ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ : Ἀπόκρυψη καὶ παρερμηνεία ἐγγράφων

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

Προλεγόμενα εἰσαγωγικὰ

Σύμπασα ἡ Ὀρθοδοξία, ἀλλὰ καὶ ὁ λοιπὸς χριστιανικὸς κόσμος, παρακολουθοῦν, ἄλλος μὲ ἀγωνία καὶ ἀνησυχία καὶ ἄλλοι μὲ κρυφὴ χαρά, τὴν σύγκρουση μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας, ἐξ αἰτίας τῆς διεκδικούμενης δικαιοδοσίας στὴν Οὐκρανία ἢ ἀκριβέστερα ἐξ αἰτίας τῆς αὐθαίρετης καὶ ἀντικανονικῆς εἰσπήδησης τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, ὅπου πάντοτε καὶ σταθερὰ ἀνῆκε τὸ Κίεβο, ἐκτὸς κάποιων ἀνωμάλων περιόδων ξενικῶν κατακτήσεων, ποὺ προκάλεσαν τὴν ἀπεξάρτησή του. 

Ἤδη μὲ ἄρθρο μας ἔχομε ἐκφράσει τὴν γνώμη μας, ὡς παλαιό-θεν ἀσχοληθέντες ἐρευνητικὰ μὲ τὶς σχέσεις Κωνσταντινουπόλεως καὶ Μόσχας. Τὸ ἄρθρο μας αὐτό, μὲ τίτλο «Ἡ Οὐκρανία εἶναι κανονικὸ ἔδαφος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Δὲν ὑπάρχουν ἀποδεικτικὰ ἔγγραφα ὑπὲρ τῆς Κωνσταντινουπόλεως» ἔτυχε εὐρείας ἀποδοχῆς στὸ Διαδίκτυο ἀπὸ ἐπισκέπτες ἑκατοντάδων χιλιάδων. Σὲ μία ἑβδομάδα ξεπέρασαν τὶς τριακόσιες χιλιάδες (300.000), καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς βαίνει αὐξανόμενος. Ἐκεῖ εἴχαμε ὑποσχεθῆ ὅτι ἑτοιμάζουμε ἐκτενέστερο ἄρθρο, ὅπου μὲ εὐρύτερη ἀνάπτυξη θὰ παρουσιάζουμε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια, ἡ ὁποία ἀποκρύπτεται καὶ κακοποιεῖται ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, γιὰ νὰ ὑποστη-ριχθεῖ ἕνα σχίσμα καὶ πιθανὸν καὶ ἕνας ἐμφύλιος σπαραγμὸς στὴν Οὐκρανία.

Συγκεκριμένα, τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὴν ἀντικανονική του εἰσπήδηση σὲ ξένη δικαιοδοσία ἐδημοσίευσε μελέτη μὲ τίτλο «Ὁ Οἰκουμενικὸς Θρόνος καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας - Ὁμιλοῦν τὰ κείμενα», ὅπου παρουσιάζονται καὶ σχολιάζονται δύο πατριαρχικὰ κείμενα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα δῆθεν προκύπτει ὅτι τὸ 1686 τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο παρεχώρησε προσωρινὰ τὸ Κίεβο στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας καὶ ὅτι ἔχει τώρα δικαίωμα νὰ ἄρει ἐκείνη τὴν παραχώρηση καὶ νὰ ἐπαναποκτήσει τὴν παλαιὰ δικαιοδοσία του, ἑπομένως ἔχει καὶ τὸ δικαίωμα νὰ χορηγήσει μονομερῶς αὐτοκεφαλία στὴν Οὐκρανία, χωρὶς τὴν σύμφωνη γνώμη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, στὴν ὁποία ἐπὶ αἰῶνες ἀνήκει ἡ Οὐκρανία. Ἔχει ἤδη προχωρήσει ἡ Κωνσταντινούπολη μὲ ὀλέθριο βηματισμὸ πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή, μὲ συνέπεια νὰ διακόψει ἤδη ἡ Μόσχα τὴν εὐχαριστιακὴ κοινωνία μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη καὶ καταλογίζει σχίσμα στὸν πατριάρχη Βαρθολομαῖο, διότι ἀποκατέστησε τὴν κοινωνία μὲ δύο σχισματικὲς παρατάξεις στὴν Οὐκρανία, τὶς ὁποῖες ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἐξακολουθεῖ νὰ θεωρεῖ δικαιολογημένα ὡς σχισματικές.

