Ρώμη, έτος 258 μ.Χ.
Βρισκόμαστε στα χρόνια του αυτοκράτορος Βαλεριανού, ο οποίος στην αρχή αγαπούσε τους Χριστιανούς, ύστερα, όμως, η αγάπη του μετατράπηκε σε μίσος και διωγμό και χτύπησε τον πάπα Ξήστο (Sixtus), έλληνα από Αθήνα και τον αρχιδιάκονό του, τον Λαυρέντιο.
Ο Άγιος Αμβρόσιος, επίσκοπος Μιλάνου, ο οποίος έγραψε για το μαρτύριο τους, μας διηγείται ότι πρώτα συνελήφθη ο Πάπας.
Όταν ο Λαυρέντιος τον συνάντησε στον δρόμο προς στην φυλακή και το μαρτύριο, του είπε με δάκρυα:
«Πάτερ, πού πας χωρίς το παιδί σου; Ποια λειτουργία ετοιμάζεις χωρίς τον διάκο σου; Μήπως με βρήκες ανάξιο; Γιατί, αφού εσύ με χειροτόνησες, δεν θες να χύσω και εγώ το αίμα μαζί σου για τον Χριστό;»
Και πάλι ο Άγιος Αμβρόσιος μας λέει ότι ο Πάπας έτσι του απάντησε:
«Όχι, παιδί μου, δεν σε εγκαταλείπω. Μεγαλύτερος αγώνας σε περιμένει. Εμείς οι γέροι επειδή δεν έχουμε πιά δυνάμεις θα έχουμε ένα ελαφρό αγώνα αλλά εσύ, που είσαι νέος και γεμάτος δυνάμεις, σε περιμένει ένδοξος και μεγαλύτερος αγώνα. Οπότε μην κλαίς, σε τρεις μέρες ο διάκος θα ακολουθήσει τον ιερέα»
Έτσι αφού αντάλλαξαν τον άγιο ασπασμό της ειρήνης ο Πάπας του είπε να δώσει όλους τους θησαυρούς της Εκκλησίας στους φτωχούς.
Ο Πάπας μαρτύρησε με αποκεφαλισμό.
Οι στρατιώτες ακούγοντας τους δυο να μιλάνε για θησαυρούς συνέλαβαν και τον Λαυρέντιο και τον έφεραν μπροστά στον αυτοκράτορα.
Ο αυτοκράτορας του διέταξε να δώσει σε αυτόν όλους τους θησαυρούς και ο Λαυρέντιος του ειπε:
«Δως μου τρεις μέρες και θα σου φέρω όλους τους θησαυρούς της Εκκλησίας».
Ο Βαλεριανός συμφώνησε.
Και μετά τρεις μέρες , παρουσιάστηκε πάλι ο Λαυρέντιος με μεγάλο όχλο (τυφλούς, ανάπηρους, αρρώστους κτλ) και του ειπε:
«να, αυτοκράτορα, ο αιώνιος θησαυρός της Εκκλησίας!»
Και θυμωμένος ο αυτοκράτορας διέταξε την θανατική ποινή πάνω σε σιδερένια σχάρα.
Και πάλι ο Αμβρόσιος μας λέει ότι ο Λαυρέντιος με ειρωνεία είπε στον αυτοκράτορα:
«να με γυρίσεις από την άλλη πλευρά επειδή απ’αυτή ψήθηκα».
Και έτσι παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Θεού στις 10 Αυγούστου 258.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου