O Αρχιμανδρίτης Γερμανός Σταυροβουνιώτης (1906 - 31η Αυγούστου 1982),
γνωστός και ως «Γέρων Γερμανός Σταυροβουνιώτης» ήταν Ορθόδοξος Μοναχός
που ασκήτεψε στην Κύπρο στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου της οποίας υπήρξε
και Ηγούμενος για 30 χρόνια.
Ο κατά κόσμον Γεώργιος γεννήθηκε στο χωριό Αυγόρου της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο το 1906. Γονείς του ήταν οι Νικόλαος και Μαργαρίτα, το γένος Χατζηγιώργη. Αφού ετελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και αφού δούλεψε για λίγο σε γεωργικές εργασίες με τον πατέρα του, το 1922 εισήλθε σε ηλικία 16 ετών στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου ως δόκιμος. Ο βίος του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση και τον προσέλκυσε στο στίβο του Μοναχισμού. Από την αρχή της αποταγής του στην Ιερά Μονή, τέθηκε στην υπακοή υπό τον χαρισματούχο Ιερομόναχο παπά-Κυπριανό και δούλεψε σκληρά μαζί τους στους κήπους της Μονής. Υπήρξε υπόδειγμα Μοναχού και εφήρμοσε σωστή υπακοή, σιωπή και ταπείνωση. Πήρε την ρασοευχή και εκάρη Μοναχός το 1930 σε ηλικία 24 ετών και μετονομάστηκε Γερμανός.
Το 1931 πήρε τον πρώτο βαθμο της Ιεροσύνης και χειροτονήθηκε Διάκονος. Ακολούθως, έγινε Μεγαλόσχημος Μοναχός το 1935 (σε ηλικία 29 ετών) και επίσης πήρε τον δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης (Ιερομόναχος) το 1944 σε ηλικία των 38 ετών. Το 1952 κοιμήθη ο Ηγούμενος της Μονής Γέρων Διονύσιος Β΄ Μοναχός (Ηγούμενος 1948-1952). Οι πατέρες τότε της Μονής εξέλεξαν ως νέο Ηγούμενο τον ταπεινό Ιερομόναχο Γερμανό. Η εκλογή του Γέροντος Γερμανού ως Ηγουμένου της Μονής δεν άλλαξε την βιοτή και τον αγώνα του, αλλά ο ίδιος συνέχισε να εργάζεται σκληρά στους κήπους της Μονής και σε διάφορες χειρωνακτικές εργασίες. Το πνευματικό του έργο ήταν πολύπλευρο. Στην Μονή του υπήρξε αγωνιστής Μοναχός υπόδειγμα ταπείνωσης και σιωπής. Υπηρέτησε σε διάφορα διακονήματα της Μονής, όπως στους κήπους, στην Αγιογραφία, Εφημέριος, Εξομολόγος κ.λπ. Πέραν της Μονής του, συνεχίζοντας την παράδοση των παλαιοτέρων πατέρων της Μονής του, υπήρξε Πνευματικός πατέρας διαφόρων γυναικείων Ιερών Μονών (π.χ. Ιερά Μονή Καλογραίων Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου) αλλά και πολλών λαϊκών. Εκτός από τα μοναχικά του καθήκοντα, εδημιούργησε αριθμό ομοιοκαταληκτικών ποιημάτων τα οποία καταπιάνονται με την πνευματική και μοναχική ζωή. Κάποια από αυτά έχουν συμπεριληφθεί σε εκδοθέντα τόμο της βιογραφίας του από την Ιερά Μονή του.
