιές. Σε αυτά σήμερα ασκούνται 26 Μοναχοί από ένας , δύο ή και τρείς σε κάθε κελλί πλην του Αγίου Γεωργίου που ανακαινίσθηκε και κατοικήθηκε από Ρώσσους τον περασμένο αιώνα και σήμερα έχει 9 Μοναχούς. Τα κελλιά κτίσθηκαν σε διάφορες εποχές. Από τα ποιό παλαιά είναι του Αγίου Αντωνίου για το οποίο υπάρχει γραπτή μαρτυρία από τον 14ο αιώνα. Τον περασμένο αιώνα η Κερασιά ευλογήθηκε από τους ασκητικούς αγώνες και την παρουσία στο κελλί του Αγίου Δημητρίου μιάς Αγίας μορφής του Ιερομονάχου Χατζή-Γεωργίου. Η αγάπη , η φιλανθρωπία , η προώραση , η άσκηση και η διάκρηση δημιούργησαν τρόπο μοναστικής ζωής που προσείλκησε πλήθος Μοναχών και προσκυνητών που ευωδίασαν με τα βιώματα τους όλον τον Άθωνα αλλά και την Πόλη που στάθηκε πιό άξια να αναπαύση το ιερό σκήνωμα του διωγμένου και συκοφαντημένου Χατζή-Γεωργίου. Σχεδόν παράλληλα μία συνοδία από ευλαβείς και αυστηρούς νηστευτές από την Χίο εγκαταβιώνει στο κελλί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Από αυτούς η σεβαστη μορφη του Παπα-Ιερόθεου του πνευματικού ξεχωρίζει ανάμεσα στους προηγουμένους από τη γενιά μας πατέρες. Αξίζει τον κόπο να αναφέρουμε το όνομα του Γερασίμου του υσηχαστού του Καρμηλίου που στα βράχια των χιλίων μέτρων πάλευε με τους κεραυνούς και τους δαίμωνες για αρκετούς χρόνους. Επίσεις το όνομα του δια Χριστόν σαλού Διονυσίου στο κελλί των Αγίων Αποστόλων. Φθάνει έως εμάς και η φήμη του νηστευτή πνευματικού Παπα-Μεθωδίου καθώς και του Γερο Κοσμά του σκορδά που τα ερείπια της ησυχαστικής του καλύβης χάνονται στην πυκνή βλάστηση δίπλα στο “ειδωλείο”. Στον εικοστόν αιώνα η Κερασιά παρήγαγε καλά κρασιά. Ενώ η ζωή των Μοναχών ακολουθούσε της δυσκολίες του έξω κόσμου έχοντας περιόδους ειρήνης και πολέμου. Μεταξύ των Μοναχών ήταν αρκετοί Ρώσσοι και Ρουμάνοι. Πρέπει να αναφερθούν οι αγωνιστές Ρουμάνοι ασκητές Παπά-Νεόφυτος , Ναθαναήλ , Ιωάννης και Θεοδόσιος που στον αιώνα μας έδωσαν ζωή στις σπηλιές και τα ασκηταριά που βρίσκονται στην κάτω Κερασιά κερδίζοντας το παξιμάδι με το εργόχειρό τους. 

Ο τελευταίος , ο Γερο-Δανιήλ , που ήρθε με τα πόδια από την Ρουμανία , εκοιμήθει πριν πέντα χρόνια στο ησυχαστήριο του κάτω από έναν υγρό βράχο. Συγκοινωνιακά η Κερασιά εξυπηρετείται από το φυσικό λιμάνι της , το κλέφτικο , παλαιό λιμέρι πειρατών , όπου οι σπηλιές και τα βράχια διατηρούν απείραχτα την άγρια ομορφιά του μέχρι της μέρες μας …ημέρες του ογδόου αιώνος. Το σημερινό πρόβλημα της Κερασιάς που έρχεται σε αντίθεση με την φυσική αρμονία ολόγυρά μας , είναι ότι οι Μοναστές της συνασκούνται αλλά δεν συνπροσεύχονται , συνεργάζονται αλλά δεν συγκοινωνούν. Κάθε περιβόλη έχει και τα αγκάθια και τα ζιζάνια του. Ο Θεός και η Αγάπη Του καλλιεργεί και ημερεύει τον τόπο. Αν δείξουμε εμείς πολήν αγάπη , τότε ο Θεός θα κάνει το θαύμα του , θα μπολιαστούν και αυτά τα αγκάθια και θα καρπήσουν μέσα στο χώρο της Εκκλησίας μας. Οι λέξεις που τελευταία μου επαναλάμβανε συχνά ο πιο ηλικιωμένος Κερασιώτης που εκοιμήθη πέρυσι ήταν : “η αγάπη μας λείπει , δεν έχουμε αγάπη εμείς οι ζηλωτές”. Ας περισσεύση λοιπόν πρώτα η δική μας αγάπη. Ο πόνος και η φροντίδα , η ανάγκη και η προσευχή για να μείνη ανέγγιχτο από την εξέλιξη και τις διευκολύνσεις το “άβατο” του Περιβολιού της Παναγίας , η Αθωνική έρημος , συνέχουν τους περισσότερους Μοναστές της Κερασιάς. Για αυτό παρακαλούν και αναπέμπουν θερμές προς τον Κύριο δεήσεις μαζι με την ευχή “υπέρ της των πάντων ενώσεως” που προϋποθέτει ταπείνωση πολλήν αγάπη και τον φωτισμο του Πνεύματος του Αγίου διά πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου , της Μητέρας όλων μας.

Κερασιά Άγιον Όρος

Ιερομόναχος Θεολόγος