Την περίοδο του 15Αυγούστου ψάλλεται η Μεγάλη και η Μικρή Παράκληση εναλλάξ. Ο Μικρός Παρακλητικός Κανόνας αποτελεί ποίημα του αγίου Θεοφάνη του Γραπτού (9ο αι), ενώ τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα συνέθεσε ο αυτοκράτορας της Νίκαιας Θεόδωρος Δούκας Λάσκαρης (1222-1258).
Η προ της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ένταξις των ακολουθιών του Μικρού και Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στη λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, εξηγείται από το γεγονός ότι το περιεχόμενο των κανόνων αυτών εξυμνεί θεομητορικά θέματα και απευθύνεται ικετευτικώς προς την Θεομήτορα.
Κεντρικό νόημα των ψαλομένων παρακλήσεων είναι από τη μία η αναγνώριση της απελπισίας για το είναι του ανθρώπου και όλα όσα συνεπάγεται η ανθρώπινη αδυναμία και από την άλλη, η ελπίδα στο Θεό και τις πρεσβείες της Θεοτόκου.
Ο υμνογραφικός λόγος είναι σαφής: «Τα νέφη των λυπηρών έκάλυψαν την άθλίαν μου ψυχήν και καρδίαν, και σκοτασμόν έμποιουσι μοι, Κόρη…». Ωστόσο από το: «όδυνηρώς κράζω σοι..» ο λόγος καταφεύγει στο: «Και που λοιπόν άλλην εύρήσω άντίληψιν; που προσφύγω;που δε και σωθήσομαι; τίνα θερμήν έξω βοηθόν, θλίψεσι τον βίου και ζάλαις οίμοι κλονούμενος;...». Πρόκειται για την χαρμόσυνη όψη των ημερών του Αυγούστου στην προοπτική πάντα του σωτηριολογικού έργου του ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου και το μοναδικό ρόλο της Θεοτόκου σε όλο το σχέδιο της σωτηρίας. Ο Ψαλτικός Χορός των Μοναζουσών του Ιερού Κοινοβίου Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Ορμύλιας ψάλει την α΄και γ΄ωδή από τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου