Η ΧΑΛΚΗ ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Του  Γ. Παπαδόπουλου- Τετράδη
«Κοιτάξτε νὰ τὰ βρεῖτε». Αὐτὴ ἦταν ἡ προτροπὴ τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα πρὸς τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση πρὶν τὴν ἐπίσκεψη Τσίπρα. Καὶ αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ προτροπὴ βρίσκεται πίσω ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀπὸ τὴ δημοσιότητα ἰδιαίτερη συνομιλία 2,5 ὡρῶν ποὺ εἶχαν Τσίπρας καὶ Ἔρντοαν στὴν Ἄγκυρα. Ἡ Χάλκη ἦταν ἡ στάχτη στὰ μάτια. 

 Κατ᾽ ἀρχάς, ἡ σχολὴ τῆς Χάλκης δὲν εἶναι ἑλληνοτουρκικὸ θέμα. Εἶναι διεθνές, ἀφορᾶ στὸ διεθνὲς δίκαιο τοῦ σεβασμοῦ τῆς θρησκευτικῆς πίστης, τῆς λειτουργίας καὶ τῆς ἐλεύθερης ἄσκησής τους. Θυμίζουμε ὅτι γιὰ τὴ Χάλκη εἶχαν παρέμβει στὴν Ἄγκυρα ἐπίσημα ὁ πατέρας καὶ ὁ υἱὸς Μπούς. Ἐκτὸς ἑλληνοτουρκικῶν. 

Τὰ πάγια ζητήματα τῆς τουρκικῆς ἐπιθετικότητας σὲ στεριά, ἀέρα καὶ θάλασσα παρέμειναν ὡς ἔχουν. Δὲν ὑπῆρξε καμιὰ πρόοδος καὶ καμιὰ συμφωνία. Τὰ μέτρα οἰκοδόμησης ἐμπιστοσύνης ποὺ ἀναγγέλθηκαν χαμηλόφωνα ἰσχύουν ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου! Οἱ ἐπιτροπὲς ποὺ τὰ χειρίζονται ὑπάρχουν, καὶ ἄλλοτε λειτουργοῦν, ἄλλοτε ὄχι, ἀνάλογα μὲ τὸ κλίμα μεταξὺ τῶν δύο χωρῶν. Στὴν πράξη, τὰ μέτρα, λειτουργοῦν σὲ τρία βασικὰ ἐπίπεδα: Σὲ χαμηλὸ μεταξὺ διπλωματῶν καὶ στρατιωτικῶν, σὲ ὑψηλὸ μεταξὺ ὑπουργῶν Ἐξωτερικῶν καὶ Ἄμυνας καὶ σὲ ἀνώτατο μεταξὺ τῶν δύο ἡγετῶν. Κανένα ἐπίπεδο δὲν ἔχει κατορθώσει νὰ λύσει ἐμπράκτως κανένα ἀπὸ τὰ ζητήματα ποὺ ταλαιπωροῦν τὶς δύο χῶρες. Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή: Τὰ ζητήματα εἶναι ἕνα: Ἡ τουρκικὴ ἐπιθετικὴ ἀμφισβήτηση τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας. Τὸ θέμα τῆς μουσουλμανικῆς μειονότητας τῆς Θράκης παραμένει ἀκανθῶδες ἐξ αἰτίας τῆς εὐθείας ἀνάμιξης τῆς Τουρκίας στὴ διαχείριση καὶ ποδηγέτηση τοῦ μὴ χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ, μὲ διασπαστικὴ κατεύθυνση γιὰ τὴ Θράκη. Δηλαδή, μὲ κατεύθυνση τὴν ἐπίσημη δημιουργία μειονότητας, ἔτσι ὥστε νὰ ἐγερθοῦν ἀπαιτήσεις ἀντίστοιχες μὲ ἐκεῖνες στὴν Κύπρο.

