Αυτό το ταξίδι

 Μάρκ Τουέιν: Φιλόσοφος και συγγραφέας   ταξίδεψε πολύ. Ανάμεσα στα ταξίδια του  έγραψε τις περιπέτειες του "Τομ Σόγιερ" και του " Χάκλμπερι Φιν", . 

Ανάμεσα στα ταξίδια του ήταν και ένα ταξίδι στην Ελλάδα.
Ο μετέπειτα διάσημος συγγραφέας πήρε μέρος το 1867 σε ένα από τα πρώτα μεγάλα οργανωμένα τουριστικά ταξίδια με τη χρηματοδότηση μιας εφημερίδας, ώστε να καταγράψει ό,τι θα συναντούσε κατά τη διάρκεια της πεντάμηνης κρουαζιέρας. Το βιβλίο «Οι αφελείς ταξιδεύουν», που κυκλοφόρησε το 1869 τον έκανε διάσημο ως συγγραφέα, ενώ υπήρξε το πιο δημοφιλές της συγγραφικής του καριέρας. Ανάμεσα στις χώρες που επισκέφτηκε ήταν η Ελλάδα.
Όταν το καράβι έφτασε στον Πειραιά, γεμάτο επιβάτες που ανυπομονούσαν να δουν την Ακρόπολη από κοντά, ο διοικητής του Πειραιά τούς ενημέρωσε ότι θα έπρεπε ή να αποπλεύσουν ή να παραμείνουν σε καραντίνα έξω από το λιμάνι για έντεκα ολόκληρες μέρες. Τελικά, αποφασίστηκε να μείνουν μόνο μερικές ώρες για ανεφοδιασμό και την επομένη το πρωί να ξεκινήσουν για Κωνσταντινούπολη. Ο συγγραφέας, αφού προσπαθεί από μακριά να «μαντέψει» την ταυτότητα τον ναών πάνω στον Ιερό Βράχο, τελικά το βράδυ αποφασίζει να το σκάσει με άλλους τρεις από το πλοίο με μια μικρή βάρκα για να επισκεφτούν το αντικείμενο του πόθου τους. Μετά από εξαντλητικό περπάτημα και κυνηγημένοι από τα σκυλιά, οι τέσσερις άντρες εν τέλει τα καταφέρνουν.
 

Ο Μάρκ Τουέιν θα γράψει για την Ακρόπολη:
"Η πανσέληνος είχε αρχίσει πια να ανεβαίνει ψηλά. Προχωρήσαμε απρόσεκτα και χωρίς δεύτερη σκέψη μέχρι τις αιωρούμενες στο κενό επάλξεις της Ακρόπολης και κοιτάξαμε κάτω – τι θέαμα! Τι υπέροχο θέαμα! Η Αθήνα υπό το σεληνόφως! Ο προφήτης που νόμισε ότι του αποκαλύφθηκε το μεγαλείο της Ιερουσαλήμ είναι σίγουρο πως στην πραγματικότητα είδε την Αθήνα! Απλωνόταν σε μια επίπεδη πεδιάδα κάτω από τα πόδια μας –σαν ένας τεράστιος πίνακας– κι εμείς την κοιτούσαμε σαν να βρισκόμαστε σε αερόστατο. Δεν είδαμε κάτι που να θυμίζει δρόμο, αλλά κάθε σπίτι, κάθε παράθυρο, κάθε στριφογυριστό αμπέλι, κάθε προεξοχή διακρινόταν τόσο καθαρά, λες και ήταν καταμεσήμερο, ενώ ταυτόχρονα δεν υπήρχε καμία αντανάκλαση, καμία λάμψη, τίποτα τραχύ ή απωθητικό – η σιωπηλή πόλη κολυμπούσε στο πιο γλυκό φως που έριξε ποτέ η σελήνη κι έμοιαζε με ζωντανό πλάσμα που έχει βυθιστεί στον πιο γαλήνιο ύπνο. Στην πιο μακρινή άκρη της πόλης υπήρχε ένας μικρός ναός, του οποίου οι ντελικάτοι κίονες και η διακοσμημένη πρόσοψη αιχμαλώτιζε το μάτι σαν να το μάγευε με τη στιλπνότητά της, και εκεί κοντά οι κρεμώδεις τοίχοι του παλατιού του βασιλιά συνόρευαν με τη ζούγκλα ενός μεγαλοπρεπούς κήπου που λαμπύριζε κάτω από μια βροχή από σκόρπια κεχριμπαρένια φώτα – μια βροχή από χρυσές σπίθες που έχαναν τη φωτεινότητά τους μπροστά στη λάμψη της σελήνης και αστραποβολούσαν πάνω σε μια θάλασσα σκουρόχρωμου φυλλώματος, όπως τα χλωμά αστέρια πάνω στο γαλαξία. Από πάνω μας οι επιβλητικοί κίονες, μεγαλοπρεπείς ακόμα μέσα στη φθορά τους –κάτω από τα πόδια μας η ονειρεμένη πόλη, στο βάθος η ασημένια θάλασσα–, σε ολόκληρη τη γη δεν υπάρχει πουθενά πιο όμορφη εικόνα!
Σήμερα αποπλεύσαμε για Κωνσταντινούπολη, αλλά μερικοί από εμάς δεν ενδιαφέρονταν καθόλου πια. Είχαμε δει όλα όσα ήταν να δούμε στην αρχαία πόλη που χτίστηκε πριν χιλιάδες χρόνια και ήταν ήδη παλιά πριν καν χτιστούν τα θεμέλια της Τροίας – και είχαμε δει την πιο γοητευτική εικόνα της. Οπότε, γιατί να ενδιαφερόμαστε;"
Ο Μάρκ του Τουέιν πήρε έμπνευση από αυτά τα ταξίδια. Και μετά γύρισε και έγραψε σπουδαία βιβλία που έκρυβαν μέσα τους μεγάλες αλήθειες για την ζωή.

