ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ, ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΑΥΤΗΣ

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2019 τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εμφανίζουν μία ιστορική απόφαση του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων που έχει σχέση με την «αναγραφή του θρησκεύματος στους τίτλους σπουδών» και ειδικότερα με την απόφαση να τερματίσει εις το εξής την αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας «στα στοιχεία που τηρούνται στο σχολείο και στους τίτλους και πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς και στο πληροφοριακό σύστημα «myschool»».

Επειδή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ειδικότερα το Υπουργείο Παιδείας έχει ήδη  «δρομολογήσει την τροποποίηση των κείμενων ρυθμίσεων προκειμένου να μην αναγράφονται πλέον το θρήσκευμα και η ιθαγένεια…» [1] κρίνεται αναγκαία η κατάθεση αυτής της ερώτησης που ως άμεσο αποδέκτη έχει τους πρώτους και δεύτερους συμβούλους της κ. Νίκης Κεραμέως και έμμεσα όλους τους συμβούλους όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης εν Ελλάδι.

Πώς είναι δυνατόν σεβόμενοι τη διαφορετικότητα να υπηρετήσουμε τον μαθητή όταν η ταυτότητά του μάς είναι μη ορατή, δηλαδή άγνωστη; Τι είδους σεβασμός είναι αυτός; Πώς ο εκπαιδευτικός θα πολεμήσει «κάθε είδους διάκριση» σεβόμενος τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των μαθητών του όταν δεν διακρίνει την ταυτότητά τους, και πάλι, πώς θα υπηρετήσει το νόμιμο θέλημα των Γονέων και Κηδεμόνων για αγωγή των τέκνων τους σύμφωνα με τις φιλοσοφικές και θρησκευτικές τους πεποιθήσεις όταν η γνώση της ιδιαίτερης ταυτότητά τους είναι απαγορευμένη; Πώς γίνεται κύριοι Σύμβουλοι Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΣΕΠ1) να πραγματωθεί ο Στόχος που δήλωσε η Υπουργός Παιδείας: «Στόχος μας στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων είναι να καλλιεργούμε διαρκώς ένα σχολικό περιβάλλον γνώσης, ελεύθερο, δημιουργικό, χωρίς αποκλεισμούς» [1], όταν αποκλείουμε τον παιδαγωγό α) από την ελεύθερη πρόσβασή του στα «στοιχεία» των μαθητών του ώστε με ειδική γνώση αλλά και επίγνωση (ενν. της ιδιαίτερης πολιτισμικής ταυτότητας όλων των μαθητών του), να κάνει ορθολογική διαχείριση - καλλιέργεια των ιδιαίτερων στοιχείων τους προς ενίσχυση της πατρογονικής τους ταυτότητας, όλων των φιλοξενούμενων «μεταναστών» που «προσμένουν του γυρισμού τη μέρα»;

Αγαπητοί σύμβουλοι που τον καιρό αυτό προσφέρετε τις χρηστές υπηρεσίες σας στην κ. υπουργό,

Στο εν λόγω ποίημα με τίτλο «Μετανάστες» ο Μπ. Μπρέχτ γράφει συμβουλευτικώ τω τρόπω. Ας ακούσουμε προσεκτικά τι λέει σε όλους μας: «Λαθεμένο μού φαινόταν πάντα το όνομα που μας δίναν: «Μετανάστες». Θα πει, κείνοι που άφησαν την πατρίδα τους. Εμείς, ωστόσο, δεν φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη…. Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία. Έτσι, απομένουμε δω πέρα, ασύχαστοι, όσο μπορούμε πιο κοντά στα σύνορα, προσμένοντας του γυρισμού τη μέρα, καραδοκώντας το παραμικρό σημάδι αλλαγής στην άλλη όχθη, πνίγοντας μ’ ερωτήσεις κάθε νεοφερμένο  χωρίς τίποτα να ξεχνάμε, τίποτα ν’ απαρνιόμαστε» (Μπ. Μπρέχτ, Ποιήματα, μτφρ. Μάριος Πλωρίτης, Θεμέλιο) («Φάκελος μαθητή» της Ε΄ Δημοτικού, σελ. 80.

Εάν τα παραπάνω ερωτήματα είναι τουλάχιστον λογικά, το παράλογο είναι στην απαγόρευση. Συνεπώς, οι απαντήσεις προσδίδουν και την κατεύθυνση. Των εκπαιδευτικών. Το Υπουργείο επέλεξε την άτυπη Αρχή ΑΠΔΠΧ. Ούτε ένα θεσμικό όργανο με απήχηση καθολική και δεσμευτική. Ούτε καν μια διαβούλευση. Τόση δημοκρατία! Για όσους πίστευαν ότι κάτι θα αλλάξει. Και η επέλαση συνεχίζεται. Είτε με συμβούλους είτε άνευ. 

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ

Εκπαιδευτικός ΠΕ11

1*