Ἐνθυμούμενοι τοὺς λεβέντες Κολοκοτρωναίους…

 

Ἐπεὶ δὴ τὸ ζήτημα τῆς  μνήμης μας εἶναι κάπως …ἀπροσδιόριστον…
Κι ἐπεὶ δὴ κάποιοι, κάποτε, μὲ ἐντολὲς ΕΛΙΑΜΕΠ (βλέπε καὶ βερέμη, τατσόπουλο καὶ ΣΚΑεΙ-γάιδαρο-  ἐπεχείρησαν νὰ μᾶς ἀλλοιώσουν τὸ ἱστορικὸ καὶ τὸ ἀντιληπτικόν μας ἐπίπεδον…
Κι ἐπεὶ δὴ βασικός σκοπός τους, κατὰ κύριον λόγο, ἦταν νὰ ἀποδομηθῇ ὁ Γέρος μας στὶς συνειδήσεις μας…
…εἴπαμε νὰ ἀναδημοσιεύσουμε ἕνα κείμενον ποὺ ἀπεδείκνυε τὶς μεθοδεύσεις τους μὰ καὶ  τὸ …ἦθος (;;;) τους.
Ἕνα λοιπὸν ἀπὸ ἐκείνα τὰ ἀφιερώματα τοῦ 2011 μόνον, γιὰ νὰ μὴν ξεχνᾶμε τὸ ποιοὶ ἔρχονται (ἐκ νέου) νὰ μᾶς …«ἀποσώσουν» ἀπὸ τὸν …«κακό μας ἑαυτό»!!!
Ἀλλως τε βενιζελικοὶ ἀπόγονοι τὴν διαφεντεύουν (καὶ) τὴν νουδουλάρα…


Πῶς θά ἦταν λοιπόν δυνατόν νά μήν θέλην τήν ἀπόλυτόν μας ὑποταγή;

