Δίκαια η κατηγορία των Ρώσων για τον Φαναριώτικο "Παπισμό της Ανατολής". --Όμως οι Ρώσοι για την κύρια αίρεση του Οικουμενισμού, "τσιμουδιά"!

Η γνώμη των τεσσάρων αγιορείτικων Μονών μαρτυρία ιδεολογικής ομοφροσύνης με την αιρετική-σχισματική διδασκαλία του Φαναρίου!

Υπέρ της ενότητας της Ρωσικής Εκκλησίας

Share the post "Μαρτυρία μιᾶς δυναμικῆς ἰδεολογικῆς ὁμοφροσύνης μὲ τὴν αἱρετικὴ, τὴ σχισματικὴ καὶ τὴν ὑπερεθνικὴ διδασκαλία τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἡ γνώμη τῶν τεσσάρων ἁγιορειτικῶν Μονῶν"

• Στο άρθρο, το οποίο ανάρτησε η ιστοσελίδα “radonezh.ru“, ο Πρωθιερέας Ανδρέας Νόβικοφ αναφέρεται ειδικότερα στην κατάσταση στο Άγιο Όρος, η οποία διαμορφώθηκε εξαιτίας των αντικανονικών ενεργειών της Κωνσταντινουπόλεως στην Ουκρανία. 

     Δὲν εἶναι μυστικὸ ὅτι βαρὺ κτύπημα (νὰ τὰ ποῦμε ἔτσι) ὄχι μόνο διὰ τὰ τέκνα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας, ἀλλὰ καὶ διὰ τοὺς ζηλωτὲς τῆς Ὀρθοδοξίας παντὸς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀποτέλεσε ἡ καιροσκοπικὴ καὶ ἀνεκτικὴ θέση πλειοψηφίας τῶν Ἱερῶν Καθιδρυμάτων, τοῦ ἀνέκαθεν εὐλαβουμένου ἀπὸ τὸ ἐκκλησίασμα Ἁγίου Ὄρους ὡς πρὸς τὰ ἐπακολουθήσαντα ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Αὐγούστου τοῦ 2018 τερατουργήματα τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως διὰ τὴν ἀναγνώριση τοῦ οὐκρανικοῦ σχίσματος καὶ τὴν πλήρη μὲ τοὺς σχισματικοὺς ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία καὶ ἑνότητα, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς λειτουργικῆς.
     Τὸ πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως παραβίασε κατάφωρα κάθε κανονικὴ καὶ ἠθικὴ ἀρχὴ καὶ δὲν προέβη σὲ «νομιμοποίηση» τοῦ σχίσματος, ἀλλὰ ὥρμησε τὸ ἴδιο στὸν ἀθέμιτο σχισματικὸ κρημνὸ μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν κοσμικῶν διωκτῶν  τῆς δεινοπαθούσης ἐν Οὐκρανίᾳ Ἐκκλησίας, συγκαλύπτον τὶς καταλήψεις τῶν Ἱερῶν Ναῶν, τοὺς ξυλοδαρμοὺς καὶ ὕβρεις κατὰ τῶν κληρικῶν καὶ πιστῶν ἀπὸ μέρους τῶν μαχομένων σχισματικῶν, μὲ τὴν εἰσπήδηση στὴν καρδιὰ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας καὶ τὴ δικαιολογία τῶν παρανομιῶν αὐτοῦ μὲ τὴν κήρυξη τῆς δογματικῆς αἱρέσεως τοῦ «παπισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς»: μιᾶς ἀλλοτρίου ψευδοδιδασκαλίας περὶ ἀρχηγίας τοῦ Κωνσταντινουπόλεως ἐφ’ὅλου τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλονότι, τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας, καὶ ἀνυποστάτων δικαιωμάτων τοῦ δικάζειν καὶ ἀναιρεῖν τὶς κρίσεις, τοῦ δεσμεύειν καὶ λύειν εἰς ὅλες τὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες.
     Ἐπίσης, ἡ καταπατήσασα τὴν ἀπὸ τὸν Κύριο στὴν Ἁγία Γραφή (Α΄ Τιμ. 3.2) θεσπισθεῖσα καὶ στοὺς ἱεροὺς κανόνες κατοχυρωθεῖσα ἀρχὴ τῆς μονογαμίας πρεσβυτέρων καὶ διακόνων Σύνοδος τοῦ πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἐπέτρεψε τὴ διγαμία τοῦ ἐγγάμου κλήρου, ἀκολουθοῦσα οὕτως τὴν αἰσχρὴ πορεία τῶν σχισματικῶν-ἀνακαινιστῶν τῆς δεκαετίας τοῦ 1920 καὶ βλέπουσα προφανῶς ἑαυτὴ ὑπεράνω ὄχι μὸνο τῶν θεσπισασῶν τοὺς ἱεροὺς κανόνες Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀλλὰ καὶ Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος λάλησε διὰ τοῦ στόματος τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου.
     Λύπη καὶ ἀπορία προκάλεσε στὸν Ὀρθόδοξο λαὸ τὸ ἴδιο τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ Ἁγιορείτικη κοινότητα, κῦρος τῆς ὁποίας ἑδράζετο κυρίως ἐπὶ τῆς πεποιθήσεως διὰ τὴ μόνιμη ἀφοσίωση αὐτῆς στὰ δόγματα καὶ τοὺς κανόνες τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄχι ἁπλῶς συνέχισε τὴ μνημόνευση καὶ τὴν ἀναγνώριση ὡς προκαθημένου αὐτῆς τοῦ φανεροῦ τῶν αἱρέσεων διδασκάλου καὶ ἀρχισχισματικοῦ Βαρθολομαίου, ὁ ὁποῖος, μετὰ τὴν ἕνωση μὲ τὴν ἀναθεματισμένη κοινότητα, ἀπώλεσε τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκαλεῖται Ὀρθόδοξος πατριάρχης, ἀλλὰ ἔμεινε ἀδιάφορος

η συνέχεια