Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσι τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὴν παράδοσί της, μὲ πρωτόκολλο, στὸνβασιλέα Κωνσταντῖνο, κατέφθασαν οἱ Βούλγαροι, οἱ ὁποῖοι δὲν εἶχαν προλάβῃ νὰ εἰσέλθουν πρὸ τῶν Ἑλλήνων στὴν Θεσσαλονίκη. Αὐτὸ τὸ ἔφεραν βαρέως καὶ πάσχισαν μὲ ὅλους τοὺς θεμιτοὺς κι ἀθεμίτους τρόπους νὰ ἐκδιώξουν τοὺς Ἕλληνες.
Ζήτησαν τότε ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο νὰ στρατοπεδεύσουν δύο λόχοι τους ἐντὸς τῆς πόλεως, γιὰ νὰ ξεκουραστοῦν κι ὁ Κωνσταντῖνος ἔδωσε τὴν ἄδεια. Μὲ τὴν διαφορὰ πὼς ἀν τὶ γιὰ δύο λόχους εἰσῆλθε μία μεραρχία. Τὰ προβλήματα ξεκίνησαν ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς εἰσόδου τους. Εἶτε μὲ παρενοχλήσεις πρὸς τὰ ἑλληνικὰ στρατιωτικὰ σώματα, εἶτε μὲ ὑφαρπαγὲς ἐμπορευμάτων ἀπὸ τὰ καταστήματα Τούρκων κι Ἑλλήνων, εἶτε ἀκόμη καὶ μὲ πλιάτσικο κατοικιῶν ἐπιφανῶν ἀνδρῶν τῆς πόλεως.
Παρὰ ταὔτα, γιὰ νὰ μὴν δοθοῦν προεκτάσεις πολιτικὲς οἱ Ἕλληνες ἔκαναν ὑπομονή.
Στὶς 16 Ἰουνίου τοῦ 1913, ὅμως, τὰ μεσάνυκτα ἀπόσπασμα βουλγαρικὸ ἐπετέθῃ στὸ στράτευμα τοῦ Παρασκευοπούλου. Κατόπιν σφοδρῆς μάχης, ποὺ διήρκεσε ὅλην τὴν ἡμερα τῆς 17η Ἰουνίου, οἱ Ἕλληνες κατάφεραν νὰ ἀπωθήσουν τοὺς Βουλγάρους. Ἐτίθετο ὅμως πλέον θέμα μὲ τοὺς Βουλγάρους ποὺ εἶχαν σταθμεύσῃ ἐντὸς τῆς πόλεως. Στὶς 17 Ἰουνίου ὁ Δούσμανης στέλνει τελεσίγραφο στὸν ἐπὶ κεφαλῆς τῶν Βουλγάρων, στρατηγὸ Χεχαπτισίεφ, νὰ ἐγκαταλείψουν ἔως τὴν 4η ἀπογευματικὴ τὴν πόλι αὐτὸς καὶ ὁ στρατός του. Στὸ μεταξύ, λίγο πρὶν τὶς 4:00, εἰσβάλει στὸ γραφεῖο τοῦ Δούσμανη ὁ Γάλλος πρόξενος ἀπαιτῶντας νὰ ἀνακληθῇ τὸ τελεσίγραφον. Ὁ Δούσμανης ἀρνεῖται. Κατόπιν μίας παρεξηγήσεως, κι ἐφ΄ ὅσον τὸ τυπικὸν εἶχε διατηρηθῇ, ἡ ἐπίθεσις τῶν Ἑλλήνων ξεκίνησε στὶς 19:00 μὲ στόχο τὴν ἀπομάκρυνσιν τῶν Βουλγάρων ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη. Ὅλην τὴν νύκτα κράτησε ὁ πόλεμος. Τὴν νύκτα τῆς 18ης Ἰουνίου τοῦ 1913 ἡ ἐπὶ τέλουςΘεσσαλονίκη εἶχε ἀδειάσῃ ἀπὸ κάθε εἰσβολέα.
πηγή.
Πληροφορίες «Οἱ πόλεμοι 1912-1913», Σπυρίδωνος Μελᾶ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου