Ποια είναι τα Τυφλά Σημεία του Μητροπολίτου Ναυπάκτου στο Ουκρανικό;

του Ελευθέριου Ν. Κοσμίδη, Contributor Editor
αρθρογραφεί για katanixi.gr

Όλοι μας ανεξαιρέτως έχουμε οπτικά τυφλά σημεία (blind spots), σημεία δηλαδή που δυσκολευόμαστε να δούμε. Για παράδειγμα όταν οδηγούμε και κοιτάζουμε μέσω του καθρέπτη, κάποια σημεία δεν φαίνονται, ενώ άλλα είναι πιο κοντά από όσο εμείς βλέπουμε ότι είναι.
Συνεπώς έχουμε τυφλά σημεία, στα οποία ενώ κάτι βρίσκεται εκεί, εμείς δεν μπορούμε να το δούμε ή το βλέπουμε διαφορετικά από ότι είναι. Προκύπτει, λοιπόν, ένα χάσμα ανάμεσα σε αυτό που νομίζουμε πως είναι εκεί και σε αυτό που πραγματικά είναι εκεί.
Όπως υπάρχουν οπτικά τυφλά σημεία, με τον ίδιο τρόπο υπάρχουν ψυχολογικά τυφλά σημεία, τα οποία μπορεί να μην καταλαβαίνουμε πως τα έχουμε, γιατί εξ΄ορισμού δεν μπορούμε να τα δούμε από μόνοι μας, αλλά επιδρούν σημαντικά στο πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας και φυσικά το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας.
Στις σελίδες του βιβλίου «Τυφλά σημεία» της δόκτορος Madeleine L. Van Hecke (κλινική ψυχολόγος και λέκτορας στο North College στο Νάπερβιλ του Ιλινόις) διαβάζουμε πως η λογική και η ορθή κρίση χαρακτηρίζει τον ανθρώπινο νου σε ποσοστό ογδόντα με ενενήντα τοις εκατό των περιπτώσεων. Τι γίνεται, όμως, με τις υπόλοιπες περιπτώσεις, όταν σπεύδουμε να βγάλουμε συμπεράσματα, όταν δε δίνουμε στον εαυτό μας το χρόνο να σκεφτεί διεξοδικά κάποια κατάσταση ή όταν βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;
Σε αυτό το βιβλίο, η κλινική ψυχολόγος Madeleine L. Van Hecke επεξηγεί πώς οι γκάφες δεν είναι απλώς περιστατικά, κατά τα οποία συμπεριφερθήκαμε «τόσο ανόητα!», και αποδίδει τις πράξεις αυτές σε τυφλά σημεία – σε στιγμιαία σφάλματα που συμβαίνουν όταν κάποιο πλεονέκτημά μας στρέφεται εναντίον μας και γίνεται το μεγαλύτερο μειονέκτημα.
Σελίδες με παραδείγματα και τακτικές για να καταπολεμάμε εκείνες τις στιγμές που λέμε «Αν είναι ποτέ δυνατόν!», το βιβλίο «Τυφλά Σημεία» είναι ένα πνευματώδες αντίδοτο στις αβάσιμες σκέψεις.
Μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τα τυφλά μας σημεία, να διευρύνουμε τους δημιουργικούς μας ορίζοντες, να επιλύουμε ουσιαστικά τα προβλήματά μας και να τα βγάζουμε πέρα με τα εκνευριστικά τυφλά σημεία των άλλων.
 
Η περίπτωση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου
Στην περίπτωση του Μητροπολίτου Ναυπάκτου έχουμε κάποια δεδομένα:
Δεδομένη η σπάνια θεολογική του κατάρτιση.
Δεδομένη η αξέχαστη προσωπική του εμπειρία, στην ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου, η αρθρογραφία του και τελικά το βιβλίο του.
Δεδομένος και ο έλεγχος του απέναντι στον Οικουμενισμό.
 

Τι όμως “βλέπει” όλος ο κόσμος και δεν βλέπει ο ίδιος ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου;
Ο κόσμος βλέπει: Έναν Ιεράρχη που δεν ήταν το ίδιο αποφασιστικός μπροστά στην αίρεση όσο μπροστά στο Σχίσμα. Ατυχώς αναποφάσιστος κατά και αποφασιστικός υπέρ του ίδιου προσώπου, του Οικουμενικού Πατριάρχου.
Ο κόσμος βλέπει: έναν Ιεράρχη που συντάσσεται με τον ελεγχόμενο ως αιρεσιάρχη, και δεν κρατά ίσες αποστάσεις από τη Μόσχα και το Φανάρι, από τον μεν για την φιλοδοξία της Τρίτης Ρώμης και τον Οικουμενισμό και από τον δε για τη φιλοδοξία του να κατασταθεί Πάπας της Ανατολής και τον Οικουμενισμό.
Ο κόσμος βλέπει: Έναν Ιεράρχη να απολαμβάνει à la carte τιμές ως εισηγητής σε διδακτορικά προγράμματα πολυτελείας.
Ο κόσμος βλέπει: πως ο Άγιος Ναυπάκτου πραγματοποίησε γενναία κυβίστηση και έχει ησυχάσει το κεφάλι του. Το Κολυμπάρι και το Ουκρανικό έχουν σχέση μητέρας και κόρης αντίστοιχα.
Η παρασιώπηση του Κολυμπαρίου και η συμμαχία με τον πρωταγωνιστή της Οικουμενιστικής λαίλαπας, δεν κρύβουν την αγωνία.
Οι υπερωρίες και τα διαβάσματα προπαγανδιστικών κοσμικών βιβλίων, για να αποφανθεί Ορθόδοξος θεολόγος για την νομιμοποίηση της Κολυμπάρειας εκκλησιολογίας του πρώτου άνευ ίσων, δεν κρύβουν τον πανικό.
Στο τέλος όλοι λόγο θα δώσουμε μόνο στο Θεό.
Το άσπρο της ομολογίας μαύρο της προδοσίας δε γίνεται
πηγή