“Ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν αταξίδευτο..” έλεγε εκείνο το πασίγνωστο παιδικό τραγούδι.
Η τρυφερή αυτή φωτογραφία του Στέφανου Μαλικόπουλου, στον Πόρο του 1947, μας ταξιδεύει στην εποχή της αθωότητας.
Όταν στα μάτια του αγοριού το μικρό του καραβάκι, γεμάτο όνειρα και ελπίδες, ξεκινά για τις ανοιχτές θάλασσες της ζωής.
Στέφανος Μαλικόπουλος, Πόρος 1947
1 σχόλιο:
Μετά κατλαβαίνει οτι κάποιος πρέπει να φαγωθεί....παίζωντας τις μουσικές καρέκλες,αλλα τα όνειρα....όνειρα,
(on ira, πουλιά μου ταξιδιάρικα,
πούλεγε καιο...Τσοντασέν, που τον θυμήθηκα τώρα...).
Χαμός...πάω να πάρω τα χάπια μου.
Δημοσίευση σχολίου