 Να μερικές:
"Το γεγονός πως ο άνθρωπος γνωρίζει το καλό και το κακό, αποδεικνύει την ανωτερότητα της σκέψης του σε σχέση με τα ζώα. Το γεγονός πως παρ’ όλα αυτά, κάνει το κακό, αποδεικνύει την ηθική κατωτερότητα σε σχέση με τα ζώα. Και το αποδεικνύει συνεχώς καθώς είναι το μόνο ζώο που τρώει χωρίς να πεινάει, πίνει χωρίς να διψάει και μιλάει χωρίς να έχει τίποτα να πει... Και όλα αυτά ξεκινάνε από την μη αποδοχή του εαυτού μας.
Ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αισθάνεται άνετα αν δεν έχει αυτοαποδοχή, χωρίς την δική του συναίνεση. Αποδέχομαι τον εαυτό μου σημαίνει εμπιστοσύνη, να επιτρέπουμε στον εαυτό μας να είναι αυτό που πραγματικά θέλει να είναι. Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να αποφύγεις ανθρώπους που προσπαθούν να μειώσουν τις φιλοδοξίες σου και την εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Οι μικροπρεπείς άνθρωποι πάντα το κάνουν αυτό. Αλλά οι πραγματικά μεγάλοι, σε κάνουν να αισθανθείς ότι κι εσύ μπορείς να γίνεις μεγάλος...
Όμως στην πορεία σου στη ζωή να θυμάσαι πως ο θυμός είναι το χειρότερο συναίσθημα. Ο θυμός είναι ένα οξύ που κάνει περισσότερη ζημιά στο δοχείο που το περιέχει, παρά σε οτιδήποτε χύνεται. Άλλαξε την ζωή σου και μην θυμώνεις, μην παραπονιέσαι και μην αισθάνεσαι ότι ο κόσμος όλος σου χρωστάει. Μην τριγυρίζεις λέγοντας ότι ο κόσμος σου χρωστάει. Ο κόσμος δεν σου χρωστάει τίποτα. Ήταν εδώ πριν από εσένα.
Η επιδίωξη της ευτυχίας είναι μια γελοία φράση. Εάν κυνηγάτε την ευτυχία δεν θα την βρείτε ποτέ. Η ευτυχία βρίσκεται στην ζωή που ήδη μας έχει δοθεί και ζούμε κάθε μέρα, όχι σε αυτόν τον άρρωστο ασταμάτητο πολλαπλασιασμό μη αναγκαίων αναγκών που τρέχουμε να καλύψουμε σε όλη μας τη ζωή. Η ευτυχία είναι η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη.
Ο καλύτερος τρόπος για να φτιάξει το κέφι σου είναι να προσπαθήσεις να φτιάξεις το κέφι κάποιου άλλου και ο καλύτερος τρόπος να δίνεις κουράγιο στον εαυτό σου είναι να δίνεις κουράγιο στους άλλους.. Ξέρεις, τα περισσότερα πράγματα για τη ζωή δεν τα έμαθα στο σχολείο.
Το σπουδαιότερο πλεονέκτημά μου πιστεύω πως ήταν ότι δεν άφησα ποτέ το σχολείο να ανακατευτεί με την μόρφωσή μου. Και πάντα μια δόση χιούμορ με έσωζε από κάθε δυσκολία. θεωρώ πως το χιούμορ είναι η μεγαλύτερη ευλογία της ανθρωπότητας. Ενάντια στην επίθεση του γέλιου, τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί. Όμως το γέλιο και το χιούμορ πάντα κρύβουν έναν κρυφό πόνο.
Η πραγματική πηγή του ίδιου του χιούμορ δεν είναι η χαρά, αλλά η λύπη. Αυτή είναι η ζωή μας. Ας την αποδεχθούμε και ας την ζήσουμε με καλά βιβλία, καλούς φίλους και καλά τραγούδια. Κι αν βγουν οι πρώτες ρυτίδες ας είναι καλοδεχούμενες.
Η άποψή μου είναι ότι σε μια απλή και όμορφη ζωή οι ρυτίδες θα έπρεπε απλώς να υποδεικνύουν από πού έχουν περάσει χαμόγελα. Πολλοί λένε ότι η ιστορία κάνει κύκλους όπως και η ζωή μας. Εγώ πιστεύω πως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, κάνει όμως ομοιοκαταληξίες. Θυμήσου λοιπόν πως είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες παρά για τα πράγματα που έκανες.
Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε, ζήσε.."

Στο παρθένο σου δάσος φοβάμαι να μπω
με τσιγάρο αναμμένο και τέτοιο καιρό
αγριεύει ο αέρας, χρυσόμαλλο δέρας
μπορεί να με φας πριν σου πω σ’ αγαπώ

Απ’ τη μέση του δρόμου σου τηλεφωνώ
μόνο θάλασσα βλέπω εδώ κι ουρανό
στις μικρές αχιβάδες φωτάκια χιλιάδες
μα...που είναι το φως μου το αληθινό;

Επιστρέφω σ’ εσένα ξανά σαν τρελή
να σε δω που θα βγαίνεις την ανατολή
Βασιλιά της καρδιάς μου κι απ’ το τατουάζ μου
εσύ με πονάς και με καις πιο πολύ.