Ο Θεός ήλθοσαν έθνη

Ὁ θεός, ἤλθοσαν ἔθνη, ἤλθοσαν, ἤλθοσαν ἔθνη  εἰς τὴν κληρονομί…

εἰς τὴν κληρονομίαν σου,  ἐμίαναν τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου, 

ἐμίανα... χα... χα... χαν  τὸν ναὸν τὸν ἅγιόν σου,

ἐμίαναν, Κύριε, ἔθεντο τὰ θνησιμαῖ... χαῖ...α τῶν δούλων σου βρώ... βρώματα τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ, τὰς σάρκας τῶν ὁσίων σου τοῖς θηρίοις τῆς γῆς· ἐξέχεαν, ἐξέχεαν, ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν, κύριε, ἐξέχεαν τὸ αἷμα αὐτῶν ὡς ὕδωρ κύκλῳ Ιερουσαλημ, καὶ οὐκ ἦν ὁ θάπτων.

ἐγενήθημεν, ἐγενήθημεν ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν,  μυκτηρισμὸς καὶ χλευασμὸς τοῖς κύκλῳ ἡμῶν.

ἕως πότε, κύριε – πάλιν – ἕως πότε, κύριε,  ὀργισθήσῃ εἰς τέλος, ἐκκαυθήσεται ὡς πῦρ ὁ ζῆλός σου; ἕως πότε, κύριε ἔκχεον τὴν ὀργήν σου,  ἔκχεον, ἔκχεον τὴν ὀργήν σου ἐπὶ τὰ ἔθνη τὰ μὴ γινώσκοντά σε σε καὶ ἐπὶ βασιλείας, αἳ τὸ ὄνομά σου οὐκ ἐπεκαλέσαντο... μὴ μνησθῇς ἡμῶν ἀνομιῶν ἀρχαίων· ἀλλὰ βοήθησον ἡμῖν ταχὺ καὶ ἐλέησόν ἡμᾶς.