 Στὸ παραπάνω θέμα ὄχι ἁπλῶς δὲν σημειώθηκε πρόοδος, ἀλλὰ ἀντιθέτως ὁ Ἔρντοαν ἤγειρε εὐθέως θέμα μουφτήδων ὡς ἀντάλλαγμα γιὰ τὴ λειτουργία τῆς σχολῆς τῆς Χάλκης! Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, τίποτε δὲν κέρδισε, οὔτε κὰν στὰ λόγια, ἡ πρωθυπουργικὴ ἀντιπροσωπεία στὰ θέματα τήρησης τῶν συνθηκῶν γιὰ τοὺς λίγους ἐναπομείναντες Ἕλληνες τῆς Ἴμβρου, τῆς Τενέδου καὶ τῆς Κωνσταντινούπολης, ποὺ ἔχουν χάσει καὶ τὰ πολιτικὰ καὶ μορφωτικὰ δικαιώματά τους, ἀλλὰ καὶ τὶς περιουσίες τους ἀπὸ τοὺς ἀπαλλοτριωτικοὺς νόμους ποὺ φέρνει κάθε τόσο ἡ τουρκικὴ κυβέρνηση. Καὶ οἱ ὁποῖοι δὲν τολμοῦν νὰ μιλήσουν, ἀπροστάτευτοι σὲ ἕνα κράτος- τρομοκράτη. Ἀλλά, δὲν κέρδισε τίποτε καὶ σὲ θέματα ἐφαρμογῆς διεθνοῦς δικαίου ἡ πρωθυπουργικὴ ἀντιπροσωπεία. Ἀντιθέτως, εἰσέπραξε χωρὶς νὰ ἀντιδράσει, κι αὐτὸ εἶναι τὸ ἐπικίνδυνο, τὴν ἀπαίτηση τῆς Τουρκίας νὰ χαρακτηρίσει τρομοκράτες ὄχι μόνο τοὺς 8 Τούρκους ἀεροπόρους ἀξιωματικούς, ἀλλὰ καὶ τοὺς Κούρδους ποὺ ὑφίστανται τὴν τουρκικὴ μπότα, τοὺς Τούρκους κομμουνιστὲς καὶ ὅσους ἡ δικτατορία Ἔρντοαν χαρακτηρίζει ὑποστηρικτὲς τοῦ Γκιουλέν. Ἀκόμα καὶ ἐντὸς Ἑλλάδας!


