Το πείραμα της Σύρου: Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος από καλές προθέσεις

  Ο μητροπολίτης Σύρου για άλλη μία φορά πρωταγωνιστεί σε μια καλά οργανωμένη εκστρατεία προβολής, του μοντέλου της πανθρησκείας. Με πρωταγωνιστές αναξιοπαθούντες ανθρώπους και θέμα την ελεημοσύνη, μαζί με τον παπικό "Επίσκοπο" διαφημίζει στον Νεοέλληνα πιστό, το μοντέλο της συνύπαρξης των διαφόρων θρησκειών με την Ορθοδοξία. Όλα αυτά σε ένα πνεύμα, αγάπης, αλληλοπεριχώρησης, αλληλοκατανόησης, αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού. Με μια μικρή λεπτομέρεια... 

Το κεκτημένο της συμβίωσης

Αντί ο Σεβασιμότατος να αγωνιά και να ελέγχεται για το πόσους αιρετικούς Καθολικούς κάλεσε σε επιστροφή, ή για το πόσα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Κυρίου, παραπλανήθηκαν και έγιναν αιρετικοί παπικοί, έχει αλλάξει τη θεματολογία της ποιμαντικής του μέριμνας σε βολικότερους πυλώνες. Η στάση του και η πρακτική του ήταν, είναι και θα είναι λάθος. Δεν αντέχει την έκθεση στο φως της Αγιοπατερικής μας Παραδόσεως. Στο όνομα των πέντε Α, συγκαλύπτεται η ουσία της παπικής διπλωματίας που είναι μέχρι το μεδούλι της κυριαρχική. Κοντολογίς όταν προσκυνάς τον ισχυρότερο (δεν τον ελέγχεις ως αίρεση), όσο γλυκές λέξεις και αν χρησιμοποιήσουμε η δειλία, ο φόβος, το ψέμα και η υποτέλεια δεν καλλωπίζονται.

Το μοντέλο της Σύρου μια μικρογραφία της παγκοσμιοποίησης των Θρησκειών, δηλαδή του Οικουμενισμού

Αντί λοιπόν να ελέγχεται ο Μητροπολίτης Σύρου και να εμπνευσθεί από τον Άγιο Μάρκο Ευγενικό, τον Άγιο Μέγα φώτιο, ή τον Άγιο Γρηγόριο Παλαμά, εκείνος επιμένει να πορεύεται στα θολά νερά της δυτικής κουλτούρας, να πείθεται και να μην αντιδρά.

Επιπλέον συμμετέχει σε μια επίδειξη, σε ένα καινοφανές γκαλά της μόδας του Οικουμενισμού. Ευχόμαστε και ελπίζουμε άθελά του. Ευχόμαστε και ελπίζουμε να συνέλθει έστω και την ενδεκάτη, διότι έχει χαρίσματα σπάνια και θα μπορούσε να εμπνεύσει τον πιστό λαό του Θεού.

Το στρεβλό μήνυμα με τους "βολικούς" πρωταγωνιστές

Ίσως κάποιοι από τους αναγνώστες μας, θεωρήσουν σκληρό ή άκαιρο τον έλεγχο ημέρες που είναι και μάλιστα για μια πράξη αγάπης.

Εξηγούμαστε λοιπόν πως το επίπεδο της εκκοσμίκευσης στην Εκκλησία, έχει τόσο πολύ διαβρώσει τον τρόπο σκέψης των στελεχών της διοίκησης που δεν διαφέρουν σχεδόν σε τίποτα από ουμανιστικές ανθρωπιστικές οργανώσεις.

Ύποπτα σχήματα και αμφιλεγόμενα σκοτεινά οικοδομήματα μιας μασωνοκίνητης κουλτούρας (τύπου Ο.Η.Ε. UNESCO, UNICEF).

Εκεί προσφέρεται δήθεν δικαιοσύνη, διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, βοήθεια στα παιδιά του Τρίτου Κόσμου αντίστοιχα, όλα όμως τα προσφερόμενα αφορούν σε τούτη τη ζωή.

Και η...  μικρή λεπτομέρεια

Όταν εκπίπτει το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και διαχωρίζεται βίαια από το σωτηριολογικό, φαίνεται να αποτάσσεται και ο Επίσκοπος την πρώτη την μέγιστη μέριμνά του: τη σωτηρία της ψυχής και την αιώνια ζωή για την ποίμνη που του ανέθεσε ο Χριστός.

Για κάποιους από εμάς το προσφερόμενο εορταστικό γεύμα ίσως και να είναι το τελευταίο μας. Μοιάζει ο Σεβασμιότατος σαν να αγωνιά και να νοιάζεται για το αν "θα φύγουμε" χορτάτοι όταν έλθει η ώρα μας και όχι για το αν θα φύγουμε στην Ορθοδοξία ή στην αίρεση. 
Αν θα έχουμε ελπίδα να αξιωθούμε τον Παράδεισο ή θα κριθούμε με σιγουριά στην αιώνια κόλαση ως αιρετικοί.

Ο Θεός να μας φυλάει.

Χριστός ετέχθη

η συνέχεια ... katanixis