Τα διδάγματα του πλοίου της Ιταλικής ακτοφυλακής Diciotti

Γεωργια Γκαρδαλινου

Τελείωσε χθες το βράδυ η περιπέτεια των ναυαγών επιβαινόντων κυρίως πολιτών της Ερυθραίας, που άρχισε στις 14 του μήνα όταν περισυνελέγησαν από το ιταλικό πλοίο σε χωρικά ύδατα Μάλτας.
Εκτός από τους έχοντες ανάγκη ιατρικής περίθαλψης, ανηλίκων και γυναικών, που είχαν ήδη μεταφερθεί σε ιταλικό έδαφος, οι υπόλοιποι αποβιβάστηκαν μόνο αφού κατέστη δυνατή η...
δήλωση χωρών για την υποδοχή τους. Οι χώρες που τελικά ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα θετικά ήταν η Ιρλανδία (εντός ΕΕ), και Αλβανία, Μαυροβούνιο Σερβία και το κράτος του Βατικανού δια της Συνόδου των Επισκόπων.
Από τη μια ο υπουργός Εσωτερικών Σαλβίνι κατέληξε υπό έρευνα από τον εισαγγελέα της Agrigento, και ο φάκελλος αναμένεται να φθάσει στην Ιταλική Βουλή, από την άλλη ο πρωθυπουργός με δημόσια δήλωση κατέστησε ολοφάνερο πως η Ιταλία δεν προτίθεται να προσυπογράψει τον πολυετή κοινό προϋπολογισμό ΕΕ.
Επί της καθημερινότητας των μας, των απλών πολιτών τα διδάγματα της υπόθεσης πολλά:
- Η Ερυθραία αφενός δεν φαίνεται να έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους πολίτες της
- Η Λιβύη αφού πρώτα τους φυλάκισε τους κακοποίησε, τους παρέδωσε στουςδιακινητές
- Η Μάλτα αυτό που προσπάθησε (και επιτυχώς) ήταν να μην φθάσουν στο έδαφος της κι έγραψε κανονικότατα τα ΣΟΣ
- Η Ιταλία αναμφισβήτητα τους έσωσε τη ζωή
- Η ΕΕ αδιαφόρησε για το πρόβλημα (έξω από το σπίτι μου κι ας είναι στου αδελφού μου που λέει κι η παροιμία)...
- Οι χώρες με εξαίρεση την Ιρλανδία, που αποδέχθηκαν να φιλοξενήσουν το ανθρώπινο αυτό φορτίο που έγινε μπαλάκι είναι της γειτονιάς μας, εκτός ΕΕ, που έτσι κι αλλιώς τις πολιτικές ΕΕ τις ξέρουν στο πετσί τους.
Η ΕΕ έδειξε για άλλη μια φορά το υποκριτικό της πρόσωπο, και το λόγο ύπαρξης της, που τίποτα δεν έχει απολύτως να μοιραστεί με την "Ευρώπη των Λαών" κι άλλα τέτοια χαρωπές παπαριές σλόγκαν, είναι μόνο ένας μηχανισμός που απομυζεί το μόχθο των λαών των κρατών μελών, αδιαφορώντας για την τύχη ή/και την βούληση τους, οι τεχνοκράτης και οι πολίτες της ζούν σε παράλληλα σύμπαντα.
-Η Ιταλία εισέπραξε και στο χαρτί την αδιαφορία (στην πράξη την είχε ήδη γευτεί αλλά δεν είχε την βούλα), μια και δεν έχει συμφωνήσει για την επαναπροώθηση των δευτερογενών ροών, στο έδαφος της. (Αυτό σημαίνει πως κανείς δεν τολμάει να πει όχι στην Κουλίτσα)
- Την ίδια στιγμή ο μήνας του μέλιτος μεταξύ του "αριστερού" αποδεκτού Σαντζες και των συνόρων της Ισπανίας στο Μαρόκο μας τελείωσε, και οι μαζικές επαναπροωθήσεις καθώς και η χρήση όπλων με λαστιχένιες σφαίρες για την αποτροπή της εισόδου των κολασμένων στο έδαφος της ξεκίνησε γράφοντας κανονικότατα ανθρώπινα δικαιώματα, διεθνές δίκαιο κλπ αλλά γι'αυτά η Ευρώπη εκεί έχει μάτια ερμητικά κλειστά.
πηγή

Στην Ιταλία αυτά όχι στο δικό μας ξέφραγο αμπέλι με τους κατσαμπλιαδες Συριζαιους..