 Τέλος, ἡ τουρκικὴ πλευρὰ ἔμεινε ἀμετακίνητη στὶς ἀπαιτήσεις της νὰ ἐξισωθεῖ κυριαρχικὰ ἡ τουρκοκυπριακὴ μειονότητα μὲ τὴν πλειοψηφία τῶν Κυπρίων καὶ νὰ παραμείνει ὁ Ἀττίλας στὸ Νησί. Ἀντιθέτως, δὲν ἀκούσαμε τίποτε γιὰ τὰ μείζονα θέματα τῆς ἐνέργειας. Δηλαδὴ γιὰ τοὺς ἀγωγοὺς ποὺ ἀπὸ τὴν Τουρκία θὰ περνᾶνε στὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ καταλήγουν στὴν Κεντρικὴ Εὐρώπη. Καὶ γιὰ τὴν ἐκμετάλλευση τῶν ὑποθαλάσσιων ἐνεργειακῶν ἀποθεμάτων ποὺ ἐμπίπτουν στὴν ἑλληνικὴ ΑΟΖ καὶ τὴν ὁποία ἀμφισβητεῖ ἡ Ἄγκυρα, ἐνῶ δὲν τολμάει νὰ ὁριοθετήσει ἡ Ἀθήνα! Καὶ ἐπ’ αὐτοῦ δὲν ἀκούσαμε λέξη ἀπὸ τὸν πρωθυπουργὸ γιὰ τὴ διαρκῆ ἀμφισβήτηση τοῦ Καστελόριζου, ποὺ ἅπτεται ἀκριβῶς τῆς ὁριοθέτησης τῆς ΑΟΖ, ποὺ μπλοκάρει τὴν ἔξοδο τῆς Τουρκίας σὲ ὅλη τὴν περιοχὴ δυτικὰ τῆς Κύπρου καὶ ἀνατολικὰ τς Κρήτης. Ἐνῶ, λοιπόν, ἀκούσαμε ὡραῖες χιλιοειπωμένες κουβέντες καὶ ἀπὸ τὶς δύο πλευρὲς γιὰ τὶς ἀπαιτήσεις τῆς Τουρκίας, ἀπὸ τὸν Ἔρντοαν, καὶ γιὰ τὶς ἑλληνικὲς ἐπικλήσεις στὸ διεθνὲς δίκαιο καὶ στὴν εἰρήνη, ἀπὸ τὸν κ. Τσίπρα, δὲν ἀκούσαμε λέξη γιὰ τὸ τί εἰπώθηκε γιὰ τὸ μεῖζον. Καί, συμπτωματικῶς, δὲν ἀκούσαμε λέξη γιὰ τὸ περιεχόμενο τῆς κοντὰ τρίωρης κατ᾽ ἰδίαν συζήτησης τῶν δύο στὸ παλάτι τοῦ Ἔρντοαν τοῦ Μεγαλομανοῦς. Διότι κανεὶς δὲν εἶναι τόσο ἀφελὴς ποὺ νὰ πιστεύει ὅτι οἱ δύο κλείστηκαν μόνο μὲ τοὺς διερμηνεῖς, γιὰ νὰ συζητήσουν τὰ τετριμμένα, ποὺ συζητᾶνε ἐδῶ καὶ 45 χρόνια οἱ ἡγέτες τῶν δύο χωρῶν, καὶ τὰ ὁποῖα ξέρουν πιὰ οἱ δημοσιογράφοι καλύτερα καὶ ἀπὸ τοὺς ὑπουργοὺς τῶν δύο χωρῶν. Καὶ καλύτερα ἀπὸ ὁρισμένους πρωθυπουργούς.

 Σ᾽ αὐτὸ τὸ κρίσιμο ἐρώτημα, δὲν εἶναι μόνο ἡ κυβέρνηση ποὺ δὲν ἀπαντᾶ. Δὲν εἶναι μόνο οἱ δημοσιογράφοι ποὺ δὲν ἐπιμένουν νὰ μάθουν. Εἶναι καὶ ἡ ἑλληνικὴ ἀντιπολίτευση, ποὺ δὲν ἐπιμένει νὰ μαθευτεῖ τίποτε παραπέρα! Καὶ ποὺ δὲν σηκώνει τοὺς τόνους. Γιατί καὶ ἡ ἀντιπολίτευση δὲν εἶναι ἀφελής. Ἐκτὸς ἂν εἶναι. Καὶ τῆς ἀρκεῖ νὰ καταμετρᾶ ἁπλῶς ἐρωτήματα γιὰ «μία ἐπίσκεψη χωρὶς καλὸ σχεδιασμό»! Ὅλα ἔχουν μία ἀπάντηση, ἂν σταθεῖ κανεὶς στὴν προτροπὴ τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα: «Κοιτάξτε νὰ τὰ βρεῖτε». Μία προτροπὴ ποὺ δὲν ἀπευθύνεται μόνο στὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση. Ἀλλὰ καὶ στὴν ἀντιπολίτευση. Γιατί εἶναι πολλὰ τὰ λεφτὰ καὶ πανάκριβα τὰ οἰκόπεδα τῶν ὑδρογονανθράκων. Ἀπευθύνεται, ὅμως, καὶ στὸν ἑλληνικὸ λαό. Ὁ ὁποῖος δίκαια θὰ ἀναρωτηθεῖ: Τί χάσαμε γιὰ νὰ βροῦμε μὲ τὴν Τουρκία; Ἤ, ἀκόμα πιὸ σωστά: Τί ἄλλο θὰ χάσουμε γιὰ χάρη τῆς Τουρκίας καὶ τῶν πάγιων προστατῶν της; Ἢ καλύτερα, «γιὰ χάρη τῶν ἡγετῶν μας»;