Τελικά η ακριβής διατύπωση του Αντώνη Λιάκου είναι χειρότερη από αυτή που μεταδόθηκε

1. Γράφει επί λέξη ότι «Δεν μπορεί να αποκλειστεί η Τουρκία από τα όποια κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου».
Δηλαδή διευρύνει την όχι την σφαίρα επιρροής και ζωτικών συμφερόντων της Τουρκίας, αλλά την σφαίρα από την οποία δικαιούται να εκμεταλλευτεί τους πόρους σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο. Πάρτε τώρα τη Μεσόγειο, χωρίστε την σε Ανατολική (με κεφαλαίο παρακαλώ) και σε Δυτική, και δώστε την Ανατολική στην Τουρκία για να είναι ευχαριστημένος ο Αντώνης Λιάκος, πρόεδρος του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ), που ίδρυσε ο Σημίτης και τον έθεσε επικεφαλής. Άκου εκεί "τα όποια κοιτάσματα"!

2. Περιγράφει για την Κύπρο ότι «έχει ιδιαίτερες ευθύνες», εκφράζοντας έτσι την πικρία του για την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν το 2004 (μεγάλο απωθημένο για Σημιτικούς / ΓΑΠικούς / Ντορικούς, και άλλους - ακόμα δεν το χώνεψαν), για την ανακήρυξη ΑΟΖ που έκανε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, για τις διμερείς συμφωνίες της Κύπρου με Αίγυπτο, Ισραήλ και Λίβανο, και γενικά για την εκκίνηση του θέματος περί ΑΟΖ.
3. Χρησιμοποιεί σειρά επιθέτων και χαρακτηρισμών, ως συνήθως. Προσέξτε κάτι. Αυτοί οι καθηγητάδες που μας παριστάνουν τους επιστήμονες, κατά 90% ο δημόσιος λόγος τους απευθύνεται στο ΘΥΜΙΚΟ και όχι στο λογικό. Αυτό είναι σαφές και το έχω παρατηρήσει και σε άλλους. Δεν περιγράφουν γεγονότα, χαρακτηρίζουν τα πράγματα και τις καταστάσεις. Με ελάχιστη διαφορά από τους οπαδούς των ποδοσφαιρικών ομάδων. Ας τα δούμε
α. «ευγενής μας τύφλωσις»
β. «μοιραία μέρα».
γ. αιρετική και περιθωριακή φωνή (δήθεν η δική του)
δ. «έωλη συμμαχία»
ε. «τυχοδιωκτική συμμαχία»
στ. «μπλέκουμε»
ζ. «πολιτική αυτοχειριασμού»
η. «καταδικασμένες να ζουν μαζί»
θ. «βγάζει η μία τα μάτια της άλλης».
ι. «το πλήρωσαν ακριβά».
Όλες αυτές οι εκφράσεις μέσα σε μία μόνο παράγραφο! Αποσκοπούν στην συναισθηματική εγρήγορση του αναγνώστη. Κινητοποιούν το θυμικό. Ξεσηκώνουν οπαδικά φρονήματα, μανιχαϊσμό.
Δεν είναι τυχαίο ότι τον Ιανουάριο του 2007 όταν ο ίδιος κύριος Αντώνης Λιάκος, ως μέντορας της Μαρίας Ρεπούση και ως επικεφαλής της σχολής του ιστορικού αναθεωρητισμού έγραψε το πρώτο άρθρο να υπερασπιστεί το βιβλίο Ιστορίας της Στ' Δημοτικού, ο τίτλος του άρθρου αναφερόταν σε «ψυχωτκές αντιδράσεις» και ολόκληρη η πρώτη παράγραφος εξηγούσε πώς αντιδρούν οι ψυχοπαθείς όταν κάτι δεν τους αρέσει.
Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας βάφτιζε όλους τρελούς!

Ανδρέας Σταλίδης

Δεν ξερουμε οι κρεμαλες για ποιους προοριζονται αλλα αυτος την χρειαζεται!