8 Ἰουνίου 1917. Κατάληψις τῶν Ἰωαννίνων ὑπὸ τῶν Ἰταλῶν καὶ ἡ «γέννησις» τῆς Ἀλβανίας.

Μετὰ τὴν ἀνακήρυξι τῆς κυβερνήσεως «Ἐθνικῆς Ἀμύνης», ἀπὸ τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο, τὸν ναύαρχο Κουντουριώτη καὶ τὸν στρατηγὸ Παναγιώτη Δαγκλῆ, στὶς 26 Σεπτεμβρίου (9 Ὀκτωβρίου) τοῦ 1916, ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη, αὐτομάτως ὁ Κωνταντῖνος Β΄ μπαίνει στὴν λίστα τῶν ἀνεπιθυμήτων. 

Ξεκινοῦν οἱ διαδικασίες γιὰ νὰ τὸν «ξηλώσουν» μὲ ὅλους τοὺς δυνατοὺς τρόπους, ἐπισήμους κι ἀνεπισήμους. Άρχικῶς οἱ σύμμαχοι, δῆλα δὴ ἡ Entente, τὴν ὁποίαν ἀποτελοῦσαν οἱ Γαλλία καὶ Μεγάλη Βρετανία, ἀλλὰ στὴν συνέχεια προσεχώρησαν ἡ Ἰταλία, ἡ Σερβία, τὸ Βέλγιον, ἡ Ἰαπωνία, ἡ Ῥουμανία, οἱ ΗΠΑ καὶ φυσικὰ ἡ Ἑλλάδα, μὲ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Βενιζέλου, ἔβλεπαν μὲ σκεπτικισμὸ τὶς κινήσεις Βενιζέλου. Στὴν συνέχεια ὅμως ἀπεφάσισαν νὰ τὸν ἀναγνωρίσουν καὶ νὰ τὸν χρηματοδοτήσουν μὲ δέκα ἐκατομμύρια φράγκα. Κατὰ τὴν διάρκεια τῶν πιέσεων κατὰ τοῦ Κωνσταντίνου, ἕνα μέτρο ποὺ ἐφηρμόσθῃ ἦταν ἡ ἀπαγόρευσις τῆς διακινήσεως τῶν σιτηρῶν, μὲ κατάσχεσίν τους, πρὸς τὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὴν Θεσσαλία, μὲ στόχο τὴν λιμοκτονία τῶν Ἑλλήνων καὶ τὴν ἔμμεσο πίεσι. Κατελήφθῃ ὑπὸ τῶν συμμάχων ἡ Κατερίνη. 20.000 ἄνθρωποι τοῦ Βενιζέλου, στὰ μέσα Νοεμβρίου τοῦ 1916, περικυκλώνουν τὴν Ἀθήνα. Πλοῖα τῶν συμμάχων ἀποκλείουν τὸ λιμάνι τοῦ Πειραιῶς. Τὴν 1η Δεκεμβρίου τοῦ 1916, στὸ Φάληρο καὶ στὸν Πειραιᾶ ἀπεβιβάσθησαν 3.000 ἄντρες, Ἀγγλογάλλοι κυρίως, κατέλαβαν καίρια σημεῖα καὶ βομβάρδισαν ἀρκετοὺς στρατιωτικοὺς, ἐπισήμως, στόχους, ἀλλὰ ὄχι μόνον, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ σκοτωθοῦν 82 Ἕλληνες ὑπερασπιστὲς τῆς πόλεως. Ἄγνωστος εἶναι ὁ ἀριθμὸς τῶν θυμάτων ἀπὸ τοὺς ἀμάχους. Στὰ μέσα τοῦ Δεκεμβρίου οἱ σύμμαχοι ἀποδίδουν τελεσίγραφον στὸν Κωνσταντῖνο, ζητῶντας του νὰ παραιτηθῇ καὶ νὰ ἀποσύρῃ τὶς δυνάμεις του ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο. Ἕνα ἀπὸ τὰ τελεσίγραφα ἀξίωναν τὸν Ἰσθμὸ καὶ τὸ λιμάνι τῶν Πατρῶν νὰ περάσουν ὑπὸ γαλλικὸ ἔλεγχο. Στὶς 11 Ἰουνίου οἱ Γάλλοι, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Jonnart, καταλαμβάνουν τὸν Ἰσθμό. Στὸ μεταξὺ οἱ Ἰταλοὶ ἐπεκτείνουν τὰ ἐδάφη τους καταλαμβάνοντας τὴν Ἤπειρο καὶ εἰσέρχονται στὰ Ἰωάννινα στὶς 26 Μαΐου (8 Ἰουνίου) τοῦ 1917. 

 Ξέφραγο ἀμπέλι ἡ χώρα. Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ μᾶς «πείσουν» νὰ εἰσέλθουμε στὸν πόλεμο καὶ γιὰ τὴν «προάσπισιν τοῦ Συντάγματος» μας. 

Μάλλιστα, οἱ Ἰταλοὶ καταπατῶντας τὴν Ἤπειρο καὶ τὰ Ἰωάννινα, ἀνεγνώρισαν τὴν ὕπαρξιν ἀλβανικοῦ κράτους, καταργῶντας διὰ παντὸς τὴν Βόρειο Ἤπειρο καὶ ἀκυρώνοντας τὴν ἀπελευθέρωσίν της. Πράξις, ποὺ ἄν καὶ παράνομος, ἔγινε ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ σύνολον τῶν «συμμάχων μας».
πηγή