Το έτος 1982, το απόγευμα της 31ης Αυγούστου (εορτή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου) ενώ επέστρεφε μόνος με το τρακτέρ από ολοήμερη εργασία στους ελαιώνες, κατέπεσε σε απότομη χαράδρα στο όρος του Σταυροβουνίου, όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Το νεκρό του σώμα βρήκαν οι Πατέρες της Μονής το πρωί της επόμενης μέρας και αυτό παρέμεινε θαυματουργικά εύκαμπτο ακόμη και μετά από μία ημέρα μέχρι την ώρα της ταφής του. Η ταφή του έγινε την 1η Σεπτεμβρίου 1982 και παρευρέθηκε πλήθος κληρικών και λαικών από την Κύπρο.
Λίγο καιρό πρίν την μαρτυρική του κοίμηση, σε συνομιλία με κάποιους αδελφούς της Μονής, πνευματικά του τέκνα, ο Γέρων Γερμανός έδωσε τις ακόλουθες συμβουλές ως μια πνευματική διαθήκη: «Ποτέ σου μη ζήτησης αξιώματα.
Ποτέ σου μη ζήτησης τιμές από τον κόσμο.
Ποτέ σου μη ζήτησης να ακουστή το όνομά σου.
Να 'σαι πάντα αφανής, άγνωστος στους πολλούς τόσο, ώστε, ει δυνατόν, να μη σε ξέρη κανένας. Και τότε θα σε ξέρη ο Θεός.
Εάν ο Θεός θέλη να σε φανερώση, δεν ευθύνεσαι εσύ. Μόνο εσύ να μη φροντίζης να φανής ότι είσαι έτσι και έτσι, ότι τάχα δηλαδή έχεις αρετή, είσαι άξιος κ.λπ.
Να ζης με αφάνεια, σαν ξένος και παρεπίδημος, 'ως ο αλλόγλωσσος εν ετερογλώσσοις εν γνώσει καθήμενος', όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Να μη αποκτήσης ποτέ σου παρρησία, να μη θέλης να φαίνεσαι πως κάτι είσαι.
Και τέλος, να μη έχης ποτέ, μα ποτέ σου μνησικακία, ούτε ακόμη με τον χειρότερό σου εχθρό. Αλλά αντίθετα να παρακαλής τον Θεό να τους συγχωρήση όλους, να συγχωρήση όλο τον κόσμο».
Ο κατά κόσμον Γεώργιος γεννήθηκε στο χωριό Αυγόρου της επαρχίας Αμμοχώστου στην Κύπρο το 1906. Γονείς του ήταν οι Νικόλαος και Μαργαρίτα, το γένος Χατζηγιώργη. Αφού ετελείωσε το Δημοτικό Σχολείο του χωριού του και αφού δούλεψε για λίγο σε γεωργικές εργασίες με τον πατέρα του, το 1922 εισήλθε σε ηλικία 16 ετών στην Ιερά Μονή Σταυροβουνίου ως δόκιμος. Ο βίος του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση και τον προσέλκυσε στο στίβο του Μοναχισμού. Από την αρχή της αποταγής του στην Ιερά Μονή, τέθηκε στην υπακοή υπό τον χαρισματούχο Ιερομόναχο παπά-Κυπριανό και δούλεψε σκληρά μαζί τους στους κήπους της Μονής. Υπήρξε υπόδειγμα Μοναχού και εφήρμοσε σωστή υπακοή, σιωπή και ταπείνωση. Πήρε την ρασοευχή και εκάρη Μοναχός το 1930 σε ηλικία 24 ετών και μετονομάστηκε Γερμανός.