Στὸ παρὸν λοιπὸν ἐκτενέστερο ἄρθρο, ποὺ εἴχαμε ὑποσχεθῆ, παρουσιάζουμε πολλὰ κείμενα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀπὸ τὰ ὁποῖα προκύπτει ὅτι τὸ Κίεβο ἱστορικά, φυλετικά, ἐκκλησιαστικὰ ἀνήκει στὴν Ρωσία, χωρίσθηκε σὲ ἀνώμαλες ἱστορικὲς περιόδους καὶ ἐπανενώθηκε ἐκκλησιαστικὰ τὸ 1686 μὲ πατριαρ-χικὴ καὶ συνοδικὴ ἀπόφαση τῆς Κωνσταντινούπολης. Τὰ δύο ἔγγραφα ποὺ ἐπι-καλεῖται τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο συνηγοροῦν ὑπὲρ αὐτῆς τῆς θέσεως, παρερ-μηνεύονται ὅμως ἀπὸ ὅσους ἀνέλαβαν νὰ στηρίξουν τὶς ἀντικανονικὲς διεκδική-σεις τῆς Κωνσταντινούπολης. Οἱ ἐπὶ μέρους ἑνότητες τοῦ ἄρθρου μας περιλαμ-βάνουν τὰ ἑξῆς.

1. Στὸ Οὐκρανικὸ ζήτημα ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἔχει δίκαιο. Κίνδυνος ἐθνοφυλετισμοῦ γιὰ τὶς ἑλληνόφωνες Ἐκκλησίες.

2. Ἑνιαία καὶ ἀδιαίρετη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας. Περιλαμβάνει καὶ τὸ Κίεβο.

3. Ἀποτυχημένες προσπάθειες διαίρεσης τῆς ἑνιαίας Μητρόπολης Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας

α) Ἡ κακογνωμία τοῦ βαρλααμίτη πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα διαιρεῖ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

β) Ἡ ἑνότητα ἀποκαθίσταται ἀπὸ τὸν ἡσυχαστὴ πατριάρχη Ἰσίδωρο Α´.

γ) Ὁ αὐτοκράτωρ Ἰωάννης Στ´ Καντακουζηνὸς ὑπὲρ τῆς ἑνιαίας Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

δ) Οἱ πατριάρχες Κάλλιστος Α´ καὶ Φιλόθεος Κόκκινος ὑπὲρ τῆς ἑνιαίας Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

4. Ἡ διαίρεση τῆς ἑνιαίας μητρόπολης Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας ἔργο Οὐνιτῶν καὶ λατινοφρόνων.

5. Ἡ ἐπανένωση Κιέβου καὶ Μόσχας τὸ 1686 καὶ ἡ παρερμηνεία τῶν σχετικῶν ἐγγράφων.

α) Τὰ δύο ἔγγραφα ποὺ ἐπικαλεῖται ἡ Κωνσταντινούπολη παρερμηνεύονται ἀπὸ δικούς της ἐρευνητάς.

β) Τὸ πρῶτο ἔγγραφο καὶ ἡ ὀρθὴ ἑρμηνεία του.

γ) Τὸ δεύτερο ἔγγραφο ἀποσαφηνίζει καλύτερα τὰ πράγματα.

Συμπεράσματακακογνωμία τοῦ βαρλααμίτη πατριάρχη Ἰωάννη Καλέκα διαιρεῖ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας.

β) Ἡ ἑνότητα ἀποκαθίσταται ἀπὸ τὸν ἡσυχαστὴ πατριάρχη Ἰσίδωρο Α´.

γ) Ὁ αὐτοκράτωρ Ἰωάννης Στ´ Καντακουζηνὸς ὑπὲρ τῆς ἑνιαίας Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

δ) Οἱ πατριάρχες Κάλλιστος Α´ καὶ Φιλόθεος Κόκκινος ὑπὲρ τῆς ἑνιαίας Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.

4. Ἡ διαίρεση τῆς ἑνιαίας μητρόπολης Κιέβου καὶ πάσης Ρωσίας ἔργο Οὐνιτῶν καὶ λατινοφρόνων.

5. Ἡ ἐπανένωση Κιέβου καὶ Μόσχας τὸ 1686 καὶ ἡ παρερμηνεία τῶν σχετικῶν ἐγγράφων.

α) Τὰ δύο ἔγγραφα ποὺ ἐπικαλεῖται ἡ Κωνσταντινούπολη παρερμηνεύονται ἀπὸ δικούς της ἐρευνητάς.

β) Τὸ πρῶτο ἔγγραφο καὶ ἡ ὀρθὴ ἑρμηνεία του.

γ) Τὸ δεύτερο ἔγγραφο ἀποσαφηνίζει καλύτερα τὰ πράγματα.

Συμπεράσματα , η συνέχεια