Ἡ Δέσποινα Ἀχλαδιώτου μαζὺ μὲ τὸν σύζυγο της, Κωνσταντῖνο Ἀχλαδιώτη, τὸ 1927, ὅταν ἀκόμη τὰ Δωδεκάνησα τελοῦσαν ὑπὸ ἰταλικὴ κατοχή, κατέφθασε στὴν νῆσο Ῥῶ, ὅπου κι ἔζησαν μαζὺ ἔως τὸ 1940, χρονιὰ ποὺ πέθανε ὁ σύζυγός της. Ἀπὸ τότε κι ἔως τὸ 1982, ποὺ πέθανε καὶ ἡ ἰδία, κατοικοῦσε μόνη στὴν βραχονησίδα, μὲ μόνη ἐξαίρεσιν τὴν μητέρα της, ποὺ παρέμεινε μαζύ της γιὰ λίγα χρόνια.
Στὴν διάρκεια τῆς κατοχῆς προσέφερε μεγάλη στήριξι στὸν Ἱερὸ λόχο ἀλλὰ καὶ κάθε δυνατὴ δράσι ἀντιστάσεως στὸν κατακτητή. Ὅταν τὸ 1943, μετὰ τὸν βομβαρδισμὸ τοῦ Καστελλορίζου, ὑπὸ τῶν Γερμανῶν, οἱ περισσότεροί του κάτοικοι τὸ ἐγκατέλειψαν, παρέμεινε μόνη της στὴν Ῥῶ.
Ἀπὸ τὸ 1943 κι ἔως τὸν θάνατό της, ὕψωνε καθημερινῶς τὴν Ἑλληνικὴ σημαία. Ὁ τοῦρκος δημοσιογράφος Ὁμὰρ Κασᾶρ, τὸν Αὔγουστο τοῦ 1975, ἐκμεταλλευόμενος τὴν ἀπουσία της λόγῳ ἀσθενείας, ὕψωσε τὴν τουρκικὴ σημαία, στὴν θέσι τῆς Ἑλληνικῆς. Ἡ Δέσποινα Ἀχλαδιώτου τὴν ὑπέστειλε διὰ παντὸς λίγες ἡμέρες ἀργότερα, ἅμα τῇ ἐπιστροφῇ της.
Ἡ Δέσποινα Ἀχλαδιώτου τιμήθηκε ἀπὸ πολλοὺς φορεῖς γιὰ τὸ μοναδικό της ἔργο. Τὴν μεγαλυτέρα ὅμως τιμὴ ἔλαβε ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ κόσμου, ποὺ ἐθαύμασε καὶ τίμησε τὴν γυναίκα, τὴν Ἑλληνίδα καὶ τὴν διαχρονικὴ ἡρωΐδα στὸ πρόσωπό της.
Ἔσβησε σὲ νοσοκομεῖο τῆς Ῥόδου στὶς 13 Μαΐου τοῦ 1982, σὲ ἡλικία 92 ἐτῶν.
πηγή
Σημείωσις:
Εἶναι μεγάλος «ἡρωϊσμὸς» νὰ τὰ βάλῃ κάποιος μὲ μία γριούλα, ὅπως ὁ ἄνωθι δημοσιγράφος. Μάλλιστα, ἐπεὶ δὴ δὲν ἤξερε ἐὰν θὰ τὰ κατάφερνε μόνος του, εἶχε μαζύ του καὶ δύο παλληκαράδες.
Μεγάλος ἀνδρισμός, ἡρωϊσμὸς καὶ ἱκανότης!!!!
Τέτοιους γείτονες ἔχουμε!
1 σχόλιο:
ο κάτωθι δημοσιογράφος όχι ο άνωθι (άνωθεν)
συγνώμη που διορθώνουμε λίγο και τα ελληνικά
Δημοσίευση σχολίου