Το 1931 πήρε τον πρώτο βαθμο της Ιεροσύνης και χειροτονήθηκε Διάκονος. Ακολούθως, έγινε Μεγαλόσχημος Μοναχός το 1935 (σε ηλικία 29 ετών) και επίσης πήρε τον δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης (Ιερομόναχος) το 1944 σε ηλικία των 38 ετών. Το 1952 κοιμήθη ο Ηγούμενος της Μονής Γέρων Διονύσιος Β΄ Μοναχός (Ηγούμενος 1948-1952). Οι πατέρες τότε της Μονής εξέλεξαν ως νέο Ηγούμενο τον ταπεινό Ιερομόναχο Γερμανό. Η εκλογή του Γέροντος Γερμανού ως Ηγουμένου της Μονής δεν άλλαξε την βιοτή και τον αγώνα του, αλλά ο ίδιος συνέχισε να εργάζεται σκληρά στους κήπους της Μονής και σε διάφορες χειρωνακτικές εργασίες. Το πνευματικό του έργο ήταν πολύπλευρο. Στην Μονή του υπήρξε αγωνιστής Μοναχός υπόδειγμα ταπείνωσης και σιωπής. Υπηρέτησε σε διάφορα διακονήματα της Μονής, όπως στους κήπους, στην Αγιογραφία, Εφημέριος, Εξομολόγος κ.λπ. Πέραν της Μονής του, συνεχίζοντας την παράδοση των παλαιοτέρων πατέρων της Μονής του, υπήρξε Πνευματικός πατέρας διαφόρων γυναικείων Ιερών Μονών (π.χ. Ιερά Μονή Καλογραίων Αγίου Γεωργίου Αλαμάνου) αλλά και πολλών λαϊκών. Εκτός από τα μοναχικά του καθήκοντα, εδημιούργησε αριθμό ομοιοκαταληκτικών ποιημάτων τα οποία καταπιάνονται με την πνευματική και μοναχική ζωή. Κάποια από αυτά έχουν συμπεριληφθεί σε εκδοθέντα τόμο της βιογραφίας του από την Ιερά Μονή του.
Το έτος 1982, το απόγευμα της 31ης Αυγούστου (εορτή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου) ενώ επέστρεφε μόνος με το τρακτέρ από ολοήμερη εργασία στους ελαιώνες, κατέπεσε σε απότομη χαράδρα στο όρος του Σταυροβουνίου, όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Το νεκρό του σώμα βρήκαν οι Πατέρες της Μονής το πρωί της επόμενης μέρας και αυτό παρέμεινε θαυματουργικά εύκαμπτο ακόμη και μετά από μία ημέρα μέχρι την ώρα της ταφής του. Η ταφή του έγινε την 1η Σεπτεμβρίου 1982 και παρευρέθηκε πλήθος κληρικών και λαικών από την Κύπρο.
Λίγο καιρό πρίν την μαρτυρική του κοίμηση, σε συνομιλία με κάποιους αδελφούς της Μονής, πνευματικά του τέκνα, ο Γέρων Γερμανός έδωσε τις ακόλουθες συμβουλές ως μια πνευματική διαθήκη: «Ποτέ σου μη ζήτησης αξιώματα.
Ποτέ σου μη ζήτησης τιμές από τον κόσμο.
Ποτέ σου μη ζήτησης να ακουστή το όνομά σου.
Να 'σαι πάντα αφανής, άγνωστος στους πολλούς τόσο, ώστε, ει δυνατόν, να μη σε ξέρη κανένας. Και τότε θα σε ξέρη ο Θεός.
Εάν ο Θεός θέλη να σε φανερώση, δεν ευθύνεσαι εσύ. Μόνο εσύ να μη φροντίζης να φανής ότι είσαι έτσι και έτσι, ότι τάχα δηλαδή έχεις αρετή, είσαι άξιος κ.λπ.
Να ζης με αφάνεια, σαν ξένος και παρεπίδημος, 'ως ο αλλόγλωσσος εν ετερογλώσσοις εν γνώσει καθήμενος', όπως λέγει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.
Να μη αποκτήσης ποτέ σου παρρησία, να μη θέλης να φαίνεσαι πως κάτι είσαι.
Και τέλος, να μη έχης ποτέ, μα ποτέ σου μνησικακία, ούτε ακόμη με τον χειρότερό σου εχθρό. Αλλά αντίθετα να παρακαλής τον Θεό να τους συγχωρήση όλους, να συγχωρήση όλο τον κόσμο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου