ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

 

Τι διάολο  γύρευαν Κρητικοί, Κωνσταντινουπολιτες, Κύπριοι κι οι άλλοι εθελοντές, να πολεμάν Βουλγάρους στη Μακεδονία;
*"«Εμπρός παιδιά! Για την Κρήτη!» φώναξε ο Ταγματάρχης μας, και σηκώθηκε όρθιος με το ξίφος στο χέρι.
«Για την Πόλη!» απάντησε ο εθελοντής Κενάνογλου, που ήταν Πολίτης και δεν άντεχε ν’ ακούει μόνο για την Κρήτη, και πετάχτηκε μπροστά.
«Τζιαι για την Κύπρον μας!» φώναξε κι ο Σαββίδης, φοιτητής από την Κύπρο, και όρμησε κι αυτός.
Και αμέσως σηκωθήκαμε και οι υπόλοιποι."

*Το απόσπασμα προέρχεται από το μνημειώδες έργο του Fotis Sarantopoulos" Εμπρός δια της λόγχης ", που αφορά τους Βαλκανικούς πολέμους 1912 - 1913. 
 
Πρόκειται για στιγμιότυπο της Μάχης του Κιλκίς - Λαχανά που διεξήχθη το τριήμερο 19 - 21 Ιουνίου του 1913 μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων και αποτελεί την αιματηροτερη της σύγχρονης ιστορίας στον Βαλκανικό χώρο.
Περίπου 15.000 νεκροί κι από τις δύο πλευρές, δηλαδή περίπου 5000 την ημέρα.
Οι μισοί ήταν Έλληνες.
Και οι περισσότεροι εθελοντές, όχι από όλες τις περιοχές της πολύ μικρής Ελλάδας, μα από όπου υπήρχε τότε Ελληνισμός.
Τι τους έσπρωξε να πάνε να σκοτωθούν για τη Μακεδονία;
Μυστήριο πράμα...
Το μνημείο που έχει στηθεί στο δεξί σημείο της τότε ελληνικής παράταξης, είναι του γλύπτη Α. Παναγιωτακη.
Είναι το πιο ζωντανό "μάρμαρο" που έχω δει.
Η Δόξα δεν αγκαλιάζει απλά τον "θνησκοντα οπλίτη"
Του δίνει το στερνό φιλί της μάνας...