Μία τυπικὴ παρέα παιδιῶν λοιπόν, τὸ ἀπόγευμα, στὴν πλατεῖα τοῦ χωριοῦ. Τὰ τέσσερα ἀπὸ αὐτὰ θὰ μπορούσαν θαυμάσια νὰ εἶναι παιδικὰ πρόσωπά ποὺ συναντᾶ κάποιος σὲ κάθε ἑλληνικὸ χωριὸ (ἀπὸ αὐτὰ τὰ δικά μας, ποὺ δὲν ἔχουν Μογγόλους, ἀλλὰ γνησίους Εὐρωπαίους ντέ). Δύο τοὐλάχιστον θὰ μποροῦσαν ἄνετα νὰ τοποθετηθοῦν καὶ λίγο βοριώτερα στὴν Εὐρώπη. Στὴν Αὐστρία ἂς ποῦμε ἢ τὴν Γερμανία, χωρὶς κάποιο πρόβλημα.
Θέλω νὰ πῶ ἁπλᾶ, πόσο λίγο τὴν ξέρουμε τὴν γείτονά μας.
Καὶ ἐπιπλέον, τὶ θαυμάσια γάτα κρατᾶ ὁ πιτσιρικὰς στὰ δεξιὰ στὴν ἀγκαλιά του.
Δημοσιεύοντας ὅμως τὴν παραπάνω φωτογραφία, ποὺ χωρὶς νὰ ἀποδεικνύ κάτι, καταδεικνύεται μόνον αὐτό, ποὺ πολλοὶ λέγεται, ὅτι οἱ Τοῦρκοι εἶναι Μογγόλοι, ἀλλὰ ποὺ πιθανὸν νὰ μὴν εἶναι καὶ τόσο ἀκριβές. Ἀκούστηκαν πάλι οἱ χιλιοειπωμένες θεωρίες ὅτι αὐτοὶ δεν εἶναι κανονικοὶ Τοῦρκοι, ἀλλὰ ἐξισλαμισθέντες χριστιανοί.
Καμμία ἀντίῤῤησις. Ἡ ἀπάντησις στὸν ἰσχυρισμὸ αὐτό, ὅμως, εἶναι ἁπλή. Ἒ καί;
Τὸ γεγονὸς ὅτι πρὶν ἀπὸ τρεῖς, πέντε, δέκα γενεὲς οἱ προπάτορες ἐξισλαμίσθησαν καθιστᾶ σήμερα τούς ἀπογόνους λιγότερο Τούρκους, μὲ τὴν ἔννοια ποὺ στὸ μεταξὺ ἀπέκτησε ἡ τουρκικότης; Καὶ ἐὰν εἶναι ἔτσι, τί πρέπει νά κάνουμε; Νά τό καταγγείλουμε στούς διεθνεῖς ὀργανισμούς; Νά ζητήσουμε νά παύσῃ ἡ σημερινή τους κυβέρνησις νά τούς ἐκπροσωπῇ, μὲ ἀπειλὴ κυρώσεων, ἐπειδή δέν εἶναι κανονικοί δικοί της, ἀλλά μᾶς τούς ἔκλεψε πρίν ἀπό 200 χρόνια; Νά τούς διεκδικήσουμε κληρονομικῷ δικαιώματι; Τί;
Ἡ περιοχὴ μας ἦταν ἐπὶ αἰῶνες ἕνα καζάνι ποὺ ἔβραζε καὶ ἀνεμείγνυε. Ἔχανε ἡ μάννα τὸ παιδὶ καὶ τὸ παιδὶ τὴν μάννα. Καὶ ὅταν ἔγιναν οἱ μεγάλες σφαγὲς καὶ ἡ ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν οὐδεὶς ἤξερε ποιὸς φεύγει καὶ ποῦ πηγαίνει. Μόνο κριτήριο ἦταν σὲ ποιὸν θεὸ ἐπίστευε ἤ, ἐὰν κυττάξῃς προσεκτικὰ τὴν Συνθήκη τῆς Λωζάννη, ποῦ προτιμοῦσε ὁ ἴδιος νὰ μείνῃ, σὲ κάποιες εἰδικὲς περιπτώσεις. Καὶ μετὰ ἡ κατάστασις παγιώθηκε καὶ ὁ καθεὶς κλείσθηκε στὰ συνορά του γιὰ νὰ φτιάξῃ ἐθνικὸ κράτος καὶ μύθους ποὺ θὰ τὸ στηρίξουν. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι καὶ ἐμεῖς, ὅπως ὅλοι γύρω μας, δὲν φτιάξαμε καὶ λίγους.
Ἂν συνεχίσουμε λοιπὸν νὰ μιλᾶμε για πράγματα ποὺ στεροῦνται νοήματος θὰ μποροῦσαν κάλλιστα κάποιοι σημερινοὶ Ἀλβανοὶ νὰ ἐμφανισθοῦν καὶ μᾶς ποὺν ὅτι κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς δὲν εἶναι Ἕλληνες ἀλλὰ ἐξελληνισμένοι Ἀρβανίτες καὶ νὰ ξεκινήσουμε νὰ ὑβριζόμεθα στὰ καλὰ καθούμενα. Τί θά μποροῦμε νά ποῦμε ἐμεὶς σέ κάτι τέτοιο; Πολὺ ἁπλά. Ἒ καί; Ὅπως πρέπει κανονικὰ νὰ λέμε γιὰ τοὺς Τούρκους. Κάθε τὶ ἄλλο εἶναι λόγος ἄνευ οὐσίας ποὺ μόνον μίση ἀνόητα μπορεῖ νὰ γεννήσῃ Νὰ προσθέσῃ κάποια περισσότερα προβλήματα στὰ ἤδη ἀρκετὰ ποὺ ἔχουμε.
Ἕρμιππος Ἑρμιππίου
Σημείωσις
Τὰ παιδιὰ στὴν Τουρκία, στὸ Μπαίράμι, γυρνοῦν τὰ σπίτια, λὲν εὐχὲς καὶ μαζεύουν κεράσματα ἀπὸ τὶς νοικονιυρές. Προφανέστατα κάτι σὰν τὰ δικά μας Κάλαντα τὰ Χριστούγεννα καὶ τὴν Πρωτοχρονιά.
Ὁ συμπαθέστατος συλλευφθεὶς ἀπὸ τὸν φακὸ πιτσιρικάς, κρατᾶ στὰ χέρια του τὴν σακκούλα μὲ τὰ πεσκέσια, ποὺ μόλις τοῦ κατέβασε μὲ καλάθι, ἀπὸ τὸν δεύτερο ὄροφο, ἡ καλὴ κυρία ποὺ ἄκουσε τὸ τραγούδι του.
«Σὲ αὐτὸ τὸ σπίτι ποὺ ἤλθαμε πέτρα νὰ μὴν ῥαγίσῃ…» (Δὲν μπορεῖ παρὰ κάτι τέτοιο νὰ λὲν κι αὐτοί!).