Tὸ μάθαμε κι αὐτὸ διά στόματος Τατσοπούλου!!!
«Γιὰ τοὺς Κολοκοτρωναίους, ἡ κλεφτουριὰ εἶναι σύμπτωμα τῆς φτώχιας, ὄχι ἔνδειξις ἡρωϊσμοῦ!!!!» (περίπου 7ο λεπτό, 2ο ἐπεισόδιον.)
Γιὰ νὰ τὸ λές ἐσὺ κύριε Τατσόπουλε, κάτι θὰ «ξέρῃς»…
Ἀλλὰ σὲ ὅσα «ξέρεις», ἀποδείξεις δὲν εἴδαμε... Μόνον θεωρίες ἀκούσαμε…
Καπτὰν Τατσόπουλε, διάβασε καὶ κάτι πολύ ἐνδιαφέρον!!! (Ἐμεὶς μὲ ἀποδείξεις πᾶμε μόνον!!!) Τοῦ ἔστειλαν 20 μπινίσια γιὰ τοὺς Καπεταναίους κι ἕνα καπότο γιὰ τὸν ἑαυτόν του… Μὰ δὲν τά πῆρε καπτὰν Τατσόπουλε! Μήπως φαντάζεσαι γιατί; Μήπως γιατί χέστηκε γιὰ τὸ χρῆμα (καὶ τὰ καπότα) καὶ κοβόταν μόνον γιὰ τὴν ΛΕΥΤΕΡΙΑ του;
«3. Ἐγεννήθηκα εἰς τὰ 1770, Ἀπριλίου 3, τὴν δευτέραν τῆς Λαμπρῆς. Ἡ ἀποστασία τῆς Πελοποννήσου ἔγινε εἰς τὰ 1769. Ἐγεννήθηκα εἰς ἕνα βουνό, εἰς ἕνα δένδρο ἀποκάτω, εἰς τὴν παλαιὰν Μεσσηνίαν, ὀνομαζόμενον Ραμαβούνι.
Ὁ πατέρας μου ἦτον ἀρχηγὸς τῶν ἀρματολῶν εἰς τὴν Κόρινθον. Κάθεται ἐκεῖ 4 χρόνους. Ἀναχωρεῖ ἀπὸ τὴν Κόρινθον διὰ τὴν Μάνην . Ἔβγαινεν ἀπὸ τὴν Μάνην καὶ ἐκυνηγοῦσε τοὺς Τούρκους.
Εἰς τοὺς 79 ἦλθεν ὁ Καπετάμπεης μὲ τὸν Μαυρογένην, καὶ ἐρχόμενος ἔρριξεν εἰς τοὺς Μύλους καὶ Ἀνάπλι. Ἔστειλεν εἰς ὅλην τὴν Πελοπόννησον μπουγιουρτὶ (προσκυνοχάρτι), καὶ ἐπῆγαν καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν Καπετάμπεη εἰς τοὺς Μύλους.
4.Εἰς τὸν πατέρα μου ἔστειλε χωριστὸ μπουγιουρτί, νὰ ἐλθῆτε νὰ βγάλουμε τοὺς Ἀρβανίτες καὶ νὰ εὑρῇ ὁ ραγιὰς τὸ δίκιο του. Ὁ πατέρας μου ἐκίνησε μὲ χίλιους στρατιώτας, καὶ ἔπιασε τὰ Τρίκορφα, εἰς τὴν Τριπολιτσάν. Δὲν ἐπῆγεν εἰς τὸν Καπετάμπεη, διότι ἐφοβεῖτο.
Ὁ Καπετάμπεης ἐσηκώθηκεν ἀπὸ τοὺς Μύλους, ἐπῆρεν 6.000 ταγκαλάκια, καὶ τοὺς κλέφτες 3.000 καὶ ἐπῆγεν εἰς τὰ Δολιανά, Τριπολιτσὰ καὶ ἔρριξεν τὸ ὀρδί.
Ὁ πατέρας μου, σὰν ἦτον στὰ Τρίκορφα, τοῦ ἔστειλεν ὁ Καπετάμπεης νὰ πάγει σὲ δαύτονε, διὰ νὰ τὸν προσκυνήσει. Ὁ πατέρας μου ἀποκρίθηκε δὲν εἶναι καιρὸς νὰ ἔλθω νὰ προσκυνήσω· οἱ Ἀρβανίτες εἶναι εἰς τὴν Τριπολιτσά, ἠμποροῦν νὰ πιάσουν τὸν ἄγριον τόπον καὶ νὰ σκορπίσουν τότε μέσα εἰς τὴν Πελοπόννησον, νἄχουν τὸν τόπον.
Τότε τοῦ ἔστειλεν 20 μπινίσια γιὰ τοὺς Καπεταναίους κι ἕνα καπότο διὰ τὸν ἑαυτόν του.
Τὸν καιρὸν ποὺ ἐζύγωσε τὸ στράτευμα τὸ Τούρκικο εἰς τὴν Τριπολιτσάν, κι ἐπολιορκοῦσε τοὺς Ἀρβανίτες, ἐχώρισαν 4.000 Τοῦρκοι Ἀρβανίτες νὰ τὸν ἐβγάλουν ἀπὸ τὰ ταμπούρια, καὶ αὐτὸς ἀντιστάθηκε καὶ τοὺς ἐκυνηγοῦσε, καὶ ἐμβῆκαν πίσω.
Ἦλθαν τὰ στρατεύματα τὰ Τούρκικα τοῦ Καπετάμπεη ἕως τὸν Ἅγιον Σώστην. Πάλι βγαίνουν 6.000 διὰ νὰ πᾶνε εἰς τὸν πατέρα μου, καὶ αὐτὸς πάλι τοὺς ἀντέκρουσε. Εἴδανε ὅτι δὲν ἠμποροῦν νὰ βαστάξουν οἱ Ἀρβανίτες μέσα εἰς Τριπολιτσά, διατὶ δὲν ἦτον τότε τειχογυρισμένη. Ἐσυνάχθηκαν ὅλοι καὶ πᾶνε εἰς τὸν πατέρα μου, καὶ αὐτὸς τοὺς ἐστάθηκε μὲ ὁρμήν, καὶ τοὺς ἐγύρισε κατὰ τὸν κάμπον.
Ἑνώθηκαν καὶ ἄλλοι καπεταναῖοι. Ἐμβῆκαν εἰς τὰ χωράφια, εἰς τὸν κάμπον τοὺς ἐσκότωσαν ἡ καβάλα ὡς οἱ θεριστάδες· ἔπεσεν ἡ καβαλαριὰ μέσα καὶ τοὺς ἐθέρισαν. Ἀπὸ τὴν μιὰ μεριὰ ἡ καβαλαριά, ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ὁ πατέρας μου. Ἀπὸ 12.000 ἑπτακόσιοι ἀπέρασαν εἰς τὸ Δαδί. Ὅταν τοὺς ἐπολέμησε ὁ πατέρας μου, τοῦ ἔλεγαν:
«Κολοκοτρώνη, δὲν κάμεις ἰσάφι.
– Τί νισάφι νὰ σᾶς κάμω, ὁποὺ ἤλθετε κι ἐχαλάσατε τὴν πατρίδα μου, μᾶς πήρατε σκλάβους καὶ μᾶς ἐκάματε τόσα κακά».
Τοῦ ἀποκρίθηκαν: – «Ἐφέτο, δικό μας, τοῦ χρόνου δικό σου». Τὰ κεφάλια τῶν Ἀλβανῶν ἔφτιασαν πύργο εἰς τὴν Τριπολιτσά…..»
Κολοκοτρώνη ἀπομνημονεύματα (διά χειρός Τερτσέτη), ἐκδόσεις Γιοβάνη, σελ. 72-73, Ἀθῆναι 1967.
Υ.Γ. Ἔχω μίαν καλή φίλη ποὺ κάθισε καὶ σὲ εἶδε καπτάν Τατσόπουλε… Καὶ αὐτὴ ἡ καλὴ κοπέλα σὲ κατέγραψε… Κι ἐγὼ σὲ διορθώνω…. Καπτάν Τατσόπουλε… Καὶ κάποιοι ἄλλοι δέχτηκαν καπότα γιὰ δῶρα… Ξέρεις μήπως πῶς τοὺς κατέγραψε ἡ ἱστορία;
Ἀλήθεια κύριε μεγάλε ἐπιστήμονα… Θὰ μπορούσαμε κάποτε νὰ μάθουμε τὶς περίφημες πηγές σου ἢ πάντα στὰ μαῦρα (σου) σκοτάδια θα μᾶς ἀφήνεις;

Φιλονόη